Obrodziło nam ostatnio nowymi kontraktami dla rozgrywających. Jak to zwykle bywa w NBA w newralgicznych punktach sezonu, wiele roszad kadrowych trwało krócej niż mgnienie oka. Ot, choćby przygoda  José Manuela Calderóna z klubem Warriors. Hiszpan był na ich kontrakcie całe… 1 h i 59 minut! Owszem, po tym jak zwolnili go Lakers Warriors z chęcią zaproponowali mu angaż, licząc, że trzeci kolejny doświadczony rozgrywający w ich składzie będzie istotnym uzupełnieniem, jednak kontuzja Duranta zmieniła wszystko.

Trzeba było na gwałt szukać kogoś na małe skrzydło, bo z nominalnych został im tylko Iguodala. W ten sposób Calderón z istotnego uzupełnienia stał się zbędnym luksusem i bez żalu poświęcono go by zrobić miejsce dla kogoś na trójkę (Matt Barnes). Na pocieszenie Józkowi zostało coś koło 400 000 $ należnej za sprawą dżentelmeńskiej umowy wypłaty. Niezła godzinówka, co?

Inny rozgrywający, Brandon Jennings, po wylocie z Knicks, został klubowym kumplem Marcina Gortata. Myślę, że bez żalu zostawił bajzel w Nowym Yorku. To co się tam wyrabia, to już nawet ciężko jakoś sensownie nazwać. Foto z wakacji, to miała być ich “dobra zmiana” i jak to zwykle z dobrymi zmianami bywa…

Jennings out, Noah kontuzjowany, a Rose’a prawie już zamienili na Rubio (ostatnio chodzą plotki, że w ogóle chcą się z nim rozstać). Ktoś za nimi jeszcze nadąża?

Do OKC z kolei trafi Norris Cole, by zastąpić na ławce Camerona Payne’a. Nie ukrywajmy jednak, że największym zainteresowaniem cieszy się inny transfer ostatnich dni, a mianowicie przejście Derona Williamsa do Cavaliers.

Sprytnie to sobie LeBron wykombinował. Podczas gdy wszyscy psy wieszali na KD, mówiąc, że transfer do Warriors to pójście na łatwiznę, King James cierpliwie czekał. Teraz, na dwa miesiące przed playoffs patrzymy w ich roster i co widzimy? W porównaniu z poprzednim finałem, w ekipie mistrzów Mathew Dellavedowę zastąpił D-Will, a Timo Mozgova były środkowy Warriors, czyli Andrew Bogut.

Mało? Drugi D-Will w ekipie, ta oszukana czwórka, gra basket życia (wybaczcie hiper-optymizm, wiem, że to dopiero osiem spotkań), udowadniając wszystkim, że jeszcze w nim krew nie zastygła, a na dodatek mamy jeszcze Kyle’a Korvera. Nie ma wątpliwości, że Cavaliers wyglądają na papierze lepiej niż przed rokiem. Oby tylko Love i Smith zaleczyli kontuzje.

#We got him

Cavaliers to nie Sixers, oni żyją według filozofii “win now”. Na samo słowo “prospect” aż im się mordy wykrzywiają. To między innymi dlatego zamiast Larry’ego Sandersa wzięli Boguta. Ta sama strategia zdeterminowała również ich poszukiwania rozgrywającego. Kay Felder to może i sympatyczny chłopak, ale wszyscy tu już zdążyli zatęsknić za Dellavedową. Nie żeby Mateusz to był jakiś szczególny kozak, bardziej dirty player i defensor, ale wiadomo było, że w ogniu playoffs w gacie nie narobi.

LeBron James widząc co się święci zaordynował “we need a point guard” i Dan Gilbert znowu musiał sięgnąć za pazuchę. Wyszło dość tanio, 260 000 $ to w dzisiejszej lidze śrubki (nawet taki Calderón ma w lidze lepszą dniówkę, hehe), ale dżentelmeni o pieniądzach nie mówią, Cavaliers odzyskali swag na jedynce.

Williams przez 12 lat grał z ósemką. W Utah, New Jersey, na Brooklynie i w Dallas. Dołączając do Cavs wziął #31. Trzy-jeden, nie wmówicie mi, że to przez przypadek. Znowu po was idziemy- mówią Kawalerzyści Curry’emu i spółce.

Williams, choć wiekowy, spisywał się w tym sezonie wcale nieźle. Wystąpił w 40 meczach Mavs, notując średnie na poziomie 13/7/3, przy skuteczności rzędu 44% z pola. Nigdy specjalnie za nim nie przepadałem, ale jego mechanika rzutowa, czyli łagodny lob, wpadający do siatki po uderzeniu w tył obręczy podobał mi się zawsze. Nie ma wątpliwości, że ktoś z takim doświadczeniem i talentem będzie stanowić ważny atut w playoffowych bojach.

CZYTAJ DALEJ >>