WTMW. Dziękuję serdecznie za sympatyczne wiadomości, komentarze i maile dotyczące GWBA Camp 7. cała przyjemność po mojej stronie. Naszym następnym przystankiem będzie zapewne… Ostrów Wielkopolski, czyli kolejne koszykarskie miasto na mapie Polski. To jednak pieśń przyszłości, na razie cieszmy się świętami, a następnie majówką. Drugi, trzeci tydzień maja to prawdopodobna data naszego spotkania, czyli ósmej edycji campu. OK. Sponsorami dzisiejszego odcinka są: MPlewako | L Wojciechowki | Rafał W, dziękuję Panowie w imieniu swoim i Czytelników oraz zapraszam do lektury.

Warriors 113 Heat 92

Pozbawieni zębów gospodarze dosłownie nie mieli czym gryźć: Tyler Herro, Duncan Robinson, Jimmy Butler (infekcja), Josh Richardson, Kevin Love – niedostępni. Dobrze, że nie grają aż do piątku, bo zapewne skończyłoby się podobnie. Jimmy powinien się do tego czasu wykurować, poza tym najbliżej powrotu jest chyba Love, który ostatnie kilkanaście gier pauzuje z urazem pięty. Dziś mu nawet status zmienili z “doubtful” na “questionable”, ale trener Erik Spoelstra nie spodziewał się dostępności zawodnika.

Musieliśmy coś wpisać, żeby liga się nie czepiała i żeby nie dowalili nam kary, osobiście wiedziałem, że nie zagra [Spoelstra]

Jeśli przyjrzycie się absencjom, zorientujecie zapewne, że problematyczny jest spacing, kompetencje strzeleckie, z piłką i bez. A propos, Klay Thompson został przywrócony do pierwszej piątki Golden State i odpłacił się sztabowi szkoleniowemu pięknym występem: 28 punktów 5 zbiórek 6/14 zza łuku oraz najwyższy w zespole wskaźnik plus/minus wynoszący +25. Co za tym idzie, chwilowo spadają akcje Brandina Podziemskiego, który na późnym etapie sezonu mam wrażenie trafił na ścianę. Rzecz charakterystyczna dla rookies, nigdy w życiu nie rozgrywali tak wielu meczów, ciało nie nawykło do tego rodzaju obciążeń. Każdy młody przez to przechodzi.

Cieszy lepsza, aktywniejsza gra Andrew Wigginsa (17 punktów 7 zbiórek) który w odniesieniu do planów zawojowania playoffs, jest dla zespołu nieodzowny. Poza tym, widzieliście akcję z Draymondem, który ciągnął weterana Patty’ego Millsa za szyję? Jak sędziowie mogli to uznać za zwykły faul, nie mam pojęcia. Biuro ligi pewnie będzie się przyglądać taśmom i Wy też powinniście:

Ofensywnie zespół z Miami ciągnął Bam Adebayo (24 punkty) nowością są u niego rzuty trzypunktowe, tym razem 1/3. W ostatnich siedmiu meczach, trafił siedem razy z dystansu i przyznam, że nie wygląda to źle. Taki wymóg pracy w dzisiejszej NBA. Wciąż wierzę Heat, ale brak zdrowia niepokoi coraz bardziej, własna hala także przestała być twierdzą nie do zdobycia. Oby się wykurowali na czas, póki co walczą o szóstą lokatę i brak stresu związanego z meczami eliminacyjnymi fazy play-in.

Lakers 128 Bucks 124 [2OT]

To skoro mowa o play-in, rosną szanse Los Angeles Lakers (40-32). Znów na patencie, znów psim swędem, ale to już czwarta wygrana z rzędu. Nie uwierzycie gdy napiszę, że mecz otworzyli od 2/17 z gry i przez trzy czwarte meczu przegrywali dwudziestoma. LeBron wyautowany z powodu urazu kostki. Histeryzuje strasznie jak na weterana pamiętającego starą szkołę, irytuje ludzi swoją mową ciała po faulu czy w obronie, ale tak już (czasem) mają wielkie indywidualności i nic z tym nie zrobimy. To tak na marginesie. Proszę mnie nie nazywać fan-boyem i tym podobne, bo drugiego takiego obiektywnego jak ja, nie znajdziecie, hehe. A tego typa co się w komentarzach podszywa pod mojego syna informuję, że mam już twoje namiary. Co ty mały gnojku myślisz, że jesteś anonimowy w sieci? Przejdziesz się dwa razy na pocztę i do sądu to się wówczas pośmiejemy.

Wracając do spotkania rozgrywanego w chłodnym Wisconsin. Miejscowi jak mówię, mieli temat ogarnięty. Giannisowi po trzech kwartach brakowało jednej asysty do triple-double, rozluźnienie wkradło się w szeregi charyzmatycznego Doca Riversa. Następnie goście zaliczyli serię 26:7 i doprowadzili do dogrywki. D’Angelo Russell zaliczył po przerwie 25 punktów, Austin Reaves zanotował triple-double (29/14/10) ale najważniejszym graczem na placu był Anthony Davis, autor 34 punktów i 25 zbiórek, 4 bloków i 2 przechwytów. Rozegrał 52 minuty narzekając na stłuczone kolano.

Bucks zaliczyli przypał na miarę pamiętnych przypałów Doca Riversa w playoffs, gdy jako jedyny trener w historii kilkukrotnie przegrywał serie, w których prowadził 3:1. Giannis przytulił atomowe statystyki (29/21/11) ale gdy trzeba było trafić, spudłował dwa wolne. Khris Middleton osiągnął 4/15 z gry, w tym 1/7 w kluczowej czwartej odsłonie. Damian L. także nie pomógł (9/29 z gry). Nazwiska nie przywołuję celowo, bo taka skuteczność to kryminał. Co na to wszystko Doc? Filozoficznie jak Paolo Coehlo:

Nie ufaliśmy podaniom, wiele akcji zakończonych było indywidualnie, po maksymalnie jednym podaniu. Kiedy gramy w ten sposób, traci się zaufanie jeden do drugiego [Rivers] Come on guys! Come on.

Thunder 119 Pelicans 112

Pierwsza rzecz to taka, że Josha Giddeya znów kryto “na radar” graczem ze środka (Valanciunas, Nance Jr) który zostawał w obronie na wysokości linii rzutów wolnych. Pech chciał, że nieszablonowy Australijczyk tym razem skutecznie celował do kosza: 5/8 zza łuku robi wrażenie. Już na początku zmusił gospodarzy do zmiany ustawienia, a następnie w drugiej połowie trafiał w kluczowych momentach.

Pelicans wpadli w popłoch, przed przerwą tracili już do rywali dwadzieścia punktów, ale w drugiej połowie wrócili do meczu dzięki przewagom fizycznym m.in. Ziona Williamsona (29 punktów 5 zbiórek 10 asyst). Końcówkę mieli na wyciągnięcie ręki, prowadzili pięcioma oczkami, ale zabrakło wykończenia. CJ McCollum grał jeden na jeden, ale jego 8/24 z gry wrażenia nie zrobiło. Pels nie byli w stanie zdobyć punktów na przestrzeni ostatnich trzech minut gry z okładem. Tymczasem po drugiej stronie, trójki SGA i Lu Dorta rozwiązały temat. Thunder (50-21) grają również tej nocy i w przypadku zwycięstwa, mają szansę wyprzedzić Denver jako najlepsza drużyna zachodniej konferencji.

Problemem jest uraz uda Shai Gilgeousa Alexandra (24 punkty 8 asyst) trener sprytnie zmienił jego rotację minut w tym meczu, zamiast grać jak zwykle, całą pierwszą kwartę, posłał SGA na ławkę w połowie 1Q, aby zdjąć mu trochę z głowy Herba Jonesa. Dodam jeszcze, że kolejny raz minuty na parkiecie gubi Jonas Valanciunas, który w drugiej połowie tym razem w ogóle nie wyszedł na plac. Oddaję głos trenerowi:

Musieliśmy być szybsi w tym konkretnym matchupie. Thunder grają w zasadzie samymi skrzydłami, aby odrobić straty, musieliśmy być szybsi i bardziej atletyczni od góry do dołu. Larry i JRE (Jeremiah Robinson-Earl przyp.red.) nam to umożliwili [Willie Green]

Mavericks 132 Kings 96

W pierwszej połowie temat ciągnął Luka Doncic, w drugiej koncertową trzecią kwartę rozegrał “nasz człowiek” Kyrie Irving i w oka mgnieniu, z przewagi dwóch posiadań, zrobił się blowout. 74 punkty po zmianie stron, praktycznie bez udziału Słoweńca świadczy nie tyle o wirtuozerstwie obwodu Mavs, ale rażących brakach defensywnych Sacramento, które w playoffs skazane jest na porażkę.

22/39 zza łuku Dallas = siatka w ogniu | Irving na szpicy ataku, przewodzący szarży = 12 punktów i 4 asysty w trzeciej odsłonie | Luka i Kyrie w sumie 52/14/14 | THJ 22 punkty z ławki. Tymczasem kolega Malik Monk w kluczowym momencie, na ostatniej prostej sezonu gubi rytm i wcale nie może być już pewny statuetki Sixthman of The Year. Jego ostatnie trzy występy to: 9/35 z gry, w tym 0/9 zza łuku. Swą rekordową serię double-doubles (to już 55. raz z rzędu) ciągnie za to niezmordowany Domas Sabonis. Co więcej? To dziewiąte zwycięstwo Mavs w ostatnich dziesięciu grach. Spory kontrast względem zeszłego roku, co nie? Właśnie wyprzedzili Sacto na szóstej lokacie, a do prześcignięcia piątych Pelicans w tabeli brakuje jednego meczu.

Bet on yourself

Opuściłem relację wczorajszej kolejki, ale dwie rzeczy chciałbym poruszyć. Pierwsza to dochodzenie NBA w sprawie brata Michaela Portera Juniora z Denver. Tak go zapowiedziałem, bo mało kto kojarzy podkoszowego Jontaya Portera z Toronto, a gdybym kazał Wam wskazać go na zdjęciu, mielibyście zapewne problem. Tak więc, w związku z “poddaniem sezonu” przez Raptors i kontuzjami podstawowych ludzi, Jontay grał ostatnio więcej, ale jak na centra był wyjątkowo nierówny. Teraz okazuje się, że ów brak powtarzalności mógł być związany z zakładami bukmacherskimi jakie na siebie pośrednio lub bezpośrednio przyjmował. To znaczy stawiał, bo przyjmować zakłady może jedynie bukmacher.

Buki się zburzyły, bo dziwnym trafem po przyjęciu potężnych kilkudziesięciotysięcznych kuponów na “undery” faceta, ten schodził z parkietu bardzo szybko. Raz zasłaniał się złym samopoczuciem, innym razem urazem oka. Chodziło o undery punktów, zbiórek, trójek, czasem indywidualnie, innym razem w połączeniu. Zauważcie jak nienaturalna była dla przykładu ta reakcja, na własne trafienie do kosza o tablicę:

Jontay Porter face after he made this shot. He 100% guilty 💀 pic.twitter.com/7apuWfbixS

— ᴅ ʀ ᴇ ᴡ (@FeelLikeDrew) March 25, 2024

Ciekawi mnie co wykaże dochodzenie. Obawiam się tylko, że nie zostaniemy o wynikach bezpośrednio poinformowani. Jontaya zapewne wyrzucą z NBA dla przykładu. Swoją drogą, to naprawdę nie jest przypadkowa osoba. Parę lat temu współzałożył firmę, która doradza ludziom w sprawie gry na giełdzie oraz rynku kryptowalut. W 2021 roku podczas podcastu chwalił się jak 5 tysięcy zamienił w 100 tysięcy baksów obracając krypto. Bez wątpienia ciekawy człowiek, heh. Bruce Brown po transferze do Raptors zaoferował mu dziesięć tysięcy dolarów za odstąpienie numeru zajętego przez Jontaya, czyli jedenastki. Przyjął. Chłop jest na dwustronnym kontrakcie, bez widoków na większą karierę, dorabia jak może, czego nie rozumiesz?

Jeremy FTW!

Drugi temat to wczorajszy występ Jeremy’ego Sochana, zakończony game-winnerem. Bez udziału Victora Wembanyamy, przeciwko PHX Suns. Żywotny, aktywny Jeremy atakował od pierwszych minut. Latał z piłką, zbierał, dobijał, grał jako center, pick and rolle kończone półhakami czy floaterami, ścinał bez piłki, wykorzystywał fakt, że rywale chodzili przeciwko niemu pod zasłonami, to był jego dzień! Inicjował akcje, czytał obronę, przyspieszał widząc lukę, zaś jego trójka na kilkanaście sekund przed końcem wyprowadziła Spurs na prowadzenie, którego nie oddali do wybrzmienia końcowej syreny. Spurs górą 104:102, a na koncie Sochana zapisujemy 26 punktów i 18 zbiórek. Ciekawostka jest taka: pierwsze sześć prób z dystansu spudłował, ale mając otwartą pozycję nie wahał się oddać kolejnej, jak się okazało najważniejszej. Brawo!

Dobrego dnia wszystkim. Bartek Gajewski