Po szesnastu latach spędzonych w lidze oraz sześciu występach w all-star game, Jermaine O’neal nadal nie może żyć bez koszykówki. Zarzeka się, że nie chodzi o pieniądze, w swojej karierze zarobił już pierdyliard dolarów, a mimo to codziennie wstaje rano by robić przysiady i ciągać tyłek po parkiecie. Jego ambicją jest mistrzowski tytuł. Chce też w końcu znaleźć ekipę, do której będzie pasował.

Jego kandydaturą mocno interesują się włodarze Los Angeles Lakers. Dowodem niech będzie obecność Mitcha Kupchaka oraz coacha drużyny Mike’a Browna przypatrujących się treningom zawodnika w Las Vegas. Co prawda daleko nie mieli, ale zawsze… 33-letni O’neal biegał rzekomo od kosza do kosza wsadzając piłki lewą i prawą ręką. Jego kolana mają się dobrze, w czym udział miał kolejny członek LA Kobe Bryant. Panowie spotkali się na początku czerwca w Niemczech, gdzie obaj poddawani byli “zabiegom leczniczym” na kolana. Wygląda na to, że zdeterminowany Kobe próbuje “pójść na całość” przez ostatnie dwa lata obowiązywania kontraktu, a Jermaine jako rezerwowy center najwyraźniej wpasowuje się do jego koncepcji zespołu.

Ciekawą rzecz J.O. powiedział na temat klubu z Bostonu: “spędziłem fantastyczny czas w Bostonie, to świetna organizacja z prawdziwie oddanymi kibicami, jednak nie było to dla mnie najlepsze miejsce pod kątem stylu gry. Myślę, że poczucie komfortu na boisku jest wszystkim. Czasem gdy jesteś proszony by nie martwić się o te elementy rzemiosła, które uważasz za swoje najmocniejsze, mam na myśli zdobywanie punktów, a jedynie skupiać na obronie, wtedy robi się ciężko.”

[vsw id=”FFnsal8ZvzE” source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]

“Nie jestem głupi, nie sądzę że dam radę zdobywać 20 punktów na mecz, ale wierzę, że stać mnie na 20 punktowy występ co jakiś czas. Nie ważne czy startuję czy wchodzę z ławki, czy gram 15 czy 30 minut, o cokolwiek poprosi trener, chcę mieć jedynie możliwość grania tak, jak potrafię najlepiej i bycia sobą (…) wracam z powrotem do podstaw: biegam, skaczę, dźwigam. Robię przysiady, wykroki, pracę szybkościową. Tak codziennie przez pięć czy sześć godzin.”  Cóż, życzmy chłopakowi zdrowia, aby tym razem mógł zmierzyć się ze samym sobą, nie kontuzją. Niezależnie dokąd trafi, będzie to pozytywny comeback.