Lipne

Styl pisania bardzo przyjemny, ale w porównaniu z innymi artami w tym brak tekstu o zawodnikach. Tu praktycznie była tylko charakterystyka RW i przypomnienie ze są fizyczni i drodzy

Nie z tym trenerem?

@Mistrz – w Twojej opinii zapomniałeś dodać jednego ważnego warunku, który w tym twierdzeniu jest kluczowy: OKC może pobić GSW z uwagi na zgromadzony potencjał POD WARUNKIEM wprowadzenia systemu organizacji gry w podobny jak w GSW sposób utylizujący ten zgromadzony potencjał.
Jak pokazało ostatnie PO Potencjał przegrał z organizacją gry, niezależnie od kosmicznych statystyk RW0.
To wszak jest prawda generalna i uniwersalna, wielokrotnie potwierdzana na parkietach.
Dobrym przykładem oprócz GSW są tez drużyny Mr Pringlesa: Pho z przed lat i aktualne Hou. Styl gry idealnie dopasowany pod zgromadzony potencjał prowadzi do tego, że nawet 2 dominujących piłkę PG było w stanie sie dogadać i grać na super poziomie.

moze źle się rozglądam, ale nie widzę zbyt wielu wzmocnień w Thunder.

Schroeder to ofk dobry zawodnik, ale nie wiadomo, jak będzie ustawiany w Thunder, na ile będzie umiał radzić sobie jako lider 2 składu, ewentualnie jako point guard przy Westbrooku, który zagra jako off guard; Schroeder w Hawks miał piłkę i mógł o jej losach decydować, wątpliwe by w Thunder zachował ten status, a do tego trudno przewidzieć, jak spisywać się będzie jako spot up shooter, bo do tego zostanie sprowadzona jest rola w ofensywie, jeśli wystawiony będzie w jednej piątce z liderami.

obrona była atuttem Thunder w regular season, w najważniejszych meczach z Jazz w Playoffs być nią przestała.
zespół przestał funkcjonować w należyty sposób, w regular season umieli wygrywać mecze w których nie siedział im scoring, w Playoffs zabrakło doświadczenia zawodnikom wspierającym, a liderom niestety jakości.

skutecznośc rzutowa Westbrooka i Paula George’a w kluczowych meczach z Jazz była mizerna, a na dodatek uznali oni, że albo Thunder wygrają dzięki ich rzutom, ale razem z nimi pójdą na dno, więc właściwie pozostali gracze nie byli zaangazowani w grę ofensywną, jedynie Steven Adams dostarczył trochę punktów, choć głównie z tego, co sam sobie uzbierał z odbitek na atakowanej desce.

trudno, ale nie można maksymalizować w zespole graczy pokroju Carmelo Anthony’ego, Alexa Abrinesa czy nawet częściow Jeramiego Granta dając im po kilka “touches” w meczu. To nie są defensywni zawodnicy, którzy pomogą w obronie, nie dotykając piłki w ataku. Przeciwnie, możesz z nimi zrobić progres tylko wtedy, kiedy zaangażujesz ich w atak. Thunder tego nie zrobili, a do tego taktycznie zupełnie ich rozbroił Quin Snyder, coach Jazz, zaś rookie ! Donovan Mitchell i Rudy Gobert byli najlepszymi zawodnikami serii, ten drugi wg mnie zdecydował o sukcesie Jazz na poziomie ustawienia i strategii. Thunder niby mieli więcej talentu, a zupełnie się to nie przełozyło na wyniki meczow i całej serii.

I nie wiem, jak ma tę sytuację zmienić tych kilku nowych zawodników, z których żaden dotąd nie dowiódł, że umie choćby utrzymać się w składzie i wykonywać poważną rolę w jakimś wygrywającymn systemie gry.

Powrót Robersona, to dobra wiadomość, jest to gracz niezbędny, łata dziury, broni indywidualnie przeciw czołowym perimeter players w lidze, spaja ten zespół. W playoffs ogromnie go brakowało, ale nie dam się przekonać, ze jego obecność zmieniłaby wynik serii z Utah.

o zaletach Westbrooka nie ma sensu rozmawiać, wiadomo jakie one są. Sens ma rozmowa o tym, czy to jest zawodnik mający jakieś pojęcie o leadership i zespołowej taktyce gry. wg mnie, jesli je ma, to świetnie się z tą wiedzą ukrywa, ewentualnie stara się, ale nie umie jej spożytkować.

w game 6 vs Jazz oddał 48 rzutów, zdobył 46, uruchamiając narrację,że ratował zespół. Nie wiem, co pisałem wtedy, ale dziś, z perpektywy czasu, aż razi w oczy, jak bardzo swoją grą ułatwił zadanie Jazzmanom : wyłączył ofensywę zespołową własnej drużynie, zdemotywował kolegów, którzy bez dotykania piłki praktycznie e w ogóle nie mogli poczuć gry [defense creates offense, tak, ale jednakowo offense creates defense, jak nie dostajesz piłki w ataku, to nie możesz poczuć rytmu gry i odbija się to na grze obronnej, nie mówiąc o tym, ze są gracze, którzy bez dotykania piłki po prostu są out of the game, jest to jakieś 80 % graczy w NBA, a w Thunder prawie wszyscy] i umożliwił Jazz realizację strategii na game 6 polegającej m.in na izolacji Westbrooka.

w gms 3 &4, czyli wtedy kiedy naprawdę Thunder przegrywali serię, Westbrook był zadziwiająco cichy i właściwie w jakiejś mierze przeszedł obok tych meczów. Jazz grali bardzo dobrze, ale w tych meczach i całej serii ich dobrą grą nie da się wytłumaczyć błędów i zaniechań Thunder i Westbrooka.

w tym układzie trudno zrozumieć mentalnośc tego gracza. wybitni zawodnicy w Playoffs wchodzą na wyższy poziom jakości, koncentracji, intensywności gry, kontrolują przebieg serii, włączają dynamo w ważnych momentach, a do tego potrafią przekonać kolegów do swojej wizji i poświęcenia dla drużyny. Ale tacy wybitni gracze dowodzą swojej wybitności innymi sposobami niż za pomocą wymachiwania statystykami.

dopóki Westbrook tego nie zrozumie, dopóty Thunder mogą kombinować na wszystkie sposoby, a nie ruszą z miejsca.

na razie, ten gracz żyje w swoim świecie, Thunder nie pozbędą się go, z oczywistych powodów, a wyniki są i będą poniżej możliwości.

w 2017 porażka z Rockets była zbyteczna, bo Thunder mieli wszystko, zeby ich ograć. W 2018 z Jazz też mieli wszystko, a w game 4 byli już 1-3. Ile jeszcze trzeba dowodów na to, że ten układ nie działa ?

cóż tu ma zmienić ten czy inny zawodnik , skoro główna idea stojąca za sposobem gry Thunder nie ulegnie najpewniej zmianie ?

póki Thunder stawiają na Westbrooka, i ten gracz dominuje w zespole jak żaden inny zawodnik w ządnym innym zespole NBA, dopóty muszą czekać, aż on sam pójdzie po rozum do głowy i stwierdzi, że ma dość powtarzania tych samych schematów skazanych z góry na porażkę.

któryś już rok z rzędu Westbrook w kluczowych meczach Playoffs gra poniżej oczekiwań, co sugeruje że po prostu nie ma predyspozycji do pewnych zachowań i powinien stawiać sobie realne cele, gdyż póki co niezdrowa ambicja go ponosi, a zespół jest tej ambicji zakładnikiem. Bez zmiany jego myślenia o grze, nie nastąpi żadna zmiana w grze zespołu, zwłaszcza w takim składzie personalnym jaki mają obecnie.

WPP z tego co pamietam gdy OKC grali z Jazz pisalem ze Westbrook za duzo rzuca i do tego ze słaba skutecznoscia, Ty podnosiłeś, że jest w attack mode i procent skutecznosci nie liczy sie az tak bardzo.
Zgadzam sie z tym, jednak z Westbrookiem “coś jest nie tak”. Fajnie się ogląda jego popisy, dunki, asysty i potem można “podziwiac” linijki na poziomie triple double, ale co z tego? Nic z tego nie wynika.
Ten zawodnik nie potrafi wznieść się na wyższy poziom w play offs. Niczym nowym nie zaskakuje, gra jeszcze bardziej pod siebie.
Może myśli że jest współczesnym JORDANEM? Bo wiele osób porównywało jego styl gry do MJ’a. Niestety nie jest. Jego basketball IQ jest wysokie ale nie jest wybitne.
Decyzja Duranta o odejściu i poszukaniu szczęścia w innym miejscu okazała się słuszną.
Uważam, że w nadchodzący sezon znów to uwidoczni. W OKC gra dwóch panów z nr 0 i 13, którzy zapychają budżet klubu na około 70 mln za sezon – obym sie mylił.
Jednak sposób prowadzenia gry przez Russa mi zbytnio nie odpowiada i myślę, że nie zaprowadzi Grzmotów do pierścienia.