Idźmy dalej, do składu jubilerskiego Pata Rileya nieśmiało puka kolejny po Whiteside’dzie nieoszlifowany szlachetny kamień. Nie można na razie ocenić, czy to diament czy zwykły węgiel, lecz Tyler Johnson wczorajszym spotkaniem pokazał, że drzemie w nim spory potencjał! Do 13 punktów dorzucił dziewięć zbiórek i cztery asysty, a także bardzo dobra obronę na obwodzie. Agresywnie atakował kosz, nie zraziła go czapa otrzymana od Marcusa Smarta przy próbie wsadu. Wymuszał osobiste, kończył spod obręczy, trafił trójkę i wyłapywał bezpańskie piłki. Czy tylko ja przed tym meczem nie miałem pojęcia o jego istnieniu!?

Mówiąc o Miami nie można nie wspomnieć o dziesięciokrotnym All-Starze Chrisie Boshu. Ewidentnie myślami był przy Super Bowl, pudłował rzuty z czystych pozycji i kompletnie nie atakował kosza. W ogóle. Tendencja do odchodzenia coraz dalej od obręczy posunęła się już zbyt daleko i chociaż nie zgadzam się z powszechną krytyką wobec Krzyśka, tak tutaj przyznaję rację jego przeciwnikom. Mimo wszystko trafił kilka ładnych rzutów z półdystansu, a dorobek w postaci 18 punktów, siedmiu zbiórek i efektownego bloku na Zellerze musiał zrobić wrażenie. W pierwszym składzie zamiast Denga wyszedł Granger, ale nigdy bym się tego nie domyślił, gdyby przeniesiono mnie w czasie z 2011 roku. Kontuzja kolana zabrał mu całą swobodę ruchów, spudłował wszystkie trzy rzuty z dystansu i był jednym z najbardziej bezbarwnych koszykarzy na boisku, a przecież grali z Celtics…

Cień (nie)dawnych lat

Z mistrzowskich lat w Massachusetts pozostały w tej chwili tylko mistrzowskie bannery pod sufitem i Tom Heinsohn siedzący za mikrofonem. Swoją drogą para komentatorów z Bostonu jest moim zdaniem chyba najsłabszą w całej lidze. Polityka wyprzedaży legend zespołu prowadzona przez Danny’ego Ainge’a zakładała zrobienie nie jednego, lecz kilku kroków w tył i tak właśnie dzieje się w Bostonie.

Skoro i tak przegrywają nie rozumiem zrzucenia Jareda Sullingera na ławkę. W tym meczu kompletnie nie mógł się odnaleźć, w obronie zostawiał podkoszowym rywali mnóstwo miejsca, z czego ci skwapliwie korzystali. Nie miał tej co zwykle agresji na tablicach i kompletnie nie mógł się wstrzelić z daleka. Musi nauczyć się lepiej podawać! Bardzo niewyraźnie w ataku wypadł też Crowder, ale on pracował po bronionej części boiska. Największy zawód sprawił mi jednak Evan Turner, który nie zdobył ani jednego punktu!

Co można powiedzieć dobrego o ataku Celtów? Cóż, jeżeli zdobywasz w meczu 75 punktów to naprawdę niewiele. W pierwszej kwarcie bardzo pozytywne wejście z ławki zaliczył Marcus Thornton, jak zawsze chętnie rzucający, potem jednak się zaciął i już nie odblokował. Brandon Bass jak zwykle był bardzo waleczny, ale parę razy decydował się na zbyt trudne rzuty.

CZYTAJ DALEJ >>