7. Słowenia

Nawet fala osłabień nie tłumaczy eliminacji z rąk Łotwy na początku fazy pucharowej. Potencjał był oczywiście ograniczony, ale na litość boską, nie aż tak! Zoran Dragić szarpał jak mógł, ale mająca opinię zadziornej i walecznej drużyna z Bałkanów bardzo rozczarowała stylem gry, pokonując tylko dużo niżej notowanych rywali (Macedończyków, Gruzinów, Holendrów). Goran musiał być załamany widząc, że o Igrzyskach może już tylko pomarzyć…

6. Simone Pianigiani

Trener reprezentacji Włoch nie ma się czego wstydzić, jego kadra osiągnęła przyzwoity rezultat, ale na pewno Italia jest nieco rozczarowana tymi mistrzostwami i właśnie coacha zespołu z Półwyspu Apenińskiego umieściłbym na pierwszym miejscu na liście winnych, wrzucając trzy kamyczki do jego ogródka. Pierwszy to kiepska gra w crunch – time, szczególnie bolesna w ćwierćfinale z Litwinami. Drugi to kompletne niewykorzystanie fenomenalnej formy Gallinariego, który oddawał zdecydowanie zbyt mało rzutów i zbyt rzadko decydował o ofensywie Włochów. Trzeci, zdecydowanie największy kamień, a w zasadzie głaz, to fakt, że Włosi przyjechali jako zlepek genialnych umiejętności, akcja w akcję grających izolacje. Tak się nie wygra turnieju!

[vsw id=”e2IC7M1avZU” source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]

5. System losowania grup

Przed fazą pucharową dałbym go na pierwszym miejscu, okazało się, że nie jest aż tak źle, bo Czechy i Łotwa były mocniejsze, niż się spodziewano, ale i tak był kiepski. Z grupy B nie wyszły Niemcy, które w grupie D zapewne miałyby duże szanse na drugie miejsce. Gdyby np. Niemcy i Turcję zamieniono miejscami z Estonią i Ukrainą, nie miałbym pretensji, ale tak… Porównajcie sobie drogę, jaką do finału musieli przejść Hiszpanie, a jaką Litwini!

4. Dirk Nowitzki

Ciężko mieć do niego wielkie pretensje, Dirk był Dirkiem z ostatniej serii z Houston, czyli starzejącym się, solidnym weteranem, ale już nie gwiazdą. A bez Nowitzkiego w roli gwiazdy Niemcy mogli tylko pomarzyć o dobrym występie w “grupie śmierci”. W żadnym spotkaniu nie przekroczył bariery 15 punktów, nie stanowił pierwszej opcji i był momentami bardzo pasywny. Chyba nawet nie próbował rzutów spod kosza. To miało być jego wielkie pożegnanie z kadrą, które okazało się co najwyżej przeciętne.

CZYTAJ DALEJ >>