Pytanie na dziś: ile makaronu może włożyć w siebie zestresowany człowiek? Hotel mamy zaraz przy starcie biegu, więc towarzystwo wyśmigane i już od śniadania napinka. Adrenalina wisi w powietrzu. Maratończycy porównują między sobą skalę żylastości, co kto nałożył na talerz no i oczywiście klasę zegarka. Dobrze, że kupiłem nowy miesiąc temu, bo ze starym czułbym się jak na nartach w Austrii kilka lat wstecz, gdzie jeździłem na dwumetrowym sprzęcie z zadartymi czubkami i jadąc wyciągiem dziwnie się na mnie patrzyli nawet z natury grzeczni Austriacy.

Dobrze widzieć kolejny raz sprawdzające się analizy. Enes Kanter, który stracił sympatię coacha nie miał szans wyrobić średnich, Brook Lopez ma coraz większą konkurencję na środku, a wygrane Bucks oraz Clippers również dało się przewidzieć.

chicago bulls 106 charlotte hornets 135

Niechętnie komentuję mecze Chicago, bo w tym momencie to jeden wielki poligon doświadczalny. Najważniejsi aktorzy poza planem: Dunn, Markkanen, Portis są kontuzjowani. Rozmyślnie grają bez nominalnego centra, chyba po to by młodzieży “nauczyć” twardości pod koszem. Coach chce uprawiać nowoczesny, oparty na wszechstronności defensywnej i atakach obręczy basket, ale fakty są takie, że dostają łomot (50-34) na tablicach i z ich założeń taktycznych niewiele wynika.

Zachary LaVine może mieć piekielny pierwszy krok, dynamikę i zasięg rzutu, ale no co… wrzuca furę punktów jako “pierwsza opcja” słabego zespołu. Nie ma się czym chwalić gdy przeciwnik osiąga 57% skuteczności rzutowej. W roli głównej tradycyjnie 28-letni Kemba Walker (30 punktów 6 zbiórek 7 asyst) który przeżywa rozkwit swych fizycznych możliwości. Pozdrowienia dla weterana Tony’ego Parkera (18 punktów 8 asyst). Bulls nie bronią więc ich kozłem obaj panowie pokroili jak bezowy torcik.

dallas mavericks 107 toronto raptors 116

6-0 to najlepszy start w historii kanadyjskiego klubu, znamy ich moc fizyczną, talent i głębię składu, ale cholera jasna: Luka Doncić zanotował 22 punkty 5 zbiórek 4 asysty 4/6 zza łuku mając na sobie Kawhi Leonarda! Przecież ten dzieciak to profesor koszykówki. On patrzy, widzi błędy i korzysta. Wie kiedy przyspieszyć a kiedy spowolnić, nawołuje kolegów i cieszy się z ich udanych zagrań. Jestem pod ogromnym wrażeniem.

• po zasłonie w górę na półdystansie, przez ręce Pascala Siakama (zatrzymał serię 11:0 gospodarzy)
• trójka z wykorzystaniem leniwego powrotu do obrony Toronto (długo się namachał rękami)
• catch and shoot z rogu parkietu
• wjazd kozłem na lewą rękę w ciało Valanciunasa, po złym przejęciu krycia na szczycie przez Greena
• trójka w michę niższego Kyle’a Lowry
• step back za trójkę po zasłonie od DeAndre Jordana
• wjazd pod samiuśką obręcz po zasłonie, Valanciunas to jednak lipa nie obrońca

Gdyby każdy miał tyle koszykarskiego IQ, oglądalibyśmy zupełnie inną ligę. A tak proste błędy w końcówce położyły Dallas. Szkoda absencji Dennisa Smitha! Nie skreślajcie jednak Mavericks: sprawdzony system, dobre zdrowie Matthewsa, Jordan zaczyna trafiać wolne, właśnie wrócił Harrison Barnes, czekamy na Dirka. Dziś numerem jeden na parkiecie po raz kolejny robot Kawhi, autor 21 punktów 9 zbiórek 5 asyst i 3 przechwytów.

golden state warriors 128 new york knicks 100

Mistrzowie idą przez ligę jak przecinak choć leniwie. Niektórzy są daleko z formą (Klay), ze zdrowiem (Boogie) albo obrażeni (McCaw). Po meczu w Madison Square Garden, gdzie zadziorny, eksperymentalny skład NYK nie dał im rady, urządzili sobie tańce do akompaniamentu remixu hymnu narodowego USA żenująco zaśpiewanego przez Fergie. A co innego mieli robić po zawodach, w których zaliczyli 58% skuteczności?

Przez pierwsze trzy kwarty bawili się z miejscowymi, lekceważąco doprowadzili do sytuacji w której rozpędzony Tim Hardaway wyprowadził zespół na 10 punktowe prowadzenie i dopiero gdy coach Kerr zagrzmiał, że nie wypada bawić się jedzeniem: odjechali w czwartej kwarcie 47-16! Kevin Durant wszedł po prostu w tryb Slim Reapera, ot cała tajemnica: 41 punktów 9 zbiórek 5 asyst. Dziewięć trójek zamontowali Knicks spod kosza nie myląc się ani razu!

Aha, DeMarcus Cousins choć nie gra, próbując chyba dodać energii kolegom, wdał się w pyskówkę z sędzią (Scott Foster) za co został wyrzucony z hali. Nigdy się nie zmieniaj Boogie!

milwaukee bucks 125 minnesota timberwolves 95

Robi wrażenie ta nowa układanka Milwaukee: Mike Budenholzer we salute you! Bucks nie od dziś mają pewne przewagi fizyczno-motoryczne nad rywalami, ale dopiero od niedawna polubili się z rzutami za trzy: 19/46 daje solidne 41%. Jakby to najprościej ująć, czego nie trafią to dobiją. Przewaga na zbiórce 62-49. Piłka chodzi. Już nie tylko Giannis Antetokounmpo (15/12/6) stanowi zagrożenie, co Tomowi Thibodeau i jego rozbitemu od środka zespołowi nie chce się zmieścić do głowy. Jimmy Butler 4 punkty i 2/11 z gry. Puśćcie go do tego Houston, będzie znaczniej lepiej dla dobra wszystkich kibiców NBA. KAT? 2 punkty 1/8 z gry do przerwy! Dalej trochę odrobił, ale mecz był już rozstrzygnięty.

Dla kontrastu, Budenholzer bierze przerwę gdy jego ekipa prowadzi 30 punktami, ponieważ jeden z jego podopiecznych gubi się w zagrywce. Największa zmiana? John Henson: 9 punktów 12 zbiórek 3/4 zza łuku!!!

los angeles clippers 133 houston rockets 113

Doc Rivers ma swoje patenty na Chrisa Paula, brodziaty James Harden poza boiskiem z naciągniętym ścięgnem udowym, defensywa Houston wypada z torów, a Mike D’Antoni znów nerwowo przygrywa wargę. Rockets są w tyłku czarnym. Ich bilanse nie były wcale przeszacowane jak twierdził nasz Drogi Czytelnik. Goście śmiało poszli na wymianę ciosów i lekko ośmieszyli miejscowych. Motrezl Harrell szaleje w towarzystwie czwórki shooterów: 30 punktów 6 zbiórek 2 przechwyty 2 bloki, ogromnej pewności siebie nabrał, a co za tym idzie gasną minuty naszego rodaka Marcina Gortata. Można powiedzieć, że Harrell prezentuje ten sam głód, jaki przed rokiem demonstrował, dziś już najedzony dolarami, Clint Capela.

brooklyn nets 115 new orleans pelicans 117

Na farcie czy nie, kula się niepokonana kula Pelikanów. Mecz był wygrany, ale D’Angelo Russell wyrzucił piłkę w aut. Po wznowieniu wziął ją w dłonie Jrue Holiday i rozżalonych gości dojechał z półdystansu jak przystało na gracza na maksymalnej umowie. W tak zwanym międzyczasie ławka gości szturchnęła rywala łokciem (technik) a mając dwie sekundy na wyrównanie nie byli w stanie wprowadzić piłki do gry. Wyjątkowo brzydka końcówka w ich wykonaniu, a przecież tak ładnie pracowali bez piłki przez cały mecz!

washington wizards 112 sacramento kings 116

John Wall chciał być ligowym MVP. Póki co jest lipa, czeka na powrót do składu krzepkiego Dwighta Howarda, bo choć nie zapobieże to wszystkim problemom, temat zbiórki i kontrataku usprawni. A propos, dzień konia zaliczył Nemanja Blelica, czyli niegdysiejszy najbardziej wartościowy gracz Euroligi: 26 punktów 12 zbiórek 6/10 zza łuku. A wszystko przez to, że skrzydłowi mieli polecenie wspomóc deskę na której nie radzi sobie ograniczony koszykarsko Ian Mahinmi.

Wielki postęp względem minionego sezonu zalicza D-Fox (18 punktów 9 asyst): lepszy obrońca i dyrygent ofensywny niż myślałem. Powiedziałbym nawet, że będzie się liczył w kategorii Most Improved jeśli Kings (3-3) zamierzają nadal tak podszczypywać zwycięstwa. Atletycznie bliski J-Walla, stylem bliżej mu do Mike’a Conleya. Obserwuję z uwagą!

Dobrego dnia wszystkim!