Wokół tych tragicznych wydarzeń, w życiu Butlera pojawiła się koszykówka. Grał na ulicy. Nie musiał długo czekać, aż ta stała się jego całym życiem. Udało mu się wbić do miejscowej szkoły, a dalej w szeregi szkolnej drużyny. Szybko stał się rozpoznawalny w okolicy jako chłopak z olbrzymim potencjałem. Mijały miesiące, a Jimmy wciąż pozostawał bez dachu nad głową.

W trzeciej klasie liceum do Butlera odezwał się niejaki Jordan Leslie. Jordan chodził do tej samej szkoły, jednak był o 2 lata młodszy od naszego bohatera. Grał w drużynie futbolowej, coś tam pykał w kosza. Leslie miał wyzwać Butlera na pojedynek w rzutach za trzy i tak kolejny już raz koszykówka połączyła czyjeś życiorysy.

Jego nowy przyjaciel zaczął zapraszać Jimmy’ego do siebie. Grali w basket, w gry video, oglądali filmy, JB mógł w każdej chwili zostać na noc. Rodzina Jordana także nie miała lekko. Matka miała czwórkę dzieciaków z pierwszego małżeństwa, a kolejny jej mąż miał jeszcze na utrzymaniu kolejną trójkę małolatów. Kasy ledwie wystarczało, lecz po kilku tygodniach Jimmy odnalazł w rodzinie swojego kumpla swój własny dom rodzinny.

Michelle Lambert,  matka rodziny, miała rzec:

Powiedziałam mu, że jest idolem moich pociech. Kazałam mu trzymać się z dala od kłopotów i ciężko pracować. Miał dawać przykład. Zarówno na boisku jak i w klasie. I wiecie co? Jimmy dał sobie radę. Robił wszystko to, co mu kazałam. Bez żadnych pytań.

1

Po latach, Jimmy kwituje sprawę tak:

Zaakceptowali mnie jako swoją rodzinę. I to nie przez koszykówkę. Ona [Lambert] była po prostu kochająca. Po prostu. Nie mogłem w to uwierzyć.

 1

czytaj dalej >>