Milwaukee Bucks grają w kratkę. Zawieszeni między naturalnym instynktem biegania i strzelania większości graczy obwodu, nieokrzesanymi manewrami młodych podkoszowych, rzetelnością pary weteranów oraz defensywnymi ambicjami trenera Jima Boylana, drużynie brak tożsamości, ale ogląda się ich niezwykle ciekawie.

Są na trzecim miejscu w lidze pod względem tempa gry, ale niestety tylko dziesięć zespołów traci mniej punktów niż koziołki Bucks. Nigdy nie wiadomo kiedy zapalą się rzutowo Brandon Jennings albo Monta Ellis oraz iloma blokami błyśnie albo ile palców pokaże arbitrom Larry Sanders.

Chłopaki potrzebują nabrać masy pod koszem (Sanders i John Henson to przyszłość ligi) poprawić grę na własnej tablicy, okrzepnąć, nauczyć się gry podaniem na małej przestrzeni, a wyniki powinny przyjść same. Prawdopodobnie nie zobaczymy w przyszłym sezonie całej trójki wolnych agentów: Jennings, Ellis, Reddick, ale generalnie podoba mi się kierunek, w którym idą.

O tym dlaczego warto obserwować podopiecznych Boylana w akcji można było przekonać się wczoraj. Monta Ellis “załapał bajer” i w pojedynkę ograł Orlando Magic w czwartej kwarcie.

Zdobywanie punktów to jego tożsamość. Dzięki tej umiejętności stał się milionerem. Nie jest fenomenalnym technikiem, ale ciąg na kosz ma niebywały. Średnio w karierze zdobywa 20 punktów, mimo iż rzucać z dystansu za grosz nie potrafi.

Wczoraj ustrzelił 25 punktów w IV kwarcie, w tym 19 punktów w ostatnich sześciu minutach! Wrzucił 5/5 trójek mimo, że w całym sezonie notuje 25,8% skuteczności zza łuku.

Obok Kobe, Hardena, JR, KD, Crawforda, Westbrooka, LeBrona, Wade’a, Parkera, CP3, Kyrie -> Monta Ellis jest najlepszym strzelcem na świecie operującym wewnątrz linii 7,24 metra. Przy czym chyba tylko Westbrook może stawać z nim w szranki jeśli chodzi o prędkość na wirażach. Sami zobaczcie:

[vsw id=”HuX6Sc0dCQc” source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]

czytaj dalej >>