fbpx

Nowa stylówa Hardena, Wade i Rondo przyjaciele, Tim Duncan wraca!

33

Nie wytrzymał. Siła przyzwyczajenia jest w nim duża. Tim Duncan znów jest na sali treningowej Spurs. Zaraz się okaże, że zmienił zdanie, hehe. Gregg Popovich nie kryje, że chciałby mieć Tima u boku przez cały czas. Wszelkiego rodzaju wakat, w roli asystenta, doradcy kadrowego, skauta, analityka stoi otworem:

Jeśli chce skautować, super. Jeśli chce mieć własne stanowisko podczas obozu przygotowawczego, ma je zapewnione. Może robić co tylko chce, ale nie zapłacę mu za to ani centa. [Pop]

td

James H. stwierdził, że nie wystarczająco jest go ostatnio w mediach. Więc proszę. John Stockton byłby dumny!

jhaa

A skoro już jesteśmy przy legendzie NBA, najlepszym asystentem w historii dyscypliny. John Stockton zaszczycił swą obecnością obóz przygotowawczy Milwaukee Bucks, gdzie udał się na zaproszenie kolegi po fachu Jasona Kidda. Przez kilka godzin instruował playmakerów zespołu, w tym trzymetrowego Giannisa Antetokounmpo, którego oficjalny tytuł to “point-forward”. Napisałem “trzymetrowy”, ale to nie do końca prawda, posłuchajcie:

Sam nie wiem ile mam wzrostu, oficjalnie 212 cm, w butach 214 cm, na wysokich obcasach 218 cm. Przyjmijmy, że mam 6’9” jak KD.

Tak czy inaczej, Antek będzie najwyższym zawodnikiem w lidze z obowiązkami rozgrywającego.

jss

A oto już nowa odsłona 76ers. Legenda parkietów, kameruński Olajuwon, czyli 22-letni Joel Embiid od dwóch sezonów ładuje baterie. Czekajcie aż na Was skoczy! Mówiąc zupełnie poważnie, paparazzi obecni na campie donoszą, że młody ma problemy z równowagą i szybkością akcji.

Na ten moment elementy łapania piłki i rzuty są rozregulowane. Muszę odnaleźć rytm. Póki co jest niełatwo. [Embiid]

Na moje oko, to on w pierwszej kolejności powinien skupić się na bronionej połowie. Reszta przyjdzie sama.

je

Byki pokrzyżują wszystkim szyki?

Rajon Rondo jest najbardziej utalentowanym rozgrywającym, z jakim kiedykolwiek grałem [D-Wade]

Nie za wcześnie panie Dwyane? Nie za dużo tego pucowania przed sezonem? Co z Garym Paytonem? Fakt, że miał 37 lat gdy zdobywaliście razem mistrzowski tytuł w 2006 roku. Co ze smokiem Goranem Dragicem, kreatywnym Jasonem Williamsem i Penny Hardawayem?

gp

Rondo rzucającym jest (delikatnie mówiąc) przeciętnym, ale ma gadane i spory talent do dystrybucji piłek. W minionym sezonie z jego asyst padało średnio 27.1 punktów w meczu. Podawał średnio 74 razy zaliczając 11.4 asyst. Wszystko to top ligi, ale świadczy wyłącznie o jednym: niemal każda piłka przechodziła przez jego wielkie i chwytne łapska. Czytaj: Kings byli ofensywnie przewidywalni, a co za tym idzie ograniczeni.

Może w Chicago będzie inaczej, może do ponownego rozkwitu klubu prowadzonego przez kozłującego Rondo potrzeba poukładania, obecności weteranów, takich jak Wade właśnie. Może potrzeba mu większego talentu wokół, talentu jaki miał w Bostonie, choć próba replikacji tamtego składu z góry skazana jest na niepowodzenie. Nie będzie drugiego Garnetta, nie będzie drugiego Ray Raya, nawet on sam nie jest już tym samym Rondlem…

CZYTAJ DALEJ >>

1 2

33 comments

  1. Array ( )
    Odpowiedz

    Jakoś w tamtym sezonie miami z wadem też nie mieli jakiś wybitnych strzelców a dotarli sami wiemy gdzie , tutaj ma Butlera już nie mówię nawet o Rondo bo fakt on zjeżdza w dół , Butlera w sensie gwiazdę nie chodziło mi o strzelca 😀

    (8)
  2. Array ( )
    Odpowiedz

    Ten Batler cały to dobrze będzie grał, jest atletyczny tylko 2 pierwszym sezonie grał za bardzo chaotycznie no ale zobaczymy. Ja i tak lubię teraz Kawsów bo wygrali. Piona!

    (-22)
  3. Array ( )
    Odpowiedz

    Nie ma co od nich oczekiwać niewiadomo czego ale myślę że mogą zaskoczyć tak jak Portland w zeszłym sezonie. #RipCity
    Ps. Trzymam kciuki naprawdę fajna paczka się zebrała

    (6)
  4. Array ( )
    Odpowiedz

    Tak, tak, Goran Dragic na pewno jest lepszym rozgrywającym niż Rondo. A i jednak jak już tak patrzymy jak Rondo grał w Sacramento, że sporo stracił ze swojej obrony itd, to fajnie by było mimo wszystko zauważyć, że znacząco poprawił rzut za 3pkt, gdzie trafiał na najwyższym % w karierze (36,5%), a i takich rzutów oddawał więcej niż dotychczas).

    (15)
    • Array ( [0] => administrator )

      zeszły sezon w wykonaniu Rondo:
      15/30 z lewego rogu.
      36% skuteczności z prawego rogu
      33% skuteczności trójek z kontry
      Zero kreacji rzutu własnego, rzucał wyłącznie wtedy gdy miał przynajmniej półtora metra przestrzeni.
      Zero mid range game, tylko trójki lub spod kosza.

      (3)
  5. Array ( )
    Odpowiedz

    Po pierwsze nie wszyscy mogą być jak cury klay i golden state i lupac 3 nasladowac ich = sie byc tylko kopią a kopia zawsze jest gorsza od orginału ofensywą wygrywa się mecze defensywą mistrzostwa chicago na kombinacyjnej grze i defensywie mogą zajść daleko

    Rondo najlepszy podający ligi i jeden z ostatnich prawdziwych rozgrywających

    72 mecze .454 z gry za 3 0.9 2.4 . 365 prawie jedna 3 na najlepszej skuteczności w karierze 4.1
    2.0 przechwyty na mecz podobno słaby obrońca wedługo redaktora ?

    Ile redaktor tekstu ogladał meczów sacramento w ostatnim sezonie ? ja około 30 fakt jako dróżyna w defensywię cienncy byli ale rondo mega kreował ofensywę

    Dwyane Wade według mnie najlepszy zawodnik na pozycji nr 2 srednia z kariery 0.488 % z gry

    4.8 zbiórki 5.8 asysty 1.7 przechwytu 0.9 bloku 23.7 pkt z kariery
    ostatni play off
    2015-16 3 14 meczy 33.8 minut 8.5 18.1 .469 z gry 0.9 1.6 .522% za 3
    5.6 zbiórek 4.3 asyst 0.8 prz 0.9 bloku 21.4 pkt

    Mój typ min 2 runda play off i z 45-50 zwyciestw w regularu

    (7)
  6. Array ( )
    Odpowiedz

    Niedawno zaktualizowałem sobie składy w NBA 2K14 i gram karierę Chicago oczywiście. Uwierżcie mi, że nawet w grze ciężko się gra nowym składem Bulls 😀

    (1)
  7. Array ( )
    Odpowiedz

    Marzy mi sie , żeby wade pokazał, ze zasłużył na ten dwuletni kontrakt w Miami ! Z Legendami tak sie nie postępuje panie Riley !!!!

    (12)
  8. Array ( )
    Odpowiedz

    Zdecydowanie pierwszym PF powinien być Mirotić, pod każdym względem lepszy fit do S5 od Gibsona, zresztą przecież Taj cała karierę wchodzi z ławki. Nie wykluczam small – ballowych końcówek meczów: Rondo – Wade – Butler – McDermott – Mirotić. Tu już spacing jest całkiem ok, gorzej z obroną pod koszem, ale defensywa to w dużej mierze schematy, a nie umiejętności i dobrym podwajaniem można by zatuszować braki w trumnie. Bardzo szkoda, że Byki odpuściły Dunleavy`ego.

    (12)
  9. Array ( )
    Odpowiedz

    Nie można zapominać że w Chicago grają jeszcze tacy zawodnicy jak:
    Mirotić (myślę, że to one będzie PF na pierwszej 5), McDermott czy Tony Snell
    Nie jest są to może klasowi zawodnicy ale zza łuku ukąsić potrafią

    (5)
  10. Array ( )
    Odpowiedz

    Średnia skuteczności za 3 Wade’a, Rondo i Butlera to ok. 30%, więc jeśli razem oddadzą w każdym meczu 120 rzutów z dystansu i trafią z tego 40, to uciułają ok. 120 punktów, co pozwoli im wygrać większość meczów. Rozwiązanie idealne w swojej prostocie 😀

    (25)
  11. Array ( )
    Odpowiedz

    pitu pitu na pf będzie na 100% Nikola Mirotic a ten już rzuca trójki wybitnie w tym sezonie pewnie jeszcze lepiej. trener może wrzucić również dowolnie innego strzelca McDermmota, który też jest wybitnym strzelcem i to wystarczy by straszyć trojkami. Oprócz tego Butler tez może trafić za trzy, a i Wade jeśli będzie tego wymagała gra tez rzuci. Wade tak na prawde nigdy nie musiał rzucac za trzy, bo zawsze miał obok siebie zawodników od tej roli, ale jesli bedzie musiał będzie rzucał. Bardziej bym się martwił przetrzymywanie piłki przez Rondo, bo Wade to też lubi robic oraz zachowanie Rodno bo jest speccyficzne to tyle. W moim przekonaniu będa 3-4 siłą na wschodzie.

    Co do komentarzy Wade-a pamięam jak mówił to samo o Dragicu, że jeszcze nigdy nie grał z tak uzdolnionym rozgrywającym. Czas pokaże, że w Bullsach są dojrzali zawodnicy, a Wade gwarantuje dojrzała i zdrowa sytuację w szatni. Buler może się od niego wiele nauczyc. Trzeba również pamietać, że pomimo braku szybkości ta drużyna będzie dobrze broniła. Wade, Butler rezerwowy PF/C czyli Gibson to dobzi defensorzy. Rondo też potrafi naciskać. Nie bedzie źle.

    (3)
  12. Array ( )
    Odpowiedz

    Oceniając Rondo – zwykle zapomina się, o tym że każdy wybitny rozgrywający musi mieć swojego Mailmana. Bez tego nie będzie sukcesów. Jak by Steve Nash czy Jason Kidd mieli swojego Karla Malone przez całą karierę zapewne mieliby klilka tysięcy asyst więcej a i możne pierścieni.
    Robdo bez swojego Mailmana pozostanie ballhogiem, bo ataku ani obrony na plecy nie weźmie.
    Dlatego życzę mu aby trafił na trenera i kiolegów, którzy jego talenty potrafiliby zutylizować.
    Niestety ani ostatni prawdziwy center, ani trener Karl nie dali rady. Może w Chicago dadzą ?

    (1)
    • Array ( )

      “…którzy jego talenty potrafiliby zutylizować.”

      ZUTYLIZOWAĆ? Polecam przeczytać definicje tego słowa, bo w kontekst to się kompletnie nie wpisuje.

      (5)
  13. Array ( )
    Odpowiedz

    Przeszło bokiem, ale w bulls jest także Isaiah Canaan. Kto to taki? No właśnie, były rozgrywający Philly. 36% zza łuku to też nie byle co. Nikt nie powiedział, że S5 będzie skupione głównie na grze zza łuku.

    (3)
  14. Array ( )
    Odpowiedz

    wg mnie, referencje Rondo są bezdyskusyjne, jest to – obok Jasona Kidda – najlepszy point guard jaki pojawił się w NBA w nowym stuleciu. POINT GUARD, chciałbym zaznaczyć, a więc rozgrywający, który jest pass first, organizuje grę, broni i jest prawą ręką trenera na boisku.

    myślę, że jego kampanie playoffs w barwach Celtów są aż dobitnie przekonujące o jego klasie, a ostatni sezon z przeciętnymi Sacto, gdzie – mimo słabego zespolu – notował wciąż doskonałe wskaźniki asyst, tylko potwierdzają, że ten zawodnik z niczego umie zrobić coś.

    statystyki 3pt % zawodników Bulls, są wg mnie mylące i zbyteczne. Przede wszystkim dlatego, że notowali je NIE grajać ze sobą nawzajem, a w zupełnie innych konfiguracjach i ustawieniach, w innych zespołach i z innymi partnerami.

    sądze, ze ważniejsza od procentów, wieku i wątpliwosći wszelakich, jest inteligencja boiskowa, charakter i osobowości. Rondo, Wade, Butler, to są zawodnicy twardzi, bystrzy i doświadczeni. to do mnie bardziej przemawia niż wszelkie wątpliwości. dowiedli już swoich zalet i sądze, ze ich inteligencja pozwoli zespołowi znajdować sposoby prowadzenia ofensywy i obrony kosza.

    rzucanie za trzy nie jest dzisiaj żadnym wymogiem. Jest modą, jest sposobem, ale wyobraźcie sobie, ze wracaja Bulls 90s albo Lakersi 00s z Shaqiem – czy musieliby się zmienić, by przetrwać w obecnej lidze ? uważam, że prędzej liga musiałaby się zmienić,żeby do nich się dostosować.

    wg mnie, ważniejsze od atakowania zza linii 3 pkt, jest obrona przed takim atakiemm. Punkty mozna zdobywać na sto sposobów, nie trzeba do tego rozstawić czterech shooterów i bombardować kosz. To taktyka wręcz mało skuteczna, stąd ciagvle spadający FG całej ligi. wszyscy chcą to grać, a mało kto ma odpowiednie możliwości.

    atak można zaplanować jak się chce, jest wiele skutecznych sposobów, cuts, picks, post, dribble drives, kto co chce, do wyboru do koloru. agresywną grą z kozła i ścięcia produkuje się FTS, które znacznie łatwiej się trafia niż trójki.

    kluczem jest obrona. Jak Bulls będą dobrze bronili konkurencję nastawioną na trójki, to w ataku mogą bazować na wszystkim prócz trójek i swoje ugrają.

    Warriors, kojarzeni głównie z shooting fiesta za trzy, w istocie tak daleko zaszli w ostatnich 2 sezonach, bo świetnie bronili. Gdyby polegali tylko na swojej jumpshooting offense nie weszliby nawet do 2 rundy playoffs.

    wg mnie, z doświadczeniem i inteligencją Wade’a, Rondo, siłą i motoryką Butlera i Gibsona ich pierwszy skład prezentuje się dobrze jak chodzi o defensywę. Sądze, że Bulls będą kandydatem z pewnością do top5 Eastern, a może nawet do HCA w playoffach.

    btw, myślę, że warto także zwrócić uwagę na zawodnika takiego jak Tony Snell, który może bronić na trzech pozycjach i atakuje również bardzo agresywnie z wielu płaszczyzn. świetny 6th man, albo nawet zawodnik gotów wskoczyć do pierwszej piatki przy jakiejś konieczności gry na ekstremalnie niskim ustawieniu.

    Mirotic, Canaan, McDermott przydadzą się do ataku z dystansu, ale wg mnie priorytetem Bulls będzie gra obronna, a ci zawodnicy nie gwarantują wysokiego poziomu w tej materii, więc Bulls nie b ędą z nich zbyt często korzystali w zaciętych końcówkach meczów. W takich sytuacjach lepiej mieć mniejszy zasięg rzutu niż słabą obronę. W ataku wariantów jest wiele, obrona to czarno-biała story : albo jest albo jej nie ma.

    (12)
    • Array ( )

      faktycznie – rondo był prawą ręką trenera Carlisle na boisku kiedy na złość nie przeprowadził piłki przez połowę:D (przepraszam, kliknąłem nie to odpowiedz co trzeba)

      (2)
    • Array ( )

      Mimo, że nie zgadzam się z Twoją główną tezą, wdam się w polemikę tylko w niektórych, bardziej “filozoficznych” punktach.

      1) Rondo w ofensywie Sacto miał kompletną wolność, ale mimo dużej ilości asyst zawiódł. Dlaczego? Dribble-drive offense, którą Karl próbował zaimplementować w Kalifornii rok temu (tzw. square peg in a round hole – Sacramento Kings in a nutshell) polega na powtarzającej się sekwencji penetracja->skupienie obrony->odegranie na obwód->penetracja(…) aż do takiego załamania obrony, że drużyna otrzymuje czystą pozycję do rzutu za trzy lub pod koszem. Gdy to funkcjonuje, jak należy, wygląda to bardzo płynnie, na swój sposób efektownie i jest też nieprzewidywalne oraz efektywne. W Sacramento Rondo (niezupełnie z wyboru) pełnił rolę penetratora, ale ofensywie brakowało płynności. Duży w tym udział Cousinsa, który dużo akcji kończył rzutem za trzy albo wejściem pod kosz bez odegrania (co w obu przypadkach nie wydawało się złą decyzją), ale Cousinsa kreował właśnie Rajon. Dla odmiany Rudy Gay nie miał takiego przywileju, penetracja nie jest jego mocną stroną, stąd kiepski sezon w ofensywie; Belinelli – zmuszony do gry z piłką, poza swoim comfort zone – całoroczny shooting slump. Zmierzam do tego, że to nie Rondo swoim geniuszem zrobił z Kings przeciętną ofensywę, ale swoim ubogim na dzisiejszą ‘modę’ arsenałem przyczynił się do najgorszej ofensywy Karla od lat (taki sam problem był z Gayem i Marco), gdzie na plus wyglądał jedynie jeszcze bardziej wszechstronny Boogie.
      Tak duża liczba asyst jednego zawodnika w tej ofensywie to była porażka systemu – Rondo zawiódł, bo nie prowadził ofensywy zgodnie ze sztuką. Problem w tej drużynie był głębszy i bardziej złożony, ale to był grzech Rondo – on nie tworzył czegoś z niczego, tylko spolaryzował wyrafinowany system do gry 2 na 5 w ataku.

      2) Zgodnie z Basketball Reference, FG% całej ligi wcale nie maleje. Od 11 lat utrzymuje się na poziomie 45-47% z dołkiem w skróconym ’11-’12, od mniej więcej 2008 (Thibodeau w Celtics – protoplaści tych nowoczesnych hiperdefensyw) nie przekroczyło 46%. To nie zwiększająca się ilość trójek miała wpływ na ten delikatny spadek, tylko odpowiedź schematów obronnych (Thibs) na zniesienie hand-checkingu w 2005. Przed 2005 FG% trzymało się raczej w przedziale 44-45 niż 45-46. Pod koniec lat 90. było 45-46, potem dominator Shaq przyniósł nam elementy strefy i stąd ten ~5-letni spadek skuteczności. Wszystko, co teraz nazywa się ‘nowoczesną’ koszykówką, zawdzięczamy tej jednej zasadzie, którą liga zniosła 11 lat temu i rewolucji statystycznej, która przybyła z baseballa i spowodowała, że rzuty z półdystansu zaczęły oddalać się na dystans. analiza jakościowa: dlaczego zmiana dystrybucji rzutów nie wpłynęła na skuteczność? Rzuty z półdystansu są często reakcją na odcięcie penetracji lub zablokowanie napierającego zadem drwala – często są rzucane po koźle; w ruchu albo po obrocie – trudniej zachować balans ciała i złapać rytm. Trójki są rzucane z dalszej odległości, ale znacznie częściej zawodnik oddaje je w pozycji stojącej, bez kozła – technicznie łatwiejszy do wykonania. Stąd moim zdaniem trudność rzutów z półdystansu i dystansu jest zbliżona, z ewentualną korzyścią dla tych drugich. Zawodnicy jak Curry, Bryant czy Jordan to, przypominam, wyjątki i tytani pracy, więc ich umiejętności ciężko mierzyć i oceniać względem całej ligi.

      3) Nie jestem przekonany do sukcesu Chicago w tym roku, ale zobaczymy. Rok temu lepszy defensywnie skład był absolutnie rozstrojony, czy w tym roku Hoiberg ich ułoży? Do tego tym razem umiejętności strzeleckie zadaniowców są odwrotnie proporcjonalne do ich wartości w obronie – czego by nie grali, to musi się to opierać o penetracje trójki gwiazd, które muszą mieć opcje po skupieniu obrony. Punkty można zdobywać na wiele sposobów, ale tylko GSW ma tak wszechstronny skład, żeby eksperymentować. Inni będą (zazwyczaj) wychodzić od silnych stron swoich najlepszych zawodników, czyli w tym przypadku trzy razy kreacja-penetracja. Do dobrej penetrującej ofensywy (np. dribble-drive) strzelcy są niezbędni, bo łatwiej jest podać z trumny na obwód niż grać w głupiego jasia po czterech rogach trumny.

      Przepraszam, że tak rozwlekłem.

      (6)
    • Array ( )

      @mathewskyterror

      nie mam problemu z czytaniem dłuższych tekstów :]

      ad A] dzięki za ciekawy wywód.

      cóż, mogę minimalnie skomplikować sytuację, wskazując na FG % Sacramento z ostatniego sezonu – z gry to było 46,4 %, czyli wysoki 8 rezultat w całej NBA, 10 rezultat w 3pt %. wszyscy najważniejsi zawodnicy w rotacji rzucali na bardzo przyzwoitej skuteczności.

      wg mnie, ma to swoją wymowę. ORTG całego zespołu jest przeciętny, ale wg mnie wskaźnimk skuteczności rzutów jest dobrym miernikiem pracy point guarda, prowadzącego ofensywę zespołu.

      wg mnie, problem Sacto to obrona; tutaj mamy odwrotnośc ataku : jedne z najgorszych wskaźników skuteczności powstrzymywania rywali.

      dlatego, przyjmując w pełni twoje uwagi a’propos sposobu gry w ataku Sacto pod wodzą Rondo – zgłosiłbym jednak pewne zastrzeżenia.

      ad B] to prawda, FG % kręci się w miejscu. Bardziej chodziło mi o porównanie obecnych wskaźników do tego co było w 80s, a także częściowo w 90s, kiedy za trzy rzucano mniej ochoczo, było więcej wysokich dobryhc technicznie graczy i częsciej korzystano z półdystansu.

      o, zdecydowanie. tzw long 2, to “najgorsze rzuty w koszykówce”, wg statystyków. Rzecz jednak w tym, że przez kilka dekad korzystano z nich bez żenady i efekty nie wpływały na obniżenie FG % ligi. Ten wskaźnik zaczął sie obniżać, takze z poowodu odsunięcia ataku za linię 3. kiedyś rzucano lon 2, dzisiaj trójki.

      wg mnie, long 2 nie są rzutem trudniejszym technicznie. Mody na statystyczne obliczenia uznaja jednak, że jest to rzut najmnjiej korzystny, bo mniej celny [w dużej próbce] od inside shots, a gorzej płatny od trójek. Stąd wygaszanie takich rzutów w taktyce poszczególnych zespołow. Moda :]

      wg mnie, zupełnie bezpodstawna, bo czasami liczy się klepka, to co zawodnik czuje lepiej, a nie odległośc od kosza. Tymczasem dzisiaj odsuwa się atak – lepiej rzucac za trzy niż z 6,8 m od kosza. Zawodnik może lepiej czuć to 6,8 od kosza, ale trener z doradcami przychodzą i doradzają : słuchaj, odsuń się pół metra dalej i wtedy dopiero celuj, zamiast 2 pts dostaniesz 3. A to tak nie działa. Odsunie się człowiek o te pół metra i przestanie trafiać. Dlatego, wg mnie, zbyt często kluby NBA pozbawiają sie możliwosći ofensywnych ignorując półdystans i long 2, które w repertuarze niektórych graczy mogą być zabójczym elementem ataku.

      ad 3] cóż, po owocach ich poznamy.

      mogę tylko powtórzyć, że wg mnie inteligencja, talent, doświadczenie – wszystko to jest po stronie Bulls. Liderzy zespołu mają mistrzowskie pierścienie, są zawodnikami walecznymi i nie sposób kwestionować ich znajomości rzemiosła. Gibson ma za sobą dobre kampanie playoffs, Butler to All Star z potencjałem na obu końcach parkietu. Przy tej czwórce reszta może szybko się podciągnąc w schematach defensywnych i to już będzie podstawa dobrego wyniku.

      a ofensywa – cóż, sądze ze to im zajmie dłuższą chwilę, ale jednocześnie majac zawodnikow, którzy umieją samodzielnie stworzyć grę, zawsze Bulls pozostanie wariant odwoływania się do improwizacji i tworzenia gry ad hoc. Póki nie opanują kilku dobrych set plays.

      (4)
    • Array ( )

      W Twoim przypadku nie martwię się o długość postów, wiele razy pisałem takie, bardziej chciałem się wyrazić zwięźlej, bo pora już była późna.

      Ale jeszcze muszę się trochę powykłócać:
      dzięki, że zwróciłeś uwagę na FG% Kings w stosunku do ligi, bo przecież to jeden z najważniejszych, nawet w obecnej erze statystycznej, wskaźników ataku. Ba, nawet bardziej podkręcona pod trójki eFG% trzyma ich w top10. Do tego byli w top10 w dostawaniu się na linię oraz na 16 miejscu w procencie zbiórek ofensywnych. Mimo to byli tylko przeciętną ofensywą, ponieważ dali ciała w stratach, których prawie POŁOWĘ popełnili Rondo i Cousins. To nie powinno dziwić, patrząc na każdego z osobna, ale w kontekście tego, co pisałem o dribble-drive i wysokich odpowiednio asyst i punktów obu zawodników mówi całkiem dużo o tym, jak grali i dlaczego nie wyszło.
      O ich obronie szkoda gadać… o tym by trzeba ze 3 artykuły napisać, bo leżało wszystko, co mogło. Jak co roku zresztą. Joerger ze wszystkich ludzi ich naprawi, pytanie brzmi z kim w składzie i kiedy. Przełożonym chyba powoli się układa w głowie i nie zwolnią go tak szybko, ale nigdy nie mów nigdy.

      Jeszcze o tym półdystansie. O trudniejszy technicznie rzut chodziło mi w kontekście tzw. dribble pull-up vs. catch-and-shoot(3). Półdystans znacznie częściej był używany przez zawodników, którzy próbowali penetracji, a trójka znacznie częściej jest rezultatem oddania przez penetrującego piłki. Celowo unikałem ‘long 2’, bo o tym znowu by trzeba osobny artykuł. Pół metra rzeczywiście robi różnicę, ale takie naprawdę najgorsze long 2 to na przykład trójka z palcem na linii (Mitch Richmond), albo nie o krok, ale pół kroku przekroczona linia za 3. Takie rzuty są porównywalne do trójki, dlatego ich skuteczność jest podobna, ale mecze gramy na punkty, a nie na procent, więc trójka jest lepsza. Te rzuty z 6,8 są bardzo łatwe do uzyskania w końcowkach meczu – krok w tył z wysokości free-throw line – Jordan’98 się kłania. Nawiasem mówiąc, stepback jumpers mają skuteczność chyba ponad 1 procent powyżej średniej wszystkich rzutów po koźle. Kolejny wdzięczny temat do głębszej analizy, któryś amerykański portal o tym pisał.
      Nie do końca ta moda jest bezpodstawna. Klepka ma znaczenie, ale jeżeli mówimy o rzutach, gdzie stopa dotyka linii za trzy (piętą czy palcami), to nie jest kwestia klepki, co najwyżej blokady psychicznej. To można przełamać, trenując rzut z danego miejsca jak Kobe. Rachunek zysków i strat jest na korzyść trójek, ale najbardziej istotne jest to, czy rzut jest z pozycji wolnej, czy pod presją! Umiejętność gry na półdystansie niby zanika, ale jestem przekonany, że niedługo będzie to jedna z tych rzeczy, która będzie odróżniać contenderów od pretenderów – statystycznie nigdy nie będzie tak popularny, ale w kontekście ofensywy reagującej na to, co powstrzymuje obrona, bardzo wygodna broń, która może napędzić drużynę w momencie stagnacji.

      Na koniec jeszcze o tym FG%. Zauważ, że w latach 80. nastąpił zaskakujący skok w górę tej statystyki. Ten spadek, o którym mówisz, to nie odstępstwo od normy, tylko raczej tzw. zjawisko powrotu do średniej. W latach 80., czyli gdy nie tylko zasady, ale nawet myślenie ówczesnej amerykańskiej koszykówki to 100% każdy swego, zrobiło się dużo więcej miejsca na boisku. Zawodnicy nie musieli rzucać za 3, oni po prostu stali za linią, a ich obrońcy byli do nich bardziej przyklejeni niż obecnie. Dlaczego? Bo grali definicyjne każdy swego. Wysokich było ciężej podwajać, bo nagle wszyscy musieli pokonywać większy dystans od jednego zawodnika od drugiego. Dzięki temu wysoki miał więcej czasu na podjęcie decyzji i wykonanie manewru jeszcze przed przyjściem drugiego obrońcy. W pojedynczej akcji to nie było za dużo, ale w statystykach objawia się to jako szokująca zmiana, bo takie było wprowadzenie linii rzutów za trzy. Z czasem liga zaczęła się przyzwyczajać, skuteczność delikatnie wraca do normy, w okolicach drugiego 3-peatu Bulls linia za trzy jest przesunięta bliżej kosza. Co się dzieje? FG% spada o cały jeden punkt procentowy, mimo że trójki skoczyły o 3. Potem lockout – dołek i Shaq Attaq, więc dojechaliśmy do momentu, który opisałem wczoraj.

      O Bulls już nic nowego nie napiszę, podam tylko swój typ, żebyśmy mogli sprawdzić, kto typował lepiej. Dla mnie będą w przedziale 7-9 na Wschodzie.

      (2)
  15. Array ( )
    Odpowiedz

    Każda dobra drużyna musi mieć co najmniej 2 zawodników (niekoniecznie w pierwszej 5), którzy rzucają tróje na jakiejś przyzwoitej skuteczności i będą wyciągać graczy odciążając podkoszowych. Dobry spacing zapewnia poprawę w każdym elemencie, więc pisanie, że trójki nie są potrzebne to jest po prostu ignorancja. Wystarczy spojrzeć na budowę czołowych drużyn NBA i nie mówię tu tylko o GSW, CLE czy SAS.

    (3)
    • Array ( )

      faktycznie – rondo był prawą ręką trenera Carlisle na boisku kiedy na złość nie przeprowadził piłki przez połowę:D

      (0)
  16. Array ( )
    Odpowiedz

    Nawet chyba pamietam u nas w miasteczku byla kiedys na dni miasta taka czeska karuzela malowana olejną i pamietam ze czesto sie cos pieprzylo i ten w spodenkach z Broda to byl twoj stary,pchal karuzele jak stawała.

    (-1)
  17. Array ( )
    Odpowiedz

    Według mnie cały ten transfer Wade’a został po części wywołany brakiem wiary w powrót Bosha. Riley gadał o tym wszystkim z Flashem, a ten postanowił, że przejdzie do Bulls. Ma już w końcu swoje lata i dalej myśli o pierścieniu, a w Miami bez Bosha by go nie zdobył.

    Szkoda tylko Chrisa, bo uwielbiam gościa. Życzę mu, żeby wrócił do pełni zdrowia i znalazł swoje miejsce w lidze.

    (0)

Skomentuj Bifur Anuluj pisanie odpowiedzi

Gwiazdy Basketu