Mówię: New Orleans Pelicans, myślę: Anthony Davis. 21-letni gość z jedną brwią tworzy ten klub, wszystko tutaj kręci się wokół niego. Nie dlatego, że otoczony jest gośćmi pozbawionymi talentu, ale ponieważ za 2-3 lata zostanie najlepszym koszykarzem świata! Trzeba przyznać, iż skład zbudowano w Nowym Orleanie rozsądnie i z pomysłem. Na pewno zawalczą w tym roku o playoffs, na więcej może zabraknąć sił, bo grają praktycznie w szóstkę… ale o tym w dalszej części artykułu. Zapraszam do lektury!

#Poprzedni sezon, nieszczęścia chodzą stadami

Nowa nazwa przyniosła nadzieję na lepszą przyszłość, a jej twarzą ma być oczywiście Anthony Davis. Mokre sny maniaków defensywy niemal się ziściły gdy w noc draftu 2013 do kolebki jazzu wybrano Nerlensa Noela. Szybko nadeszło jednak przebudzenie i Noel trafił do Philadelphii, w drugą stronę powędrował natomiast ówczesny All-Star Jrue Holiday. Pamiętajmy, że Pelicans oddali dodatkowo wybór w pierwszej rundzie draftu 2014, więc cena za Holidaya była bardzo wysoka. Co dajlej? Za kwotę 44 milionów dolarów za cztery sezony reprezentantem klubu został Tyreke Evans, ruch kontrowersyjny, ale z pewnością ciekawy. W każdym razie hejterzy mogli sobie poużywać.

Pierwszym problemem było podzielenie minut na obwodzie. Jeśli mam być szczery od początku byłem zwolennikiem grania w pierwszej piątce Holidayem, Gordonem i Evansem. Monty Williams próbował gry Evansem z ławki, jednak były ROTY nie czuł się w roli rezerwowego dobrze. Pelikany przeciętnie weszły w sezon, widoczne były problemy ze zgraniem, a przez cały rok grali bardzo nieregularnie. Aż trzy razy zanotowali serię ośmiu porażek z rzędu!

Mimo wszystko to nie brak powtarzalności stanowił największy problem Pelikanów. Anthony Davis opuścił 15 spotkań, a Eric Gordon 18. Holiday złamał nogę i zakończył sezon z 34 meczami na koncie. Największy pech prześladował Ryana Andersona. Tragedia z życia prywatnego – samobójstwo narzeczonej – i bardzo poważna kontuzja karku, która mogła go kosztować nawet zakończenie kariery to połączenie niczym z koszmarnego snu. Ryan rozegrał jedynie 22 spotkania, co bardzo osłabiło siłę zestawu podkoszowego Pelicans. Już rok temu Pelikany miały kiepską ławkę rezerwowych, co wobec licznych kontuzji musiało je kosztować mnóstwo zwycięstw, a opuszczenie przez Jasona Smitha ponad 50 spotkań jeszcze osłabiło rezerwę.

Ostatecznie sezon Nowym Orleanie zakończyli z bilansem 34 – 48 zajmując ostatnie, piąte miejsce w dywizji i dwunaste w konferencji. Sezon trudno było nazwać udanym, jednak pojawiły się liczne symptomy pozwalające na optymizm w przyszłości. All-Star Game przywitało Davisa, w miejsce kontuzjowanego Kobe, ale zawsze. Chłop notował średnio 21 punktów, 10 zbiórek i 3 bloki na mecz, utwierdzając wszystkich w przekonaniu, że za chwilę zamierza trząść całą ligą. W końcówce sezonu zabłysnął Evans, nieźle grali Gordon, Anderson i Holiday, ale opuścili zbyt wiele meczów.

#Off-season, czyli budujemy pod Davisa

Wyciągnięcie za bezcen z Houston Omera Asika to na pewno największy plus tych wakacji w Nowym Orleanie. Dzięki temu posunięciu Davis nie musi już tyle czasu spędzać na centrze, a rotacja podkoszowa stała się piekielnie mocna. Nawet bez AD na parkiecie duet Anderson / Asik zapewnia zbiórki i wsparcie w ofensywie. Omer znacznie odciąża Davisa na tablicach oraz w kwestii rozegranych minut.

Jak wspomniałem, Pels stracili swój pick  rzecz Sixers, stąd menedżer Dell Demps dokonał jedynie kosmetycznych zmian. Do Luizjany przybyli snajper Jimmer Fredette i weteran John Salmons. Niestety nie obeszło się bez strat w ludziach. Zespół opuścił Al- Farouq Aminu, który swoją fizyczność przeniósł do Dallas (najbardziej bolesna strata), a także Jason Smith (Knicks) i Anthony Morrow (Thunder). Biorąc pod uwagę transfer Asika okres transferowy w Nowym Orleanie mimo wszystko należy uznać za udany.

CZYTAJ DALEJ >>