Pechowa dziesiątka NBA: topowi gracze bez występu w All-Star Game
Czołem koszykarskie świry. Temat wpisu nijak pasuje do aktualnej daty w kalendarzu, ale taki miałem pomysł i idę o zakład, że większość z Was zaskoczę. Proszę bardzo, na wstępie pytanie: Ile powołań do All-Star Game mają w sumie ci panowie (możesz się pomylić o pięć):
- Rudy Gay
- Mike Conley
- Chris Kaman
- Serge Ibaka
Odpowiedź: jedno jedyne powołanie do ASG z powyższej grupy ma środkowy Kaman (2010) dawno już poza NBA, który zaznaczył się w lidze… niczym szczególnym. Najbardziej znany jest chyba z porównania do viral’owego Techno Vikinga.
All-Star Snubs
Taki już urok Meczu Gwiazd, co roku pozostaje niesmak po ogłoszeniu listy zaproszonych do tego prestiżowego grona. Przykłady z ostatniego sezonu: Luka Doncic jako pierwszoroczniak ciągnący na plecach Mavericks. Derrick Rose zaliczający wielki “come back” w ekipie T-Wolves. Tobias Harris w roli pierwszej opcji Clippers. Demar DeRozan biorący na siebie obowiązki playmakera w San Antonio. Rudy Gobert wokół którego kręci się cała ekipa Utah… W historii NBA widzieliśmy tabuny zawodników, którzy mimo wielkich karier, nigdy powołania do All Star Game nie otrzymali. Proponuję, przyjrzyjmy się trzynastce najlepszych.
Monta Ellis
- statystyki kariery 17.8 punktów 4.6 asyst 3.5 zbiórek 1.7 przechwytów
- najlepszy sezon 24.1 punktów 5.6 asyst 3.5 zbiórek 2.1 przechwytów
Znany szerzej jako “One Man Fast Break”. Dziewięć sezonów na poziomie powyżej 15 punktów, cztery powyżej 20 punktów. To jego, a nie Stephena Curry wybrali Bucks w transferze za środkowego Andrew Boguta. Transferze, który legł u podstaw tworzenia się dynastii Golden State. Lata 2010 i 2011 to istny kosmos, Monta kręcił cyfry na poziomie 24/6/4/2. Niestety został dwukrotnie pominięty, nawet gdy przyszło wskazywać zastępstwo dla kontuzjowanych Brandona Roya i Chrisa Paula. Ich miejsce zajęli Chauncey Billups (20/6/3/2) i Jason Kidd (10/9/6). W pewnym momencie na brak angażu Ellisa zareagował Rick Carlisle, trener zawodnika w latach 2013-15:
Myślę, że najbardziej zasługuje na udział przez to jak podnosi swoją grę. Z roku na rok jego obrona jest co raz lepsza. On stał się liderem. Monta Ellis zasługuje na All Star, wstawcie to na Twittera.
Rudy Gay
- Statystyki kariery 17.6 punktów 5.9 zbiórek 2.2 asyst 1.3 przechwytów
- Najlepszy sezon 21.2 punktów 5.9 zbiórek 3.7 asyst 1.0 przechwytów
Drugi najlepiej opłacany zawodnik w historii NBA, który nigdy nie zagrał w Meczu Gwiazd. Po rozgrywkach 2018-19 ma na swoim koncie 137 milionów dolarów brutto. Za czasów gry dla Memphis był prawdziwą bestią, stałym bywalcem najlepszych akcji dnia. Jak na razie na swoim koncie ma dziewięć sezonów z dorobkiem powyżej 18 punktów średnio co wieczór, w tym dwa na poziomie przeszło 20 punktów. Najbliżej All-Star Game był w 2011 roku, kiedy to prawie 300 tysięcy kibiców postanowiło oddać na niego swój głos. Niestety nigdy nie miał najlepszej opinii, mało wokół siebie widział. Dopiero w późniejszym etapie kariery przystał na rolę “zadaniowca” dzięki której jest ceniony. Jego mobilność i zasięg ramion pozwalają mu oddać rzut z I piętra oraz zniechęcić rywala przed rzutem.
Josh Smith
- Statystyki kariery 14.5 punktów 7.4 zbiórek 3.1 asyst 1.9 bloków 1.2 przechwytów
- Najlepszy sezon 18.8 punktów 9.6 zbiórek 3.9 asyst 1.7 bloków 1.4 przechwytów
Do NBA przyszedł wprost z liceum. Można powiedzieć, że dostał złoty bilet od losu, na samych warunkach fizycznych i instynkcie wypłynął na szerokie wody NBA. Chwytał się wszystkiego na parkiecie: rzucał, zbierał, sięgał piłki nad wyciągniętymi ramionami rywali, podawał, blokował wszystko co wzbiło się w górę w promieniu półtora metra. Co roku narzekał na brak nominacji do ASG. Najbliżej było chyba w 2012 roku. Zdobywał wtedy rekordowe 18.8 punktów i zbierał 9.6 zbiórek dokładając 1.7 bloków i 1.4 przechwytów. W głosowaniu uzyskał nieco ponad 100 tysięcy głosów, a jego miejsce na ławce rezerw EAST zajęli Andre Iguodala (12/6/5) oraz Luol Deng (15/6/3). Angaż w tym samym Meczu Gwiazd dostał również kolega z drużyny Joe Johnson.
Jego liczby są wystarczająco dobre, żeby zagrał w All-Star. Dlaczego się nie dostał? Nie mam pojęcia [Larry Drew, ówczesny trener Hawks]
Al Jefferson
- Statystyki kariery 15.7 punktów 8.4 zbiórek 1.2 bloków
- Najlepszy sezon 23.1 punktów 11.0 zbiórek 1.7 bloków
Big Classic bez nominacji do All-Star Game? Myślę sobie niemożliwe, bo mimo lekkiej nadwagi był naprawdę solidnym centrem parę lat temu. Cztery sezony ze średnimi na poziomie double-double, trzy sezony na średniej powyżej 20 punktów, nie do zatrzymania na low-post. W 2014 roku nominowali go nawet do trzeciego składu All-NBA, a to już jest poważne wyróżnienie. Byle kogo tam nie biorą, bo limit miejsc ograniczony jest do 15 najlepszych zawodników. Tak dla porównania, Chris Bosh również ma jedno takie wyróżnienie (All-NBA Second Team w sezonie 2006-2007) a do Meczu Gwiazd brali go jedenastokrotnie!
Ron Harper
- Statystyki kariery 13.8 punktów 4.3 zbiórek 3.9 asyst 1.7 przechwytów
- Najlepszy sezon 22.9 punktów 4.8 zbiórek 4.8 asyst 2.0 przechwytów
Udział w tej imprezie byłby dla niego pewnego rodzaju wisienką na torcie. Mowa o pięciokrotnym mistrzu NBA, najpierw jako zawodnik Chicago Bulls (1996-1998) następnie u boku Shaqa i Bryanta w Los Angeles Lakers (2000 i 2001). Cała jedna dłoń udekorowana pierścieniami. Swój najlepszy sezon pod względem statystycznym rozegrał jako rookie grając dla Kawalerzystów. Kręcił wtedy koło 23 punktów, 5 asyst i 5 zbiórek.
Kto go widział w akcji ten pamięta, że niespecjalnie przywiązywał wagę do indywidualnych osiągnięć. Gdy po 8 latach przeniósł swe talenty do Chicago Bulls, siłą rzeczy musiał zrezygnować z pewnych przywilejów i przyjąć na klatę rolę zadaniowca. Wywiązał się znakomicie, ale cyferki poleciały w dół:
- sezon 1993-94 (LAC): 38.1 minut 20.1 punktów 6.1 zbiórek 4.6 asyst
- sezon 1994-95 (CHI): 19.9 minut 6.9 punktów 2.3 zbiórek 2.0 asyst
Jason Richardson
- Statystyki kariery 17.1 punktów 5.0 zbiórek 2.7 asyst
- Najlepszy sezon 23.2 punktów 5.8 zbiórek 3.1 asyst
Znamy go przede wszystkim jako dunkera, ale był kimś znacznie więcej. Jego 14 lat kariery w NBA można podsumować w taki sposób: 9 lat powyżej 15 punktów w meczu, 3 lata ponad 20 punktów. Nie sądziłem nigdy, że Jason był aż tak utalentowanym koszykarzem. W najlepszym sezonie trzaskał średnio 23 punkty, 6 zbiórek, 3 asysty i niemal 1.5 przechwytu. Miejsce na zachodzie podkradli mu wtedy Tony Parker (18/6/3) i Ray Allen (25/4/4). Wielka szkoda, że nie mieliśmy nigdy okazji oglądać go na tej imprezie. Wyobrażacie sobie jego pojedynek z V-Carterem? Przecież oni urządziliby tam konkurs wsadów!
Mike Conley
- Statystyki kariery 14.9 punktów 5.7 asyst 1.5 przechwytów
- Najlepszy sezon 21.1 punktów 6.4 asyst 1.3 przechwytów
Naiwnie wierzę, że przyjdzie jeszcze czas, żeby wykreślić go z tej listy. Czy jest to realne? Nie. 31 lat na karku, od zawsze nastawiony na zespół, na wspieranie talentu kolegów. W tym roku będzie kogo eksponować podaniem i odpowiednim tempem gry: Donovan Mitchell, Rudy Gobert, Bojan Bogdanovic i Joe Ingles to solidne postaci. Myślę, że w Salt Lake City powinni podnieść poprzeczkę tak wysoko jak tylko się da. W zeszłym sezonie Mike jak co roku prezentował wysoki poziom (21/6/3) ale konkurencja ze strony bardziej medialnych (Curry, Dame, Westbrook, Harden, Klay) jak zwykle nie dała mu szans. Zapytany w wywiadzie o swe odczucia:
Zawsze trzymam to w sobie. Nigdy nie pokazuję rozczarowania, ponieważ nie chcę aby znieważano zawodników, którzy zasłużyli na udział w tej imprezie.
Prawdziwy profesjonalista. Życzę mu jak najlepiej!
Rod Strickland
- Statystyki kariery 13.2 punktów 3.7 zbiórek 7.3 asyst
- Najlepszy sezon 17.8 punktów 5.3 zbiórek 10.5 asyst 1.7 przechwytów
Macie prawo nie kojarzyć. Zawodową karierę rozpoczynał pod koniec lat 80-tych. Fakty są takie: 6 sezonów powyżej 15 punktów i 8 asyst. W sezonie 1997-98 przewodził lidze w średniej liczbie asyst (10.5 na mecz) a po rozgrywkach 1997-98 został nawet zaliczony do All-NBA Second Team (ta sama sytuacja co u Jeffersona). Niestety w swojej karierze przyszło mu się mierzyć z takimi legendami jak John Stockton, Gary Payton, Penny Hardaway czy Jason Kidd. Co roku podkradali mu miejsce w Meczu Gwiazd. Dwunaste miejsce na liście asystentów wszech czasów: Rod Strickland (7 987).
Lamar Odom
- Statystyki kariery 13.3 punktów 8.4 zbiórek 3.7 asyst
- Najlepszy sezon 17.2 punktów 7.8 zbiórek 5.2 asyst 1.6 bloków
Kolejny utalentowany i wszechstronny podkoszowy na tej liście. Przy wzroście 208 cm kozłował przez całe boisko i wspierał rozegranie, a jego wejścia na lewą rękę budziły popłoch. Rzutowo też kompetentny. Pięć sezonów na poziomie ponad 15 punktów. W 2005 i 2008 roku średnie double-double. Mimo braku nominacji do All-Star ma parę większych osiągnięć: dwa mistrzowskie pierścienie w barwach Los Angeles Lakers oraz statuetka Sixth Man of the Year z sezonu 2010-2011.
Jamal Crawford
- Statystyki kariery 14.6 punktów 3.4 asyst 2.2 zbiórek
- Najlepszy sezon 20.6 punktów 5.0 asyst 2.6 zbiórek
Być może liga postanowi uhonorować J-Crawforda tak samo jak Wade’a i Nowitzkiego w tym roku, dając mu dodatkowe miejsce w Meczu Gwiazd podczas jego pożegnalnego sezonu. Trzykrotnie odbierał statuetkę dla najlepszego Rezerwowego NBA. Cztery sezony na poziomie przeszło 18 punktów. Trenerzy pomijali go w głosowaniu celowo w obawie o skręcone kostki swoich zawodników. Ale to nieważne, bo Crawford w swojej karierze obrał inne cele:
Moim celem jest wygranie mistrzostwa, ale kiedy wygrywasz i grasz całkiem nieźle i zaczynasz słyszeć “All-Star” oraz “Sixth Man” to jest na prawdę nie do wiary
Jak widać Jamal nie przejmuje się zbytnio brakiem powołania. Jeśli zdrowie dopisze, to w przyszłym sezonie stanie się jedynym graczem który przekroczył granicę 20 tysięcy punktów i nigdy nie został powołany do All-Star Game. Na dzień dzisiejszy ma na swoim koncie 19 414 oczek. Myślicie, że mu się uda? Na początku kwietnia zdobył 51 punktów przeciwko Dallas.
Wyróżnienia
O kim warto jeszcze wspomnieć i czyje nazwisko przywołać? Na uwagę zasługują na pewno: Marcus Camby, Jason Terry, Jalen Rose, Damon Stoudamire, Lou Williams i Mike Bibby. No i właśnie, czyj debiut Waszym zdaniem zobaczymy w All-Star Game 2020?
[autorem tekstu jest Czytelnik Oskar Białkowski]
Zastanawia mnie czy Rudy Gobert otrzyma kiedyś powołanie do All-Star Game. Trzy razy w defensywnej drużynie roku i dwa razy obrońca roku, więc poniekąd powinien się znaleźć wśród tych kilkunastu zawodników.
jest zbyt nudny aby dostać powołanie do All star Game.
dodatkowo będzie bronił. w all star game obrona?!
To samo co Camby
Na pewno Luka zadebiutuje !!!
Ja jestem All starem wśród kasjerów Biedronki, jednak tez nie mam powołania do All Star Game ponieważ niestety wszystkie miejsca zdominowali przedstawiciele Lidla i Kauflandu :/
Fajnie jakby w przyszłym sezonie debiut zaliczył CJ McCollum – kibicuje chłopakowi mocno i liczę na mocny sezon
Rudy Gobert ze względu, że jest jednym z najlepszych obrońców w lidze od kilku sezonów, powinien wystąpić w All Star Gamę ale nie wiem czy jest wystarczająco medialny… Luka to kwestia czasu.
Za płakanie, że się nie dostał do AllStar Game powinien mieć bana na zawsze 😉
C.J. McCollum
Lou Williams- byłby przez to doceniony za robotę jaką wnosi do drużyny
Donovan Mitchell zadebiutuje ASG2020
Ja osobiscie licze na rozwój i powolania do ASG dwojki Jamal Murray-Pascal Siakam. Mam nadzieje, ze obu sie to uda i to niejednokrotnie.
Tak szczerze, to żaden z powyższych nie wniosłby nic istotnego do ASG.
A kto by wniósł? Dzisiejsze ASG, to tylko docenienie zawodników za grę i ,,meczyk,, z przymużeniem oka. Nie liczyłbym aby ktokolwiek spowodował zmianę formuły tej rozgrywki w zaciętą rywalizację
Jamal Crawford.
Dla mnie w przyszłym sezonie luka i donnovan zagrają… Na liście wszystko ok .. Sorry ale Camby> Maglore.. Do tego myślę że liga dobiera sobie graczy “medialnych” … Przykład wyborów z pomijaniem lillarda który rozgrywał super sezony a go pomijali
Myślę, że zadebiutuje Mike Bibby.
Marcin Gortat
Zaza Pachulia. Zebrał trylion głosów, ale xxx “śmietanka” doprowadziła do skandalicznego przepisu, żeby biali z Europy i żółci z Chin nie mogli oglądać swoich ulubieńców.