Witajcie, i to jest piękna informacja, były numer 1. draftu po latach kariery zostaje generalnym menedżerem klubu NBA. Elton Brand, bo o nim mowa, przyszedł na świat w 1979 roku. Hojnie obdarzony przez naturę, mierzy 206 centymetrów wzrostu, ale jeszcze większe wrażenie robiło jego korpulentne ciało i szerokie bary. To jeden z tych gości, którzy jeśliby się zaparł, powstrzymałby szarżę średnich rozmiarów wygłodniałego niedźwiedzia.

Początki w zawodzie miał wielce obiecujące: jedynka draftu 1999 roku, średnio 20 punktów i 10 zbiórek przez pierwszych 9 sezonów w lidze! I jechałby tak dalej gdyby nie zerwany Achilles, który popsuł mu drugą część kariery. Niestety tylko raz awansował z zespołem do playoffs w okresie swej świetności, ale oddajmy sprawiedliwość facetowi, Los Angeles Clippers byli wówczas fatalnie zarządzani.

Charakterystyka? Brand był silnym skrzydłowym w starym stylu, klasę niżej KG czy Duncan, ale w czubie ligi na swej pozycji. Zza łuku nie rzucał, ale na półdystansie jechał z koksem, miał też opanowany warsztat tyłem do kosza, lubił przepychanki, świetnie zbierał oraz bronił “low post”. Z pewnością nie był przesadnie szybki ani skoczny – nadrabiał ustawieniem, koszykarskim IQ. No i właśnie, choć nigdy nie poznaliśmy się osobiście, na przestrzeni lat wielokrotnie czytałem o jego walorach intelektualnych. Dziś czytam o objęciu stanowisku generalnego menedżera Sixers. Brawo brawo!

Od razu rodzi się we mnie pytanie, dlaczego nasze rodzime kluby tak rzadko stawiają na swoje byłe gwiazdy? Dlaczego ikony koszykarskie naszego dzieciństwa nie zostają zaprzęgnięte do promocji dyscypliny w kraju? Do motywowania młodych rodziców, którym tak bardzo przecież się nie chce, wozić syna na zajęcia mini koszykówki.

The letter

Mówiąc o walorach intelektualnych zawodnika. Warto wspomnieć list otwarty jaki, (spragniona atencji?) absolwentka Duke University przed wielu laty wystosowała do Eltona, gdy ten po dwóch latach spędzonych na uczelni, postanowił przystąpić do draftu NBA:

Od maja jestem absolwentką Duke i niniejszym pragnę wyrazić swoje zażenowanie, jakie wywołała twoja decyzja by przerwać edukację na naszej szacownej uczelni po zaledwie dwóch latach (…) jako członek programu koszykarskiego reprezentujesz naszą uczelnię. W pierwszej kolejności jesteśmy ośrodkiem akademickim, do którego od początku nie powinieneś przynależeć, sądząc po twojej determinacji względem odebrania należytej edukacji i dyplomu.

Swoją decyzją nie tylko obraziłeś obecnie studiujących, którzy wkładają cztery lata wysiłków by uzyskać wykształcenie, ale także tysiące absolwentów, dla których przynależność do społeczności Duke jest najwyższym zaszczytem i dumą. Jeśli nie rozumiesz możliwości, jakie stwarza ci gra pod wodzą Coacha K oraz równoczesna możliwość uzyskania dyplomu, to twoja strata. Szkoda, że nie oszczędziłeś nam wrażenia, że zamierzasz kontynuować tradycję sportowca Duke, który swoją postawą podkreśla istotę dążenia do doskonałości zarówno w świecie akademickim co sportowym. Wiedz, że nie będziesz uznany jako część braterstwa Duke, zarówno w moim odczuciu jak i wielu innych. Udowodniłeś, że nie przynależysz do nas.

Odpowiedź 20-letniego wówczas Branda brzmiała następująco:

Dziękuję bardzo za przypomnienie powodów, dla których odszedłem z Duke. Ludzie jak ty i tobie podobni nigdy nie zrozumieją mojej sytuacji. Jestem pewien, że tatuś pracował ciężko by wysłać bogatą córeczkę do koledżu. W tym czasie zwykli ludzie cierpią. Nalegam byś nie marnotrawiła więcej własnego oraz mojego czasu. Nigdy nie zostałem uznany jako członek twojej wywyższającej się i nadętej grupy japiszonów i sprawia mi to wielki ból, naprawdę. Mam w nosie ciebie oraz twoich kolegów absolwentów.

Real news

Dobra, dosyć głupot, oto jak prezentują się Los Lakers na 28 dni przed rozpoczęciem sezonu. Beasley niech się lepiej nie wygłupia i ściągnie ten kaptur!

A skoro już jesteśmy przy Lakers, oto najciekawsze fragmenty wywiadu z Rajonem Rondo:

Jak porównasz swoje kompetencje koszykarskie teraz i pięć lat temu?

Każdy aspekt mojej gry uległ poprawie. Chodzi o zrozumienie niuansów. Największą różnicę stanowi mój rozwój jako lidera. Przez pięć ostatnich lat w Sacramento, Chicago i Nowym Orleanie starałem się przekazać młodszym kolegom tak wiele, jak tylko byłem w stanie. Nic w życiu nie dzieje się bez powodu. Ja też miałem wspaniałych mentorów przez 5-6 lat w Bostonie. To były dla mnie kluczowe lata kariery. Teraz oddaję młodszym co dano mnie.

Moją ambicją jest uczynienie gry łatwiejszą dla kolegów z drużyny. Nie mam problemu w tym, by myśleć za nich w danym momencie jeśli tego wymaga sytuacja. Jestem przedłużeniem myśli trenerskiej na parkiecie.

Kyle Kuzma ogląda z tobą taśmy meczowe, co mu poradziłeś? Czego dotąd nie dostrzegał?

Chodzi o oko do detali. Małe rzeczy, które robią różnicę. Czasem można wpadać w tor myślenia pod tytułem, trafiony bądź spudłowany rzut. Koszykówka to coś znacznie więcej. Przedstawiam mu jak to widzę, co powinien robić w danej sytuacji, a czego unikać. Celem jest maksymalizacja mocnych stron i niwelowanie braków zawodnika.

Co dwa mózgi jak Ty i LeBron jesteście w stanie osiągnąć razem?

Jestem podekscytowany grą z LeBronem. Przede wszystkim kontrola gry. Kto kontroluje tempo ten wygrywa. Ciekawostka, jakieś 45 minut temu dowiedziałem się czegoś na temat Kobe, co dokładnie zrobił w siódmym meczu finałów 2010 roku przeciwko nam. Jak nas rozpracował i pokonał. Nie mogę zdradzić tobie szczegółów, ale właśnie to odkryłem. Wkurzyłem się. To niesamowite jak głęboko tamten gość analizował grę.

Zaraz, usłyszałeś to od Roba Pelinki?

Od kogoś, nie mogę ci zdradzić swojego źródła.

Pamiętam, że w tamtym meczu Lakers nie mogli nic trafić, zwłaszcza Kobe, ale miał 15 zbiórek, kilka na atakowanej tablicy.

Wiele wtedy zrobił. Jeśli uważnie obejrzysz, egzekwował zagrania, które wygrały im mecz. Nie chodziło o rzuty, nie tym razem…

-> Lakers zaliczyli w tamtym spotkaniu skuteczność 27/83 (32%) z czego Bryant 6/24 (25%) mimo to wygrali siódmy mecz Finałów 83:79 głównie za sprawą przewagi na atakowanej zbiórce (23-8)!

Jo

Oto jak wygląda Joakim Noah u progu nowego sezonu. Knicks wciąż nie zdecydowali o jego zwolnieniu, Timberwolves zarzekają się, że gościa nie zatrudnią, ale może patrząc na formę, którą zbudował zmienią jeszcze zdanie, hehe. Bądź co bądź mówimy o niegdysiejszym Obrońcy Roku. Dziś chłop liczy 33 lata, a problemy z koordynacją ręka piłka ma większe niż kiedykolwiek, ale za to bez piłki wciąż mógłby coś wnieść myślę, nie?

Get ’em JR!

Prosto z mostu. JR Smith wkleja na Instagramie taki przekaz do swych przeciwników:

Gdybyście równie dużą ilość czasu, jaką wkładacie w hejtowanie innych, zainwestowali w swoje gówniane życie, moglibyście nawet coś wartościowego osiągnąć.

Brzmi dumnie, ale przekaz z końcówki Game 1. był chyba mocniejszy, jak myślicie? Wszyscy jesteśmy hejterami, najważniejsze to nie tracić dystansu. Do wszystkiego trzeba mieć z życiu dystans, a zwłaszcza do biegania, hehe. Dobrego dnia everybody! Dziś będą trzy teksty.

Attention! Wszystkich fanów basketu z Wrocławia i okolic zapraszamy w weekend do słonecznej Oleśnicy, gdzie odbędzie się coroczny turniej imienia Mieczysława Edwina Łopatki – jednego z najbardziej utalentowanych strzelców w historii polskiego basketu. Suma nagród w turnieju wynosi 15 tysięcy złotych. Szczegóły tutaj: 

http://www.gwba.pl/olesnica-2018