Klay Thompson to zawodnik, którego nikomu przedstawiać nie trzeba. Na jego koncie, prócz trzech tytułów mistrzowskich, znajduje się również pięć powołań do All-Star Game i dwa złote medale wywalczone z Team USA, najpierw na mundialu w Hiszpanii w 2014, a potem na Igrzyskach w Rio dwa lata później. Zawodnik Warriors, jako 1/2 duetu znanego jako Splash Bros, wyrobił sobie również w NBA markę topowego obrońcy i jednego z najszybszych “rewolwerowców” doprowadzając niemal do perfekcji technikę w akcjach catch & shoot.

Mistrzowie fachu: Klay Thompson

Lewe kolano, prawy Achilles

Niestety, w latach 2019-2022 nastąpiła dwuipółletnia wyrwa w jego koszykarskim życiorysie. Kontuzje, najpierw lewego kolana a potem ścięgna Achillesa nogi prawej, zabrały z parkietów jego talent na ponad dwa sezony. Gdy w końcu, w styczniu tego roku, wracał do gry, mało kto miał nadzieję na to, że powróci “stary Klay”. I nie wrócił.

Thompson, po dwóch poważnych urazach nie może już być w stu procentach tym samym zawodnikiem co wcześniej. W jego warsztacie nastąpiło przeniesienie akcentów na inne umiejętności, ale z dużą śmiałością można stwierdzić, że taką formę Klaya przed powrotem bralibyśmy w ciemno i każdemu zawodnikowi wypada życzyć tego typu pourazowej sanacji.

W 32 meczach, jakie rozegrał od stycznia w sezonie zasadniczym, notował 20.4 punków (piąty wynik w karierze) 3.9 zbiórek (rekord kariery) i 2.8 asyst (drugi wynik w karierze). Do tego najwięcej oddawanych (9.3) i trafianych (3.6) rzutów za trzy, przy najsłabszej jednak skuteczności 38.5%.

Dwie kontuzje i 941 dni poza grą pozwoliły mi znaleźć w sobie odporność, o którą nawet siebie nie podejrzewałem [Klay Thompson]

#Przeniesienie akcentów

Średnie potrafią być mylące, ale końcówkę sezonu zaliczył bardzo mocną. W czterech ze swoich ostatnich sześciu meczów notował 30 lub więcej punktów. Niemniej, jego gra zmieniła się w sposób zauważalny. W sezonie 2018/19 był liderem NBA w punktach zdobywanych po zasłonach (7.3 punktów). W zasadzie liderował w lidze w tym aspekcie przez 4 sezony z rzędu przed kontuzją. Teraz jego gra przesunęła się wyraźnie w stronę sytuacji spot up, co dobrze ukazuje poniższa ilustracja:

#Always on the move

W dalszym ciągu można polegać na jego instynkcie strzeleckim, bo wciąż oddaje zbliżoną ilość swoich firmowych rzutów bez kozła (catch & shoot). Jednocześnie nie widać u niego blokady psychicznej przed penetracjami, jak to bywa w przypadku koszykarzy po ciężkich kontuzjach. Liczba tzw. drives się zgadza:

• okres: 2018/19 – 2021/22 – 2022 playoffs
• średnia penetracji / drives:  4.4 – 5.8 – 4.9
• punktów w akcjach catch & shoot: 9.4 – 7.8 – 8.7
• skuteczność catch & shoot: 42% – 36% – 42%

Istotniejszą rolę w arsenale zawodnika stanowią także rzuty z wyskoku po koźle.

• pull up shots: 5.7 punktów (44%) – 7.8 (45%) – 6.1 (43%)

Bywa, że instynkt go zawodzi, po powrocie do gry w pierwszych dniach stycznia forsował niemożebnie, ale coach Kerr wiedział co robi. Można powiedzieć, że druga część rundy zasadniczej zeszła Warriors na ponownej aklimatyzacji Thompsona. Oddawał rzuty na przekór, wbrew rozsądkowi, celem było odzyskanie rytmu i pewności siebie. Oto niektóre jego występy od stycznia:

• 12 marca: 38 punktów 8/14 zza łuku (vs drop coverage MIL)
• 25 marca: 37 punktów 9/16 zza łuku (vs drop coverage ATL)
• 2 kwietnia: 36 punktów 8/17 zza łuku (vs drop coverage UTA)
• 10 kwietnia: 41 punktów 7/14 zza łuku (vs drop coverage NOP)

To na plus, a na minus?

• 14 lutego: 3/14 z gry (vs switching defense LAC)
• 16 marca: 1/11 zza łuku (vs switching defense Bostonu)
• 30 marca: 1/10 zza łuku (vs switching defense Phoenix)

Widzicie sami jak to się rozgrywa. Siedzieć w środku przeciwko Splash Brothers to pomylony pomysł. Z drugiej strony Steve Kerr spodziewający się przekazywania zasłon po stronie Celtics – musi stawiać na jeszcze lepszy spacing i ruchliwość swoich podopiecznych. Jeśli przestaną się ruszać, większy fizycznie Boston ich ogołoci z marzeń o pierścieniu. Dubs będą szukać pomyłek obrońców, będą ich zamęczać.

Second fiddle

Bardzo duży wpływ na grę Thompsona ma (zero zaskoczenia) jego klubowy kolega Stephen Curry. Zarówno Thompson jak i Poole rzucają dużo lepiej, gdy piłkę dostają od Stephena, co można częściowo zrzucić na karb podwojeń i tego w jaki sposób obrony próbują sobie radzić z SC#30. U obu wspomnianych graczy Warriors w niektórych sytuacjach różnice sięgają rzędu 20-30%.

#Heart of a champion

Abstrahując od stylu, w jakim Klay zdobywa swoje punkty, pewni możemy być jednak, że pod względem zawziętości, woli rywalizacji i boiskowego charakteru to wciąż ten sam zawodnik, co zawsze. Pojawia się też nieco uszczypliwości i złośliwości. Na temat Ja Moranta w półfinałach konferencji:

Miałem poważną kontuzję kolana. Jordan nie miałby tyle siły, żeby uszkodzić komuś kolano w ten sposób. On nie miał złych intencji, nie biega po boisku waląc innych po głowach podczas kontr. My gramy w koszykówkę jak trzeba. [Klay]

Pamiętamy, po sytuacji z Jordanem Poole, Morant wypadł z gry, a Warriors objęli prowadzenie 3:1.

Ja Morant reacted to Jordan Poole grabbing his knee.

(via @JaMorant) pic.twitter.com/9XhvkPfYxG

— SportsCenter (@SportsCenter) May 8, 2022

Przy całym szacunku i sympatii dla Thompsona, w serii z Bostonem będzie miał twardy orzech do zgryzienia. Jego nominalnym obrońcą będzie Jaylen Brown, jego krycie przejmować będą Tatum, Grant Williams, Al Horford, Marcus Smart, Derrick White. Jeśli zapadnie decyzja o penetracji do bloku skoczy trzymetrowy Robert Williams. Jedno jest pewne, nie będzie czasu na rozmyślania. Decyzja o rzucie / ataku musi zapadać automatycznie i instynktownie. Z tym jednak Klay nie powinien mieć problemu.

Jeśli przy tego rodzaju kompetencjach obrony będzie potrafił zaliczyć 1-2 mecze na poziomie 6-7 trafień zza łuku – będzie nieśmiertelny, bo to oznaczać będzie najpewniej kolejny mistrzowski tytuł dla Golden State Warriors. Czwarty w ostatnich ośmiu sezonach.

[BLC]