Każdy wie, że w koszykówce chodzi o zdobywanie punktów. Siłą rzeczy, aby wygrać mecz, należy wcisnąć tę odpowiednią ilość oczek. Nie jest też tajemnicą, że zdobycze punktowe mają właściwie kilka źródeł. Pierwszym z nich jest najlepszy ofensywnie zawodnik na boisku. Łatwość umieszczania piłki w koszu ma wrodzoną. Przychodzi mu to bezstresowo, w każdych właściwie warunkach. Na usta cisną się tutaj tacy gracze jak chociażby Kevin Durant czy Carmelo Anthony.

Drugim, jest ofensywa całego zespołu, napędzana przez naszego dzisiejszego bohatera: defensywę. Ciągle gdzieś w koszykarskim eterze słyszy się jedno, moim zdaniem, bardzo ważne stwierdzenie: „ofensywą jesteś w stanie wygrać kilka spotkań, ale to defensywą wygrywa się mistrzostwa.” W takich a nie innych okolicznościach, gdzie mamy w finałach obu konferencji chociażby Memphis Grizzlies czy Indiana Pacers, to zdanie nabiera jeszcze większego sensu.

Bez owijania w bawełnę,można powiedzieć, że są to jedne z najlepszych obozów defensywnych w lidze. Zarówno Memphis, którzy w swych szeregach mają DPOY – Marca Gasola czy przecinaka Tony’ego Allena ( 1st defensive team ), ale także Pacers, dysponujący takimi zawodnikami jak chociażby taran Roy Hibbert czy Paul George. Mini porównanie podsunął nam wczoraj Jon Barry, komentując mecz: „Pacers grają bardzo podobnie do Memphis. Twarda postawa podkoszowych, żelazna defensywa i dyscyplina.” Ameryki może i nie odkrył, ale zdanie definitywnie ma sens i pokazuje jak bardzo dziś ceni się drużyny walczące głównie pod bronionym koszem.

Najsampierw, można wysnuć wniosek, że defensywa to twarda i oporowa koszykówka. A nie każdy taką oglądać i grać lubi. W tego typu spektaklach mamy zazwyczaj sporo fauli, a co za tym idzie ciągły piknik na linii rzutów osobistych, co przedłuża grę i odbiera jej element dynamiki. Mamy dość niskie zdobycze punktowe i wieczne wymuszane strat z jednej i z drugiej strony. Czasami bywa też chaotycznie. Często spotykam graczy, którzy mówią, że defensywa ich po prostu nudzi. Gdyż właśnie jest mało spektakularna.

Cóż, trudno dyskutować o koszykarskich gustach i co się komu podoba a co nie, ale chyba tutaj jest pies pogrzebany. To co odróżnia dobrych graczy od graczy świetnych, to właśnie podstawa w defensywie. Postawa, która jest tak często zaniedbywana. Właśnie chociażby ze względów walorowych. Utarło się gdzieś niewłaściwie stwierdzenie, że aby być dobry w koszykówkę, musisz jak najczęściej punktować i kończyć z góry.

Ja nazywam to podejściem podwórkowym. Zgodzę się, że na orlikach czy osiedlowych boiskach rzadko wymaga się defensywy z górnej półki. Zazwyczaj, próba twardej gry w obronie kończy się pyskówkami i przepychankami, bo jak wiadomo, na dzielni pomiędzy liniami każdy jest sędzią. Sytuacja powtarza się non-stop, po przecież przyszliśmy sobie pograć, a nie zamulać. Irytujące. Sam niejednokrotnie spotkałem się z ostrym pojazdem, tylko dlatego, że próbowałem wyskoczyć do bloku. Słysząc później teksty typu weź sobie daruj czy do bloku to sobie możesz w NBA skakać.Odechciewa się. Szczególnie boli to graczy, którzy każdą jedną minutę gry chcą zamienić na satysfakcję. Nie ważne, czy jest to amatorka, III liga czy orlik.

czytaj dalej >>