Doskonali dryblerzy nie zawsze są dobrymi rozgrywającymi, kto jest Twoim zdaniem w piątce najlepszych PG ligi? Przede wszystkim Chris Paul. Deron Williams jest dobry. Lubię Kyrie i Stepha Curry. Na piątym miejscu dałbym Raymonda Feltona. GRa niesamowicie w tym roku. A i jeszcze kocham Rajona Rondo jako rozgrywającego. Dobra wyjmuję Stepha i wkładam Rondo na jego miejsce. Rondo potrafi wyciągnąć cały talent ze wszystkich, z którymi gra. To ciężka rzecz do zrobienia.

W jaki sposób szkoliłeś swoje umiejętności panowania nad piłką?
Podpatrywałem manewry najlepszych, nagrywałem je na video i ćwiczyłem każdego dnia. Każdy zwód ćwiczyłem 1-kilogramowym obciążnikiem na obydwu nadgarstkach. Reszta to kreatywność.

Jeśli chodzi o kozłowanie, jest spora różnica między dryblingiem na ulicach Nowego Jorku, a zadaniami rozgrywającego w NBA. Przychodzi na myśl Rafer Alston. Czy ta zmiana była dla Ciebie trudna? Czy streetballerzy mają trudno z adaptacją w lidze?
Trudno nie jest. Ludzie nie rozumieją, że gracz jak Rafer Alston robił niesioną przez całe swoje życie. Ja nie miałem z tym problemu ponieważ wiedziałem jak kozłować normalnie. Rozróżniam trzy różne style dryblowania: pierwszy to streetballer, który zna wszystkie triki. Oglądasz takiego w akcji i mu zazdrościsz. Ludzie mówią, że mam najlepszy kozioł na świecie, ale widziałem chłopaków, którzy robili jeszcze lepsze numery niż ja. Ale w prawdziwym meczu, będą mieli problem z wyjściem z własnej połowy. Drugi to drybler w stylu Jamala Crawforda. Ma szalone opanowanie piłki, ale wykorzystuje je wyłącznie dla siebie. Dzięki dryblingowi dochodzi do pozycji rzutowej, tymczasem kozioł Chrisa Paula dodatkowo kreuje chłopaków na wolnych pozycjach. Jest spora różnica między nimi. Trzeci styl to podstawowy kozioł jak u Jasona Kidda, Rondo albo Andre Millera. Jest bazowo, ale nigdy nie tracą piłek. Kontrolują piłkę.

[vsw id=”J3u5p7B-UuQ” source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]