W minionym sezonie Boston Celtics od finałów NBA dzieliły zaledwie minuty. Mimo iż w rywalizacji z Cavaliers, zbliżającymi się nieuchronnie do swego Fin de siècle, zabrakło Haywarda i Irvinga, rywalizacja przeciągnęła się do siedmiu spotkań i to Cavs musieli gonić wynik.

Lato w tym roku było wyjątkowo spokojne w Massachusetts, co w porównaniu do kilku ostatnich zakrawa na ewenement. Być może jest to znak, że Danny Ainge doszedł do wniosku, że jego skład jest optymalny? Po tym, jak na Wschodzie NBA zapanowało bezkrólewie, Boston jawi się w roli jednego z faworytów. Zobaczmy więc konkretnie, z jakimi siłami stanie do walki Brad Stevens.

Boston Celtics 2018/19

• bilans zeszłego sezonu: 55-27, najlepszy od siedmiu lat, drugie miejsce w konferencji
• playoffs: Milwaukee 4-3, Philadelphia 4-1 Cleveland 3-4
• trener: Brad Stevens, szósty rok pracy w klubie, dotychczasowy bilans 221-189 (54%)
• schodzące kontrakty: Al Horford (opcja zawodnika), Kyrie Irving (opcja zawodnika), Jayson Tatum (opcja drużyny), Jaylen Brown (opcja drużyny), Marcus Morris, Daniel Theis.

Nowe twarze

• Robert Williams (27 pick draftu) – środkowy w typie DeAndre Jordana, czyli sprawność, loby, zbiórki, sprinty ku obręczy. Jeśli nauczą go bronić będzie idealnym uzupełnieniem składu. Z całą pewnością trzeba go respektować jako blokującego z pomocy. Wyjątkowy atleta o wzroście 208 cm i 226 cm rozpiętości ramion.
• Brad Wanamaker (minimum dla weterana)
• Walt Lemon Junior (two way contract)
• PJ Dozier (two way contract)

I bardzo dobrze, nie musieli niczego szalonego robić pod względem kadr. Celem było utrzymać skład i wyleczyć urazy. Przy okazji udało im się w drafcie świsnąć centra, który spadł daleko niżej niż wskazywałby jego potencjał.

Odeszli

• Greg Monroe
• Shane Larkin
• Kadeem Allen

Za żadnym płakać nie będziemy.

Pozostali

• PG: Kyrie Irving / Terry Rozier
• SG: Jaylen Brown / Marcus Smart
• SF: Jayson Tatum
• PF: Gordon Hayward / Marcus Morris /Semi Ojeleye / Guerschon Yabusele
• C: Al Horford / Aron Baynes / Daniel Theis

Na początek sezonu

Po przejściu LeBrona do Lakers, to Celtowie automatycznie stali się na Wschodzie “team-to-beat”. Młody skład bostończyków hartował się w trudnych warunkach, ale można przypuszczać, że odzyskawszy swe dwa największe nazwiska, czyli Haywarda i Irvinga, Celtowie jeszcze nabiorą rozpędu.

W minionych rozgrywkach zauważalny progres zaliczyli tacy gracze jak Terry Rozier, Jaylen Brown czy Jayson Tatum i w kolejnych rozgrywkach najprawdopodobniej będą kontynuować ten proces. Środkowy ekipy, Al Horford, również jest jednym z najmocniejszych punktów zespołu. To center skrojony na nowe czasy, umiejętnie grający po obu stronach boiska i rozciągający grę tak, by podopieczni Brada Stevensa mogli wykorzystać swe strzeleckie atuty.

Horford jest kluczowy dla czegoś, co zwiemy “spacing” i co jest ulubionym słowem Danny’ego Ainge’a. Trader Danny podkreślał niejednokrotnie, że nie zamierza poświęcać spacingu by walczyć z niedoborem zbiórek w swej ekipie, więc klockowaci środkowi nie mają czego szukać w Bean Town. Jeśli uśmiechnąłeś się teraz, myśląc o Aaronie Baynesie, to przypominam, że choć Nowozelandczyk jest w ataku rozwiązaniem czysto teoretycznym, to ruch piłki i zawodników przez niego nie kuleje. Przykład? Trójki. Swych rzadkich prób zza łuku Baynes nie zwykł marnować i w ostatnich playoffs rzucał ze skutecznością na poziomie 48%.

Istotnie, jak już wspomniałem wcześniej, Celtowie zaliczyli bardzo spokojny offseason, niemniej warto odnotować kilka kluczowych posunięć. Po pierwsze, wyjaśniono klubową przyszłość Marcusa Smarta. Długo zwlekano, lecz w końcu zaoferowano mu 4-letni kontrakt na 52 miliony $. Smart, który w końcówce sezonu zmagał się z kontuzją dłoni, to jeden z największych walczaków Bostonu i symbol ich defensywnego zaangażowania. Nie brak jednak głosów, że tak jak niegdyś Isaiah Thomas (na nieporównywalnie większą skalę), jest on graczem stevensowskiego systemu i nigdzie indziej już by tak nie błyszczał.

Kolejnym nabytkiem Celtów był Brad Wanamaker, mający zastąpić Shane’a Larkina. Wanamaker to PG rodem z Philadelphii, który karierę do tej pory rozwijał na Starym Kontynencie. W wieku 28 lat, ten aktualny MVP Finałów ligi tureckiej, przeniesie swe talenty do NBA.

Starting Five i klęska urodzaju

Gdy masz tyle talentu, niektórzy będą musieli pogodzić się z mniejszą rolą. Nie wszyscy potrafią to zrobić, ale dobro drużyny powinno być zawsze na pierwszym miejscu. To jedyne, co powinno ich obchodzić. Poświęcenie jest konieczne dla mistrzostwa, wygrają wiele meczów i wiadomo, że będą lepsi niż ich statystyki. Jeśli będą potrafili utemperować swe ego, zdobędą mistrzostwo [Paul Pierce]

Startująca piątka Brada Stevensa powinna przedstawiać się następująco: Irving-Tatum-Brown-Hayward-Horford.

X-Factor

Trzeba wyróżnić w tej ekipie szczególnie dwa nazwiska, które skupią na sobie najwięcej uwagi w kolejnym sezonie: Hayward i Irving. Dlaczego akurat oni? Przede wszystkim ze względu na zdrowotne problemy, z którymi się zmagali. Dawny lider Jazz wraca na boisko po rocznej przerwie. Z kolei Irving, którego coraz częściej łączy się z Nowym Jorkiem, w 2019 będzie wolnym agentem. Jeśli naprawdę marzy o maksymalnym kontrakcie w Celtics, musi poprowadzić zespół minimum do Finałów.

Czarna owca/weakest link

W zgranej ekipie Celtów trafił się też jeden odszczepieniec. Wspomniany wyżej Robert Williams. Podczas ceremonii draftu komisarz Adam Silver otwierał kolejne koperty, a Williams jak siedział na widowni, tak siedział. Komuś tam niby mignął jakiś raport medyczny, ale były to raczej plotki. Gdy w końcu Celtowie wybrali go z numerem 27, mówiono o “stealu”. Niestety, po tym co Williams potem zaprezentował, zaczęły padać pytania, czy z tej mąki w ogóle będzie chleb.

Najpierw zaspał na swoją oficjalną prezentację w klubie. To jeszcze dałoby się jakoś odkręcić, wszak jest młody, zdenerwowany, nie zna miasta etc. Potem spóźnił się na samolot i opuścił pierwszy dzień Summer League. Gdy w końcu chciał ruszyć z kopyta i zagrał w kolejnym meczu… uszkodził kolano. Celtowie na tamtym etapie wiedzieli już, że Williams nie jest kimś, na kogo mogą postawić od razu w kolejnym sezonie (to m.in. dlatego dwuletni kontrakt dostał Aaron Baynes). Niemniej, dalej sporo obiecywali sobie na temat tego chłopaka.

Ten natomiast, w czasie leczenia kontuzji kolana, zgubił dwukrotnie portfel w ciągu… dwóch dni, przez co nie mógł dopełnić jakichś formalności, bo nie dysponował dokumentami. Na koniec, jakby jeszcze tego było mało, okazało się, że Williams cierpi na zespół “usidlenia tętnicy podkolanowej” który może wymagać operacji w kolejnych latach.

To schorzenie nie wpłynie na moją produktywność. Widziałem trzech specjalistów i żaden nie stwierdził, że moja kariera na tym ucierpi.

Warto też mieć na uwadze kondycję psychiczną Marcusa Morrisa. Ten dużo ważniejszy dla rotacji niż Williams członek zespołu przyznał się do problemów z depresją.

Prognoza

Moim zdaniem Celtowie to murowany kandydat do NBA Finals. Wszystko poniżej będzie uznane za porażkę, niemniej rywale na Wschodzie też nie stali w miejscu. Boston w roli faworyta konferencji występował już rok temu i nikt nie spodziewał się jaki obrót przybiorą sprawy. Myślę jednak, że jeśli zdrowie dopisze, Celtics spróbują się z najlepszą ekipą Western Conference.

[BLC]