WTMW.

Grałem wczoraj w koszykówkę w lidze amatorskiej. Dziś nie mogę chodzić. Mięśnie dwugłowe siadły po 10 minutach intensywnej pracy. Oddechowo było odrobinę lepiej, bo zdarza mi się biegać po gdyńskim bulwarze wieczorami, ale i tak po pięciu minutach zaczynałem widzieć gwiazdy. Co? Nie, nie gwiazdy basketu, bynajmniej! Zaliczyłem parę (brudnych) przechwytów, parę asyst, nakręciłem tempo w obronie, ale od biegania i zdobywania punktów byli koledzy. Starość nie radość, heh. Na pocieszenie dodam, że wygraliśmy dość pewnie.

Chciałem też powiedzieć, że podziwiam wszystkich chłopaków w rocznikach 1977-1987 (starszych już prawie się nie widuje) którzy trzymają formę mimo upływających lat. Moje uszanowanie panowie! Jednocześnie, każdej próbie “wzięcia się za siebie” kibicuję, macie moje wsparcie!

Tymczasem za oceanem dwa mecze pre-season. Dziś w nocy ostatnia kolejka sparingów, parę dni przerwy i osiemnastego otwieramy sezon. Będzie to mój:

• 31. sezon jako kibica NBA
• 13. jako redaktora GWBA
• 8. jako typera koszykówki

Czas leci jak szalony więc doceniajmy każdy moment, let’s go!

Grizzlies 126 Pistons 111

Co mam napisać? Pistons uparcie przejmujący zasłony aż się prosili o guza. Środkowy Isaiah Stewart miał niby przejąć Ja Moranta? Cade czy Cory Joseph mieli przejąć rolującego Stevena Adamsa? Pomocy udzielić Bojan Bogdanovic? Dajcie spokój. Kierunek może jest dobry, ale to nie Boston Celtics, nie ten personel!

Ostatnio nazwałem bodaj Tyrese’a Maxeya z Sixers “prawdopodobnie najszybciej poruszającym się z piłką graczem NBA”. Popełniłem błąd, przepraszam, zapomniałem o kimś. Ja Morant: trzydzieści jeden punktów w 25 minut na boisku. Detonacja!

Są też oczywiście pozytywy młodych Pistons. Cunningham jest większy i prezentuje większą asertywność względem tego, gdzie chce dotrzeć z piłką i jaki manewr zaliczyć. Jak mu w końcu siądzie trójka, średnia dwudziestu + punktów w meczu jest w zasięgu. Rookie Ivey jest bardzo dynamiczny, a jednocześnie dużo płynniej się rusza niż dajmy na to Russell Westbrook, a największą obietnicę stanowi jego floater. Bywa, że zbyt nerwowo próbuje kończyć akcje, ale potencjał ma wielki. W trzeciej kwarcie razem z Cade’m zaliczyli parę bardzo obiecujących posiadań z rzędu. Tę współpracę należy rozwijać, są jak współczesna wersja Isiah Thomasa i Joe Dumarsa, heh.

Thunder 118 Spurs 112

Jak radzi sobie Jeremy Sochan? Dwadzieścia dwie minuty na parkiecie przyniosły 6 punktów 7 zbiórek 3/7 z gry 0/4 z linii rzutów wolnych oraz 0/2 zza łuku. Strzelecko jest beznadziejnie, sztywno i niepewnie (zupełnie jak ja wczoraj). Za to w obronie chłopak jest jak kobra, kogo przejmuje ten woli zazwyczaj oddać piłkę. Kryje sprawnie cztery pozycje, ale to nie nowina. Zgodnie z zaleceniem sztabu na pewno stara się też atakować deskę rywala i wywierać presję na obręcz.

Jeremy nie ma wielce płynnych ruchów, nie jest wirtuozem z piłką w rękach, ale musi pozostawać zdecydowany w atakach. Każdy wymuszony faul czy podanie w tempo to plusik na konto młodego. Liczą się małe rzeczy i pod tym względem Gregg Popovich musi Sochana uwielbiać, bo daje zaj%bisty przykład każdemu w zespole. Popełnia owszem błędy, ale zazwyczaj wynikają z nadgorliwości i braku opanowania (chęci przejęcia piłki). Z drugiej strony widzisz jak staje i wymusza szarżę rozpędzonego rywala albo zmusza lidera rywali (Josha Giddeya) do poddania posiadania. Brawo!

Ofensywne obowiązki w San Antonio będą pełnić Keldon Johnson, Devin Vassell i Josh Primo. Ten ostatni wbił dziś z ławki 23 punkty. W kwestii OKC, niestety problem ze ścięgnem udowym ma Luguentz Dort. Thunder lecą po Wembanyamę, oba zespoły będą się bić o loterię draftu, bankowo. Josh Giddey – wielki progres rzutowy!

Other NBA news

-> Nie mogę przestać myśleć o (nieuchronnym) transferze Russella Westbrooka. To zawsze był lojalny, oddany wojownik, ale stylowo jest tak bardzo nieelastyczny i niereformowalny, że przykro się patrzy jak się miota. Nie odmawiam mu starań, ale gdy widzisz jakie decyzje podejmuje na boisku, wiesz dobrze, że jego miejsce jest na ławce rezerwowych albo wręcz poza NBA. Russ ma paskudne nawyki w obronie, rzucającym jest wątpliwym, a kozłując piłkę do kontrataku zna jedno tempo i po prostu nie ogarnia ciał poruszających się w przestrzeni.

Fun team

W stanie Indianie ludzie od zawsze kochali i rozumieli koszykówkę, a tegoroczny skład Pacers choć ma metkę z napisem “tankowiec” może być całkiem przyjemny w odbiorze. Tyrese Haliburton to wielki talent na rozegraniu, razem z Hieldem, Mathurinem i Duarte dysponują pięknym i kolorowym spacingiem, każdy rzuca na dużym wolumenie i skuteczności. Dodaj jeszcze dynamit Isaiah Jacksona, z którym Hali w pre-season zaliczał wybitną efektywność w grze dwójkowej.

Jak ich jeszcze Myles Turner na pozycji centra ustabilizuje, mogą sprawić niejedną niespodziankę. Haliburton to mój typ na króla asyst / Most Improved Player, zobaczymy jak mu pójdzie pierwszy raz w roli jasno nakreślonej “alfy i omegi” klubu NBA.

Podziękowania dla M.Sol oraz Hubert S za wsparcie GWBA – przyjemność dla Was pisać koledzy. Dobrego dnia wszystkim, Bartek