welcome to my world.

Jonathan Kuminga – kojarzycie nazwisko? Osiemnastolatek rodem z Kongo, w Stanach od szkoły średniej. Siódmy numer tegorocznego draftu, personalnie polecony przez Draymonda Greena jako wskazanie / wybór Golden State Warriors. Oficjalnie gracz o wadze około 105 kilogramów, wzroście 201 centymetrów oraz 213 centymetrowej rozpiętości ramion, czyli niemal identyczne parametry co Draymond. Z tymże Green nigdy tak nie kozłował piłki (filmik).

Kuminga to bardzo surowy jeszcze materiał, na pewno nie dadzą mu decydować o kształcie akcji, bo grę zwalnia i z decyzyjnością jest w lesie, a już pewno nie doświadczył szybkości podejmowania decyzji, jakiej wymaga gra u boku Stephena Curry’ego. Docelowo ma jednak papiery na wybitnego obrońcę i zbierającego (w tej roli Dubs powinni go przymierzać, jak Popovich młodego Kawhi) oraz shot creatora. Z przyjemnością będę podpatrywał jego rozkwit. Na tle niektórych rywali w lidze letniej wygląda jak dorosły pośród chłopców.

Cade grenade

Dla tych, którzy martwili się, że jedynka Cade Cuninngham nie jest tak wysoki i szybki jak reklamowano. Chłopak w każdym meczu pokazuje co innego. Dziś nie był playmakerem, dziś miał pograć co nieco od piłki i porzucać. Chłopak zakończył mecz z zapleczem Knicks z dorobkiem 24 punktów 7 zbiórek i 3 asyst. Trafił przy tym 7/10 rzutów zza łuku. Jak mówiłem, nie jest graczem efektownym, ale też nie posiada słabych punktów, czego w tym wieku (19 lat) się po prostu nie spotyka. Co więcej, gdy Knicks szarżowali w końcowej fazie meczu (Obi Toppin 31 punktów 13/20 z gry) Cade samoistnie wziął na siebie odpowiedzialność za wynik i z relatywnym spokojem dowiózł wynik. Raz jeszcze: nie powala na łopatki, nie jest żadnym show-stoperem, ale mentalnie jest silny i to widać.

Gram w koszykówkę już długo i kiedy wynik jest wyrównany, czuję że muszę być odważny i wyjść przed szereg. Ilekroć wynik jest na styku piłka jest dla mnie jak magnes [CC]

Chicago Bulls 2021/2022

Było kilka ofert, ale Bulls naprawdę się wyróżniali. Chcieli mnie i doceniali. Dla mnie priorytetem było trafić do klubu, gdzie mój styl gry będzie doceniany. Chicago to dla mnie perfekcyjne miejsce [Lonzo Ball]

Tylko jaki właściwie styl obiorą tegoroczni Bulls? Lonzo Ball, Zach LaVine czy Coby White – to gracze o specyfice gry partyzanckiej, uptempo. Dla kontrastu weterani Nikola Vucevic i DeMar DeRozan to wysoko wykwalifikowani specjaliści gry pozycyjnej, nie przepadający za bieganiem od kosza do kosza. Gracze zadaniowi pokroju Alexa Caruso, Patricka Williamsa czy Troya Browna Juniora zaadaptują się do warunków. No i nadal czekamy co się stanie z Danielem Theisem i Lauri Markkanenem. Ten pierwszy by się przydał jako backup center. Markkanena należy pożegnać bez żalu. Ofensywnie roster jest wręcz przeładowany…

Goran Dragic do Dallas

I jeszcze tylko przy okazji predykcji, bardzo możliwe że przed rozpoczęciem obozów przygotowawczych zobaczymy Gorana Dragica w barwach Dallas Mavericks! Dragon kompletnie nie pasuje mi do planów Raptors, a transfer który majaczy na horyzoncie zakłada posłanie do Kanady m.in. dwójki podkoszowych Mosesa Browna i Dwighta Powella. Wyobrażam sobie:

PG > Dragic / Brunson / Burke

SG > Doncic / Brown / Green

SF > Hardaway / Bullock

PF > Finney Smith / Kleber

C > Porzingis / Cauley Stein / Marjanovic

Ofensywnie jak zawsze do przodu, trójki świszczące w powietrzu, ale na własnej połowie może być… jak zwykle. Jason Kidd z pewnością będzie uradowany. Obawiam się, że hype na upasionego pieniędzmi Lukę w nadchodzącym sezonie zostanie nieco przygaszony.

Monta Ellis do PLK

Słyszeliście? Dwóch weteranów stara się o ponowny angaż w NBA. Są to znani skądinąd Monta Ellis (35 lat) oraz Lance Stephenson (31).

Lance’a niech biorą Lakers, jeszcze jeden wariat na pokładzie nie robi różnicy, hehe. Natomiast kolega Ellis to ja zapraszam raczej do Arki, do PLK. Przypomnijmy, Monta został zwolniony z obowiązku świadczenia pracy w Indianie w 2017 roku. Zobowiązania płacowe zostały rozłożone w czasie (stretch provision) Pacers płacą gościowi do dzisiaj. Sam fakt, że od czterech lat chłop nawet nie zająknął się na temat (potrzeby) powrotu na parkiet, choćby nawet w Europie, świadczy że obecnie kierują nim zapewne względy wyłącznie finansowe.

Dekadę temu miał genialną szybkość pierwszego kroku, ciąg na kosz i dynamikę. Na otwartej przestrzeni był jak torpeda. Pamiętam, że mówiłem na niego “one-man-fast-break”.

Na dziś to jednak inna śpiewka

Monta to gracz filigranowy (~80 kg) bez rzutu za trzy, już parę lat wstecz trapiony kontuzjami, spowolniony przez uraz biodra, potem pachwiny, na dodatek o dość wątpliwej etyce pracy i nastawieniu. Swego czasu twierdził, że jest lepszy niż D-Wade, notabene gracz o kompletnie innym profilu fizycznym.

Ciekawostka z Ellisem wiąże się taka, że gdy w 2012 roku Golden State Warriors formowali swój (jak się później okazało) mistrzowski trzon i w transferze sprowadzili do siebie środkowego Andrew Boguta, w zamian, w miejsce Ellisa proponowali 23-letniego Stepha Curry. Bucks odrzucili jednak tę propozycję twierdząc, że Stephen ma “szklane kostki” i budzi ich wątpliwości pod względem zdrowotnym. Faktem jest, że Curry w poprzedzającym transfer sezonie rozegrał 26 z 82 meczów. Dziś jest ukochanym synem klubu znad zatoki, ale wówczas (z tym transferem) miał szczęście. Być może fakt, że zaczęto w niego wątpić przydał mu motywacji.

W każdym razie, wchodzący w swój prime Stephen wziął ligę przebojem wkrótce uzyskując status najwybitniejszego strzelca w historii dyscypliny. Półtora roku od niedoszłego transferu był już etatowym All-Starem ze średnią nie schodzącą poniżej 25 punktów, a jego TS% czyli efektywność rzutowa biorąca pod uwagę wartość punktową oddawanych prób, do dziś oscyluje w granicach 65%. Od 2017 roku Curry rozegrał jedenaście serii playoffs i wywalczył dwa tytuły mistrzowskie. W tym samym czasie Monta Ellis siedział na tyłku. Curry jest aktualnym królem strzelców NBA ze średnią 32 punktów i 42 procentową skutecznością dalekich rzutów. Ellis martwi się, że gdy przelewy z Indiany przestaną w tym roku przychodzić, może pojawić się problem. Co myślicie?

Love is in the air

Aha, wiecie że Kevin Love negocjuje wykup kontraktu z Cleveland? A jeśli tak się stanie, jak myślicie, dokąd pójdzie? Z kim studiował na UCLA? Komu zawdzięcza swój jedyny pierścień mistrzowski? Kto stworzy mu bardziej komfortowe warunki pracy, na dodatek z widokami na kolejny tytuł? Hmm.

Dobrego dnia wszystkim. b