Trae Young nie jest zawodnikiem z mojej bajki. Nie żebym go zaraz hejtował, po prostu wolę inny styl gry i tyle. Dla takich jak on mam w głowie szufladę “nie kibicuję, ale szanuję” i jakoś muszę go tam z innymi pomieścić. Trudno mi jednak być ślepym na fakt, że wokół tego chłopaka zaczyna dziać się coraz więcej. W ostatnich dniach czytałem o nim już kilkakrotnie, chociaż wcale tych informacji nie szukałem. Coś musi być na rzeczy, skoro Trae jest na ustach wszystkich. Jakiś czas temu portale branżowe obiegło video, w którym Trae łapie się za głowę, po tym jak kumple z zespołu nasypali mu popcornu do jego Opla Calibry:

Jego boiskowe poczynania często sprawiają jednak, że za głowę łapią się sami kibice. Raz z zachwytu, jak wtedy gdy zdobył 35 punktów przeciwko Cavaliers albo linijkę 20/12 z Lakers, a raz z rozpaczy, jak ostatnio z Golden State i Denver (łącznie 4/23 z gry w tych spotkaniach). Sam Trae lubi być w centrum zainteresowania i umiejętnie podsyca zainteresowanie swoją osobą.  Ostatnio stwierdził:

Będę lepszy niż Luka Doncić, chociażby przez miejsce na boisku, które kreuję, i to, jak dzięki temu uwalniam innych graczy.

No dobra, sprawdźmy zatem, jak wyglądały pierwsze kroki Trae w Dużej Lidze. Young, jak sama nazwa wskazuje, jest młody. Ma ledwie skończone 20 lat. Mierzy 188 cm i waży 81 kilogramów. Z wyglądu nic szczególnego. Niemniej, presja, która na nim ciąży, godna jest 30-letniego weterana parkietów. To niby żadna nowość, w ostatnich latach z podobnym ciężarem oczekiwań mierzyli się Simmons, Tatum czy Mitchell, od których też oczekiwało się, że będą gwiazdami praktycznie od pierwszych dni.

#Uniwerek

Jeden jedyny sezon, jaki Trae Young spędził na uczelni i w NCAA, obrodził kosmicznymi statystykami. Young pochwalić mógł się średnimi na poziomie 27.4/3.9/8.7/1.7. Był także liderem rozgrywek w punktach (848) i asystach (271), stając się pierwszym w historii graczem uniwersyteckim, który dokonał tego jednocześnie, i to w swym pierwszym sezonie na uczelni. Lekkim zgrzytem były straty (161), które też uczyniły zeń lidera kategorii. Nie przeszkodziło mu to jednak zasilić szeregów All-American Team i zdobyć nagrodę USBWA, dla Freshmana Roku.

Markę Younga pomagają mu budować przede wszystkim ostry kozioł i kompulsywny wręcz cug strzelecki (ponad 10 trójek oddawanych średnio w meczach NCAA). Jego rekord punktowy z uczelni to 48 punktów na skuteczności 14/39 i 8/20 zza łuku. Tym, którzy widzieli w nim samoluba, zamykał usta meczami takimi jak ten, gdy zdobył 26 punktów i rozdał 26 asyst. Przed draftem było o nim głośno, a fama mówiła “drugi Curry”.

#Draft Night

Wielu obserwatorów dawało Youngowi miejsce w Top #3 na początku rozgrywek. W miarę postępu sezonu coraz więcej symulacji dzieliło podium między Aytona, Doncicia i Bagleya III. Przeciw Traeowi przemawiała defensywa, oraz brak powtarzalności. Bano się, że gdy będzie zaliczał gorszy dzień i piłka zwyczajnie nie będzie mu siedziała, jego przydatność boiskowa okaże się dyskusyjna. Takie domysły coraz częściej wpływały na lokowanie go w okolicach szóstego, a nawet dziewiątego miejsca.

Stało się jeszcze inaczej. W noc draftu Hawks wybrali z numerem #3 Doncicia i oddali go do Dallas za ich piąty wybór (Trae Young) i pick 2019. Dla Dallas oznaczało to pozyskanie Luki, który chciał dla nich grać bardziej niż dla którejkolwiek z drużyn oierwszej trójki, dla Atlanty zaś, była to decyzja na wagę powierzenia misji odbudowy 19-latkowi o mentalności super-gwiazdy. Koniec końców, wszyscy byli zadowoleni. Po ostrożnym rozegraniu Summer League, Young nabrał wiatru w żagle i całkiem udanie wprowadził się na parkiety NBA. Mimo zadyszki w ostatnich dniach, jego staty prezentują poziom 18/8/3. Oznacza to, że jednej nocy jest panem 35/11 czy 24/15 a innej gościem 6/5.

#Przegląd pola

Jeśli idzie o asysty, Young jest czwartym graczem tego sezonu, przed nim tylko Lowry, Wall i Jrue Holiday. Z jego rąk wychodzi 42.6% wszystkich asyst Hawks. Niestety, jest fatalny pod względem strat: na każde 2 asysty przypada u niego 1 oddanie piłki rywalom. Notuje 4 straty na mecz i naprawdę szkoda, że w żaden sposób nie rekompensuje tego przechwytami, których notuje ledwie 0.6 na mecz.

Słabo też wyglądają u niego te niby firmowe trójki, których oddaje ponad 6 na mecz. Celność na poziomie 28.6% to jak wynik jakiegoś środkowego. Na osłodę mamy fakt, że Youngowi udała się trudna sztuka zdobycia 35/10 w jednym meczu jako rookie. Jest pierwszym debiutantem od czasów Curry’ego, któy tego dokonał (wcześniej jeszcze LeBron i Iverson. Co więcej, Young dokonał tej sztuki w pierwszych trzech meczach w lidze, a to już stawia go w jednym szeregu z Isiah Thomasem w 1981 roku.

Wiele osób jest zdania, że to właśnie Young i Doncić stoczą ze sobą walkę o o statuetkę ROTY, zostawiając w pokonanym polu DeAndre Aytona. Jak dotąd, panowie spotkali się jedynie raz. Mecz zakończył się zwycięstwem Hawks przy zdobyczach Younga 17/5/4 wobec 21 punktów i 9 zbiórek Luki. Kolejne bezpośrednie spotkanie dopiero 12 grudnia, a potem pojedynek o tytuł Rookie of the Year przejdzie w całości w fazę korespondencyjną. Macie swojego faworyta? Atlanta póki co (3-12) o jeden mecz lepiej niż Cavs.

[BLC]

P.S: żartowałem z tą Calibrą.