Mecz rozpoczął dobre pół godziny po czasie. Lubię ceremonie, ale nie o piątej rano. Nie dałem rady, musiałem odespać. Nie da się łączyć nocnej pracy z treningami i resztkami życia rodzinnego. Nieistotne. Mecz trzeba przyznać był widowiskiem porywającym, zwłaszcza jeśli lubicie strzelanki. Jest na tyle późno, że chyba wszyscy już wiedzą:

Houston Rockets 122 Golden State Warriors 121

Mistrzowie po odebraniu pierścieni zaczęli z kopyta, 3-4 minuty meczu a Klay Thompson już miał na koncie trzy trójki a Draymond Green 5 asyst. Goście kontrowali szarżami Hardena oraz bezkompromisowym rzucaniem zza łuku. Wtem na placu pojawił się świeży nabytek obrońców tytułu Nick Young, efekt: 23 punkty i 6/7 za trzy!

Ja pierdziu, pomyślałem sobie, co ja patrzę. Co jeden na parkiecie to lepszy automat, w sumie do kosza za linii 7.24 metra trafiło 31 rzutów, których autorami było dziesięciu różnych graczy. Szybkie wnioski:

-> Dubs przegrali mecz, w którym trafili 16/30 zza łuku. Można? Mike D’Antoni twierdzi, że można.

-> Rockets wygrali mecz, w którym Chris Paul i Eric Gordon nie stanowili zagrożenia rzutowego (0/10 zza łuku). Podkreślam “rzutowego” nie ofensywnego, bowiem CP3 kreował akcje kolegom z bardzo dobrym skutkiem, a Gordon agresywnie szukał punktów po minięciu. Widzieliście jak w I kwarcie wjechał wsadem w pierwszoroczniaka Jordana Bella? Nawet nie wiedziałem, że tak potrafi!

-> Różnicę stanowiły straty: 17-12 na niekorzyść Warriors, absencja zaprawy klejowej mistrzów, czyli Andre Iguodali oraz Draymonda Greena (którego po zderzeniu z Arizą nie oglądaliśmy już w IV kwarcie) a także pewnego rodzaju rozprężenie. Kilkukrotnie osiągali 15-17 punktowe prowadzenie by następnie spocząć na laurach, w głupi sposób tracić posiadanie, oddawali nieprzemyślane rzuty, a w efekcie dali dogonić.

-> Nie można również pominąć występu panów PJ Tucker (20 punktów 4/6 zza łuku) i Luc Mba A Moute (14 punktów 6/9 z gry) wątpliwe by trzech zmienników równocześnie zaliczało tego rodzaju występy, ale wczoraj dali prawdziwy popis.

-> Musicie wiedzieć, że Kevin Durant (choć długo pozostawał niewidoczny) trafił potencjalnego game winnera, rzecz w tym że spóźnił się o ułamek sekundy, taki to był mecz. Nawet sędziego powalili:

Jak się czuje Gordon Hayward?

Nie wiemy. Oficjalny komunikat brzmi: złamanie lewej kostki. Diabeł jednak tkwi w szczegółach. Pęknięcie kości rzekomo nie pociągnęło za sobą poważniejszego uszkodzenia ścięgien ani układu krwionośnego. Trzymajcie kciuki, facet dopiero wchodzi w swój najlepszy sportowo okres. Najważniejsza informacja jest taka: żaden z medyków nie stwierdził by kontuzja miała zakończyć karierę zawodnika. Słyszę nawet, że w najlepszym razie możliwy jest powrót w okolicach kwietnia! Wszystko to jednak niepotwierdzone informacje, trzeba czekać.

Cały świat koszykarski pozdrawia Haywarda, ślą życzenia i słowa otuchy. Oto kilka reakcji:

Ważne: zgodnie z przepisami Celtowie mogą się ubiegać o ulgę budżetową czyli tak zwane Disable Player Exception. W skrócie oznacza to, że mimo zapchanego salary cap, mogą w miejsce Gordona zatrudnić gracza, którego zarobki wynoszą do 8.4 miliona dolarów rocznie albo wytransferować zawodnika przyjmując w zamian kasę o tyle większą.

Knocked out

Jeszcze lepsza akcja miała miejsce w obozie Chicago Bulls, na treningu pobili się silni-skrzydłowi Bobby Portis i Nikola Mirotić. Tym razem nie była to jednak koleżeńska przepychanka: Czarnogórzec z hiszpańskim paszportem musiał zostać poddany hospitalizacji i nie wiadomo kiedy wróci na parkiet. Rzekomo dostał z partyzanta. Efekt: złamana kość twarzy.

Nie ma co, sezon równie szalony co okres letni. Życzę wszystkim spokojnego popołudnia. Dziś w nocy seria 11 spotkań, będzie się działo!