Dobrą, choć gorzką, lekcją była seria playoffs przeciw Cavs. Celtics nie szykowali się tu na niespodziankę. Wystarczającym zaskoczeniem było to, że udało im się znaleźć w pierwszej ósemce Eastern Conference. Cavaliers zamknęli ich w czterech meczach, trzy razy różnicą ośmiu oczek, po wyrównanej końcówce. Celtics mieli szansę wyrwać któryś z tych meczów, ale wówczas jeszcze nie wiedzieli jak. Zgodnie z tym, co twierdzi Isaiah, nie da się zrozumieć fenomenu playoffs nie doświadczając go osobiście. Brzmi to jak banał, ale po każdym takim spotkaniu analizuje się w głowie wszystko co wydarzyło się na parkiecie, wraca do raz już podjętych decyzji; dodatkowe podanie tam, trochę lepsza selekcja rzutowa gdzie indziej… niewielkie detale decydują o wszystkim. W spotkaniach z gigantami pokroju Cleveland takie małe rzeczy sprawiają, że się wykrwawiasz.

Cieszyło mnie to, jak ta seria poukładała nam w głowach. Przegraliśmy rundę, wygraliśmy pewność siebie. Wracaliśmy do domu myśląc “O.K, a więc to tak trzeba grać by wygrać serię… teraz już wiemy” [Thomas]

~

Oczywiście, nie była to pierwsza myśl, jaka pojawiła się po końcowym gwizdku. Dla młodych, ambitnych chłopaków cztery mecze w plecy i to uczucie walenia głową w mur zawsze są ciężkim przeżyciem. Ale Isaiah zrozumiał dzięki temu co to znaczy grać dla Bostonu.

Kiedy schodziliśmy z boiska po meczu numer cztery, stało się coś, czego nie przeżyłem nigdy wcześniej. Fani śpiewali “Let’s go, Celtics!” To było niesamowite, kibice zgotowali swojej drużynie, która dopiero co doznała pogromu, owację na stojąco. [Thomas]

~

Fani widzieli, że Celtics walczyli, gryźli parkiet, a przecież, jak powiedział swego czasu Isaiah jeden z trenerów, “Boston uwielbia takie historie”.

Sezon był zakończony, ale dla rodzącej się wówczas drużyny był to zaledwie początek wspólnej drogi. W tym sezonie zdołali już pokazać, że nie boją się żadnego przeciwnika. Dopiero po dwóch dogrywkach poddali się w grudniu GSW, kroczących od zwycięstwa do zwycięstwa. Kolejkę później mistrzowie, którym wyraźnie brakowało świeżości, nie sprostali Milwaukee. Kilka meczów przed końcem rozgrywek Bostończycy, na gościnnych występach w hali Warriors, przerwali ich trwający 54 spotkania streak zwycięstw na własnym parkiecie…

[vsw id=”c1SgTDu_Bwk” source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]

Teraz chłopaki muszą udowodnić, że stać ich na przeniesienie tej mentalności do playoffs.

To najlepsza rzecz, jaka przydarzy Ci się w całej karierze, Teraz poznasz co to prawdziwa koszykówka, prawdziwa organizacja, prawdziwi fani… I pokochasz to miejsce bardziej niż jakiekolwiek inne, w którym byłeś do tej pory.

~

Te słowa skierował do I.T Isiah Thomas, jego wielki imiennik i legenda Pistons, zaraz po tym, kiedy dowiedział się o transferze. Miał rację, choć potrzeba było trochę czsu, by Isiah zrozumiał o co mu tak naprawdę chodziło.

Teraz, kiedy moi rodzice przychodzą na mecze, za każdym razem pytają mnie “widzisz ile koszulek z numerem #4 jest na trybunach? Widzę to i doceniam. Danny Ainge, trener Stevens, kibice… wszyscy pokochali mnie za bycie sobą, za bycie Isaiah Thomasem. Starszy Isiah miał rację, to najlepsza rzecz, jaka mogła mnie spotkać. […] Mówią, że jeśli zdobędziesz tytuł dla Celtics, stajesz się w Bostonie nieśmiertelny. I chcę, żeby każdy chłopak z tej drużyny tego doświadczył.

~

[vsw id=”g75AWeNMkZI” source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]

Dziś pierwszy mecz z Hawks, jesteście gotowi?

[BLC]