Jestem świeżo po premierze filmu dokumentalnego pt. “Kobe Bryant’s Muse”.

Fragment gdy ściągali mu szwy po operacji Achillesa wprawił mnie w hipochondrię. Czy wiecie jak wygląda rehabilitacja? Zobaczycie Black Mambę chwytającego stopami kulki z podłogi i wrzucającego je do pojemnika. Skąd w ogóle wziął się “Black Mamba”. Rozrzewnią Was zdjęcia kilkuletniego Kobe skaczącego po plecach obolałego po meczu NBA ojca.

Kozłował piłkę przy wzroście 208 cm, rzucał za trzy, potrafił wszystko. Wszystko. Grał w lidze przez 8 lat, a potem zabrał nas za ocean. Miałem sześć lat, nie znałem języka, nie miałem kumpli, bo co dwa lata się przeprowadzaliśmy. Musiałem przystosowywać się cały czas od nowa. Siedziałem pod koszem, miałem obok wielkiego mopa do wycierania parkietu. Kiedy tylko ktoś się wywrócił, leciałem w to miejsce. Byłem tak przejęty, że chciałem upewnić się, że wytrę do sucha każdą, nawet najmniejszą kropelkę. Byłem podniecony byciem tak blisko meczu.

1

Tata miał dwa treningi dziennie, bardzo chciałem żeby mnie zabrał, ale nie chciał. Więc znikałem, szedłem grać w kosza gdzie indziej. Byłem trochę zagubiony, jedyną stałą rzeczą, stałym punktem programu była piłka. Mecz. koszykówka. Tutaj ulokowałem całego siebie. Kontakty z rówieśnikami nie miały znaczenia.

1

Po powrocie do Stanów miałem 13 lat. Wszystko było inne. Kompletnie nie rozumiałem slangu, nie znałem się na zwyczajach, młodzieżowej modzie, nie potrafiłem literować wyrazów więc nauczycielka powiedziała mojej matce, że pewnie mam dysleksję. Czułem się jakby ktoś mnie wrzucił do lodowato zimnej wody. Byłem w szoku. W efekcie zatraciłem się w koszykówce, cokolwiek nie działo się w moim życiu, zawsze mogłem pójść na parkiet i pozwolić by moja gra dała odpór wszystkim problemom. Gra zaczęła wyzwalać we mnie wściekłość, to było nowe doznanie, ale je k%rwa pokochałem.

1

CZYTAJ DALEJ >>