Noc niespodzianek w lidze NBA. Cztery mecze, masa absencji, ale emocji nie zabrakło…

milwaukee bucks 117 orlando magic 126

Magicy wrócili do siebie po najdłuższym w tym sezonie tripie na Zachód NBA. Przerwy nie było, na przestrzeni 24 godzin przelecieli z Teksasu na Florydę, gdzie mieli rozegrać drugi, kolejny mecz. Tam czekała już na nich ekipa żylastych, walczących o korzystniejszą lokatę w tabeli, kozłów. Orlando bez Evana Fourniera czy Aarona Gordona, w moim odczuciu byli skazani na porażkę, zwłaszcza że na wygrywaniu (w skrytości ducha i na nielegalu) kierownictwu nie zależy. Giannis Antetokounmpo (38/10/7) cienia rywala nie miał, od pierwszego do ostatniego gwizdka wchodził z piłką jak w masło. Dynamiczną zmianę dał Jabari Parker, Eric Bledsoe kradł piłki, Khris Middleton również korzystał z przewag zasięgu i tróje palił, szczerze mówiąc nie mam wiele do zarzucenia gościom pod względem ofensywnym.

Rzecz w tym, że nijak nie potrafili przytrzymać Jonathona Simmonsa (35 punktów 7/12 zza łuku) operującego w środku Vucevica (22/9/9/ + 4 przechwyty!) ani trafiającego sprzed twarzy Disc Jockeya Augustina (32 punkty 6/9 zza łuku). Trzej faceci naprzemiennie nękali Bucks z całą ich przewagą motoryczno- atletyczno- dynamiczno- fizyczną. Milwaukee wpadało w dołek kilkukrotnie i za każdym razem się wygrzebywali. Na koniec to samo. Zupełnie bez kontroli tempa. Gdzie jest ten Malcolm Brogdon? Ich obrona linii 7.24 metra nigdy nie należała do najlepszych, ale 18/34 zza łuku grających dzień po dniu Magic to chyba przesada, co? Co się stało z obroną 1-na-1 Middletona?!

washington wizards 125 boston celtics 124 (2 OT)

Ależ widowisko. Nie zagrały najgłośniejsze nazwiska (John Wall, Kyrie Irving, Al Horford, Jaylen Brown, Marcus Smart, Gordon Hayward i paru innych) ale mecz musiał się podobać. Plan zdziesiątkowanego Bostonu zakładał szybką bombę na wejście, a następnie spowolnienie tempa i wciągnięcie gości pod siatkę.

Zadziałało połowicznie, Wizards przyjęli strzała w pierwszej kwarcie (37-23) ale ich ofensywy nie dało się spowolnić. W rolach głównych po obu stronach wystąpili bliźniacy Markieff i Marcus Morris. Ten pierwszy (20 punktów 7 zbiórek 4 asysty) wyciągnął stolicę z deficytu zastępując Marcina Gortata na centrze, zaś drugi (31/9) bił punkty w roli pierwszej opcji C’s.

Gdzieś w połowie trzeciej kwarty mecz rozpoczynał się na nowo i przez kolejne pół godziny żadnej z drużyn nie udało się odejść na więcej niż cztery punkty. Imponująca końcówka zajechanego do ziemi Bradleya Beala (34/7/9)  -> jestem fanem, ofensywnie ten gość nie posiada słabych punktów! Do tego improwizowana trója Jodie Meeksa z rogu, zażarta walka o bezpańskie piłki oraz biorący na siebie odpowiedzialność rookie Jayson Tatum (19/5/6). Młody miał mecz na widelcu, ale przy remisie spudłował osobistego na samiutki koniec dogrywki. W drugiej również rzucał na zwycięstwo… no cóż, pamiętacie pierwszoroczniaka Kobe w 1997 roku i jego dwa air-balle?

miami heat 119 sacramento kings 123 (OT)

Kolejny mecz i kolejne zaskoczenie. Ja rozumiem braki w składzie Heat (Whiteside, Wade, J-Rich OUT) ale kurcze, mimo wszystko powinni byli to wziąć. Sęk w tym, że weteranom Kings zachciało się powalczyć. Zach Randolph wszystkich poustawiał. Trafiał z ulubionego prawego skrzydła, rzucał ze szczytu boiska, manewrował łokciami w polu trzech sekund i w sumie uskładał 22 punkty 9 zbiórek 4 asysty 2 trójki i 9/16 z gry. Skurczybyk jeden!

Poszli za nim młodzi. Bum. Trója w papę z ośmiu metrów pod koniec dogrywki. Bogdan Bogdanovic (14 punktów) nie tankuje. A wszystkich wyjaśnił prędki De’Aaron Fox (20 punktów 9/14 z gry) autor najważniejszej akcji meczu: 3 sekundy miał na doprowadzenie do dogrywki – dostarczył.

los angeles lakers 106 golden state warriors 117

Kolejne cuda ze składem. Może najpierw Lakers… grający piąty mecz w 8 dni, trzeci mecz w 4 dni, back to back. Bez  Brandona Ingrama, Kyle’a Kuzmy i Josha Harta. Dla odmiany mistrzowie skacowani po imprezie urodzinowej Stepha Curry, bez… Stepha Curry, Klaya Thompsona (złamał kciuk, wraca pod koniec miesiąca), Davida Westa, Draymonda Greena i Patricka McCawa.

Jedni bez skrzydeł, drudzy bez obwodu. Weź tu bądź mądry i przewiduj. Obrońcy tytułu wyszli w składzie: Quin Cook, Nick Young, Kevin Durant, Kevon Looney i Zaza Pachulia. Wynik w kluczowych momentach ciągnął oczywiście KD, ale dopiero pomoc klejących grę po obydwu stronach Shauna Livingstona i Andre Iguodali, organizacja i doświadczenie w grze bez piłki Omri Casspiego oraz fizyczność na deskach pozwoliła Dubs zwyciężyć.

Lakers mi się podobają, podczas przerwy na żądanie kłócą się Julius Randle z Isaiah Thomasem. Jeden i drugi walczy o kontrakt, zwycięstwa nie odpuszczają. Lonzo pokazuje, że jego miejsce jest w NBA. Dajcie mu trochę czasu a będzie najbardziej cwanym gościem na placu. Brook Lopez w końcówce sezonu również przypomniał sobie, że jak nie błyśnie teraz, to nowa umowa będzie o połowę niższa. Pewnie miałby chęć pozostać w LA, ale nie za 22 miliony $.

Dobrego dnia everybody!