Undrafted

W 2013 roku nie znaleźli się chętni, by pozyskać Setha w drafcie. Żeby dostać się do NBA, próbował swoich sił w Summer League i D-League, licząc na załapanie się do składu którejś z drużyn Trzydziestki. Kolejno z list płac skreślali go Warriors (zagrał w preseason), Grizzlies i Cavaliers. Co ciekawe, grając dla D-Leagueowego (wybaczcie, jeszcze się nie przestawiłem na nazwę Gatorade League) Santa Cruz Warriors, dzielił parkiet razem z Mychelem Thompsonem, bratem Klaya. Taki zabawny zbieg okoliczności.

W sezonie 2014/2015, po występach w Summer League w Orlando i Las Vegas, Curry załapał się do drużyny Magic, ale nie przebrnął przez obóz przygotowawczy. W międzyczasie prawa do zawodnika nabył zespół Erie Bayhawks, przybudówka klubów takich jak Cavs, Magic, Sixers, Raptors i Knicks.

Jak to mówią, “gdy wywalą cię drzwiami, wracaj oknem”, więc w marcu 2015 Seth po raz kolejny wskoczył przez okno do NBA, tym razem na 10-dniowy kontrakt z Phoenix Suns. Drugiego już mu nie dali. Ogólnie, na przestrzeni lat 2013-2015 Seth rozegrał w NBA 4 mecze w 3 klubach (po jednym w Grizzlies i Cavs, oraz dwa dla Suns). Póki co, darujmy sobie statystyki, choć warto wspomnieć, że w D-League był dwukrotnym All-Starem. W NBA z kolei było z nim trochę tak jak z gostkiem w tej reklamie. Nazwisko się zgadza, ale facet niestety nie ten, którego się spodziewałeś:

Kings

Dokładnie 22 lipca 2015 Sacto ogłosili sfinalizowanie kontraktu z nowym rozgrywającym. Była to operacja niskiego ryzyka, młodszego z Currych podpisano za niecałą bańkę. Niemniej, świetna gra w Summer League dawała nadzieję, że coś z tego będzie. Początki zawsze są trudne. Seth po raz pierwszy przekroczył granicę 10 punktów dopiero pod koniec lutego (19 punktów w przegranej z LAC), ani razu w tym czasie nie zdobywając powyżej 3 asyst. Zaraz potem zaliczył 6-meczową pauzę.

Dalej było już tylko lepiej. Na tamtym etapie było już w zasadzie wiadomo, że Rondo długo w Sacto nie zabawi, więc tym baczniej obserwowano boiskowe poczynania Darrena Collisona i Setha, o którym zwykło się już wtedy mawiać, że jest shooting-guardem uwięzionym w ciele rozgrywającego. Pierwszy start Curry zaliczył 25.03.2016 i wtedy na serio karta zaczęła mu iść. Zaliczył fenomenalny finisz sezonu, notując w ostatnich 11 kolejkach 9 startów i 17.0 ppg, blisko 3 rpg i prawie 4 asysty na mecz. Jego największym popisem było wygrane spotkanie z dawnym pracodawcą, Phoenix (20 punktów, 15 asyst, 3 przechwyty)

Przypływ mocy

Czując przypływ mocy, Seth postanowił skorzystać z opcji zawodnika i nie podpisał przedłużenia z Sacramento. Niedługo po ogłoszeniu tej informacji odebrał telefon od samego Marka Cubana i przystał na jego propozycję 6 baniek za dwa lata gry. Któż nie wziąłby 300% podwyżki, hehe. Za to zaufanie Seth odpłaca się Mavsom zdobyczami na poziomie blisko 12/3/3, rzucając trójki ze skutecznością lepszą niż brat (!), a Mavericks wciąż nie są bez szans na playoffs. Środek tabeli Zachodu jest tak wielką niewiadomą, że 3 kolejki mogą go wywrócić do góry nogami.

W ostatnich 17 kolejkach, kiedy Seth nieprzerwanie wychodzi jako starter, Dallas ma bilans 10-7. Co więcej, młodszy Curry coraz bardziej rozkręca się na łuku. Jego skuteczność ze stycznia to 32/64, czyli okrągłe 50%. Dziś nikt już nie kwestionuje tego, że miejsce najmłodszego z rodu Currych jest w NBA, ale powiem Wam więcej: naprawdę trzymam kciuki za Dallas. Ten zespół to piękne potwierdzenie słynnego cytatu Kevina Duranta:

Praca bije talent, jeśli talent nie pracuje wystarczająco mocno.

Skazany na sukces?

Mavericks to ekipa zestarzałej gwiazdy i kontrowersyjnego właściciela. Zespół, który w ostatnich latach zmagał się z łatką nieatrakcyjnego dla wolnych agentów i musiał znosić upokorzenia takie jak “kradzież DeAndre Jordana”. Trochę szczęśliwie, a trochę z konieczności Mavericks stali się więc domem dla poobijanego Andrew Boguta, udręczonego przez kontuzje Derrona Williamsa i, żeby nie było tylko gorzko, Harrisona Barnesa, w którym pokładają wszelką nadzieję. Na dokładkę mamy tu SIEDMIU, tak, siedmiu zawodników których wszyscy olali w drafcie i którzy swą drogę do NBA musieli sobie wykopać i wydrapać gryząc parkiet na obozach letnich i w D-League. O jednym z nich pisałem Wam niedawno artykuł:

Piętno “undrafted” noszą, oprócz Ferrella i Setha Curry, również JJ Barea, Dorian Finney-Smith, Salah Mejri, Nic Brussino i Wesley Matthews. I ta cała gromada, choć spokojnie mogliby poddać się “nowej modzie” i z czystym sumieniem tankować przez jeden, dwa czy trzy sezony, zdecydowała się walczyć o playoffs. Od pewnego starego Niemca usłyszeli prosty rozkaz “nigdy się nie poddawać, walczyć do końca!”. I ja, do końca tego sezonu, będę trzymał za nich kciuki

[BLC]

Jeżeli podoba Ci się nasz portal, chciałbyś przekazać swoje pozdrowienia na łamach GWBA, sprawić sobie koszulkę albo zwyczajnie wesprzeć nas w rozwoju, zapraszamy. Każdej kwocie odpowiadają „nagrody”. Szczegóły na górze, w zakładce „wesprzyj nas”.