Przedstawimy Wam dziś fragment biografii Shaquille O’neala pt. Shaq Talks Back. W Polandzie wciąż ciężko jest dostać tego typu pozycje, więc przypuszczalnie możecie nie wiedzieć, jak gwałtowne uczucia żywił The Diesel w stosunku do innego znakomitego centra lat 90-tych Davida Robinsona.

“(…)wiedziałem, że nie będzie łatwo zdobyć mistrzostwo. Wiedziałem, że wszystko musi ułożyć się perfekcyjnie, zwłaszcza że Tim Duncan i Spurs byli gotowi bronić tytułu. Wielu ludzi uważało, że motywowała mnie gadka o tym, że Duncan jest najlepszym graczem w lidze. Ale to nie było to. Tim był bardzo wszechstronny, podczas gdy mój styl polegał w głównej mierze na zdominowaniu środka boiska. Jednak pragnienie by dokopać San Antonio brało się z prywatnego ego. Miałem osobiste rachunki do wyrównania. I bynajmniej nie miało to nic wspólnego z Timem.”

“Myślałem sobie: ten gnojek David Robinson zdobył tytuł przede mną?! Wściekałem się na samą myśl. Z Davem łączy nas przeszłość. Kiedy chodziłem do liceum Cole High w San Antonio, on właśnie zaczynał w Spurs. Ja byłem graczem roku w szkole średniej (przez 2 lata Cole High osiągnęli wynik 68-1) . On był graczem roku w zawodowym zespole. Pewnego razu poprosiłem go o autograf… Machnął szybko flamastrem i poszedł dalej. Czułem się kompletnie zignorowany. Do tamtej pory był moim ulubionym graczem. Obiecałem sobie wtedy: poczekaj, jeszcze cię dojadę. “

“(…) poza boiskiem nie mam problemów z Robinsonem. Podczas meczów musiałem go zdominować, bo zmęczył mnie ten jego fałszywy, dwulicowy obraz, który sam kreował. Zgrywał przyjemnego typa, którego wszyscy lubili podczas gdy ja miałem być złym wilkiem, który urywał ludziom głowy dunkami. Próbowano nas zestawiać jak białe z czarnym, a to nie było w porządku. Co mecz musiałem więc dać mu wycisk.”

[vsw id=”Dy-0RWbbzd8″ source=”youtube” width=”600″ height=”485″ autoplay=”no”]