Jak widzicie, wszystko to zespoły na miarę playoffs, czego nie można powiedzieć o chłopakach z LA. Barkley liczy chyba, że Kobe i spółka pokonają w niedzielę na własnym parkiecie niezbyt lotnych ofensywnie Hornets, a post skończy się zanim na dobre rozpocznie. Ryzykant!

A skoro już jesteśmy przy postaci Sir Charlesa… pamiętacie jak dominujący był to zawodnik?! Przy wzroście, no właśnie ile faktycznie mierzy Barkley?

Przez większość kariery utrzymywałem, że mierzę 198 cm, ale tak naprawdę mam tylko 195 cm [Barkley, 1997 rok]

1

No więc przy wzroście 195 centymetrów tenże gość zbierał średnio 11.7 piłek z tablic na przestrzeni szesnastu sezonów! Można powiedzieć, że dopóki fatalne nawyki żywieniowe nie wzięły nad nim góry – dominował mecze swoją… fizycznością. Skakał wyżej i szybciej niż rywale, biegał z piłką przez całe boisko i choć nie było w tym wielkiej finezji, potrafił w pojedynkę wygrywać mecze, nawet te najważniejsze. Pamiętacie (o co ja pytam!) jak w Game 7. finałów konferencji 1993 roku zdemolował Seattle Supersonics dorobkiem 44 punktów i 24 zbiórek?

Kibice kochali go, bo był jak oni. Żywiołowy, entuzjastyczny, prawdziwy, walący prosto z mostu, lubiący tłuste żarcie i piwko po pracy. Tak samo jak wielu innych po nim (Allen Iverson? Tracy McGrady? Shaq?) nie potrafił jednak dostosować swojego stylu do słabnącego ciała. Kiedy opuściły go naturalne siły witalne, osłabł, a następnie mentalnie wypisał. Co pod koniec kariery wypominali mu co ambitniejsi koledzy (jak szukający siódmego pierścienia Scottie Pippen w Houston). Serio, pamiętacie jak Pip nazwał go “żałosną, spasioną dupą”?

CZYTAJ DALEJ >>