CZWARTE KWARTY

Drużyna z Minneapolis nie potrafi wygrywać wyrównanych spotkań. Oto fakty: Timberwolves mają bilans 0-12 w meczach, gdzie różnica wyniku wynosi 5 lub mniej punktów. Wnioski? Po pierwsze, jeżeli już wygrywają, to dopiero po wypracowaniu sobie bezpiecznej przewagi nad rywalem. Po drugie, grają fatalne czwarte kwarty,  w czym nie pomaga słaba dyspozycja rzutowa Rubio. Rywale na tym poziomie doskonale potrafią ową okoliczność wykorzystać, sprytnie rotując i podwajając opcje ofensywne jak Love czy Martin.

Również fart nie sprzyja Wilkom, patrz zdjęcie (nieodgwizdany faul Mariona na K. Love,  przy rzucie decydującym o losach spotkania).

OBRONA

Oto kilka pozostałych okoliczności przyczyniających się do miernych wyników Wolves, a które zasługują na uwzględnienie.

Defensywa. Patrząc na defensive rating, można odnieść wrażenie, że nie jest tak źle: 102.1 daje chłopakom dziesiąte miejsce w lidze. Nic bardziej złudnego, gdyż rywale Wolves rzucają ze skutecznością z gry wynoszącą (uwaga) 47.1%! Jest to najgorszy wynik w NBA. Drużyny Adelmana nigdy nie słynęły z mocnej obrony, ale nie wiem czy kiedykolwiek, któraś z nich mogła się “pochwalić” podobnym rezultatem. Na usprawiedliwienie trenera Wolves należy powiedzieć, że nie dysponuje zbyt wieloma dobrymi defensorami. Kevin Love ma to do siebie, że zastawić tablicę potrafi, ale obrońca z niego marny. Martin nigdy nie należał do asów defensywy, zaś Pekovic straszy gabarytami i radzi sobie w obronie indywidualnej, lecz nogi ma wolne, a blokowanie rzutów nie leży w jego naturze.

Na bronionej połówce dobrze wypada tylko Ricky. A co można powiedzieć o ławce?

I tam nie znajdziemy obrońców potrzebnych do walki w końcówkach wyrównanych spotkań. Tym bardziej, że zmiennikiem Rubio jest filigranowy J.J. Bar%a, którego przysłowiowe pięć minut już dawno minęło. Facet z dystansu trafi rzadko, chociaż niegdyś zza łuku był groźny. W defensywie nigdy się nie wyróżniał, bo i jak mając 183 cm wzrostu, a kreatorem już na pewno nie jest. Poza tym, że na ławce brakuje defensorów, to nie znajdziecie tam również zbyt wielu strzelców. Kontuzja Chase’a Budingera daje się odczuć mocniej, niż by mogło się wydawać. Płomiennowłosy skrzydłowy nie jest może materiałem na gwiazdę, ale gdy jest zdrowy, to wnosi na parkiet wiele dobrego – przede wszystkim rozciągając grę.

Od siebie dorzucę jeszcze, że wyśmienity sezon rozgrywa Nikola Pekovic, który ewidentnie nie chce otrzymać łatki kolejnego przepłaconego centra. Cza%nogórzec czuje się pod koszem jak ryba w wodzie, czerpiąc radość z taranowania rywali swoim wielkim cielskiem. Facet zdobywa średnio 9.2 zbiórki z czego aż 4.2 w ataku. Dokłada do tego solidne 18.2 punktu na skuteczności wynoszącej 53%.

Również Kevin Love gra świetną, ofensywną koszykówkę, co biorąc pod uwagę jego długą absencję cieszy szczególnie. Owa radość może jednak szybko przerodzić się w smutek, bo głosy o tym, że Love podąży śladami Kevina Garnetta są coraz mocniejsze.

[Hater]