Gdy w czerwcu tego roku Denver Nuggets podejmowali decyzję odnośnie swojego wyboru w drafcie, nie mieli pojęcia, że połowa podstawowego składu wyemigruje do Chin. Ostatecznie postawili na 22-letniego Kennetha Farieda, czyli nieokrzesaną bestię z włosami do ramion. Zapewne liczyli na stopniowy rozwój umiejętności pierwszoroczniaka. Myśleli, że podpatrując na treningach graczy pokroju Kenyona Martina czy Wilsona Chandlera – Faried będzie mógł w spokoju doskonalić warsztat i cierpliwie czekać na swoją szansę. No cóż. Gdy mowa o celach życiowych i ciężkiej pracy – nic nie dzieje się przypadkowo. W obliczu utraty trzech kluczowych graczy – trener George Karl słusznie stawia na twardą defensywę oraz mobilność Nuggets po obu stronach boiska. A ponieważ żaden z trójki: Mozgov, Andersen, Harrington nie jest w stanie równać się z Fariedem jeśli chodzi o motorykę i walkę na tablicach – wygląda na to, że chłopak dostanie szansę wcześniej niż ktokolwiek przypuszczał.

Faried pochodzi z niezbyt przyjaznego Newark w New Jersey. Cały świat usłyszał o nim, gdy stał się najlepiej zbierającym graczem w historii NCAA. Pobił kilkunastoletni rekord należący wcześniej do… Tima Duncana. Bez  wątpienia Kenneth ma talent do wyłapywania piłek po nietrafionych rzutach. Ułatwiają mu to warunki fizyczne:  jego zasięg ramion wynosi 213 cm (tyle co zasięg wyższego o 2 cm LeBrona James’a), zasięg pionowy to 274 cm (LeBron osiąga 2,69). Kenneth wybijając się z miejsca skacze na 77 cm, co mimo niezbyt pokaźnego wzrostu jak na silnego skrzydłowego (203 cm), pozwala uzyskać mu dużą przewagę nad większymi, ale i cięższymi rywalami. Obserwując go w akcji można odnieść wrażenie, że się nie męczy, jest bardzo zwinny i szybki. Jego umiejętności w ataku ograniczają się niestety tylko do walki w trumnie, potrafi rzucić hakiem, ale słabo radzi sobie z dala od kosza. Większość punktów zdobywa poprzez dobitki i wsady w sytuacjach 1na1. W skrócie wygląda to tak:

Mocne strony
> Skoczność, szybkość, czas reakcji.
> Doskonały instynkt w obronie.
> Notuje sporo bloków i przechwytów.
> Świetny w walce na tablicach.
> Nie do zatrzymania w kontrze.
> Nieskazitelna etyka pracy.
> Zaangażowanie w grę, walczy o każdą piłkę.

Słabe strony:
Kiepski strzelec.
Niewysoki jak na silnego skrzydłowego.
Niska skuteczność z linii rzutów wolnych.
Słabe opanowanie piłki.
Sporo strat.
Musi pracować nad grą tyłem do kosza.

Pozostaje cieszyć się, że Nuggets będą mieli w składzie tak efektownie grającego zawodnika. George Karl nie powinien zmarnować talentu Farieda. Zakładamy, że chłopak będzie robił szybkie postępy. Póki co nie zwracał na siebie wielkiej uwagi kibiców, którzy poznają go dopiero oglądając tegoroczne podsumowania najlepszych akcji tygodnia. Kenneth Faried to bestia nowej ery, zobaczcie sami:

[vsw id=”NDUlou6oTcM&feature=endscreen&NR=1″ source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]

Artykuł pomógł przygotować //Damian “Kasek” Stępień