Witajcie, zapraszam na przegląd koszykarskich wydarzeń zza oceanu. Jedenaście meczów NBA:

minnesota timberwolves 95 philadelphia 76ers 117

Pobili się. Wzięli się za łby i wywalili na parkiet. Zabawne, bo we wczorajszym uzasadnieniu grupy typera pisałem:

Nie żeby podwójna dyskwalifikacja KAT’a i Embiida coś zmieniła w obrazie gry, Sixers dominowali przed walką, po walce i w jej trakcie. T-Wolves nie mieli czym zaskoczyć, bo to drużyna oparta na przewadze środkowego i możliwościach atletycznych pozostałych. Tak w skrócie, mam nadzieję, że nikogo nie obraziłem.

chicago bulls 111 cleveland cavaliers 117

Chicago to klub z tradycjami, co roku zapowiadają wielkie rzeczy, ale na zapowiedziach się kończy. Ile by talentu nie nabrali, jeden po drugim gaśnie. Nie wiem czy to kwestia trenera czy niedościgniony duch Michaela Jordana, ale kolejny sezon zagrają pewnie poniżej możliwości. Wiem na pewno, że drugą linię obrony mają chyba najsłabszą fizycznie w całej lidze, do tego nieprzesadnie energiczną. Weszli na to doświadczeni panowie Tristan Thompson i Kevin Love. Temat wyjaśnili do taktu 40 punktów 30 zbiórek (!) 8 asyst i 5 bloków. Goście przegrali zbiórek 32:47 i gdyby nie straty notorycznie popełniane przez młodziutki obwód Cavs, byłoby pewniej zasmerfowane.

Bulls rozdrażnieni porażkami bardzo chcieli się przełamać i powieźć rywali już w pierwszej części gry, ale Cavaliers się przytrzymali, aby na pięć minut przed końcem osiągnąć 3-4 posiadania przewagi. Tutaj muszę wyróżnić Colina Sextona, który większość trzeciej odsłony przesiedział na ławie z nagromadzeniem przewinień, ale w kluczowych fragmentach pokazał klasę!

new york knicks 83 orlando magic 95

W tym wypadku scenariusz meczowy również dało się przewidzieć…

Punktów po obu stronach jak na lekarstwo, ale taki właśnie styl preferuje coach Clifford. Kiedy wreszcie się odblokują rzutowo, będzie fajnie. Na razie imponować może defensywa. Po czterech meczach, obok Sixers i Jazz są w czubie defensywnych ratingów. Nie inaczej było tym razem: na przestrzeni ostatnich ośmiu minut Knicks zaliczyli jedno trafienie z gry oraz jeden rzut wolny! Innymi słowy, mecz zakończył się serią Orlando 16:3.

Knicks? Są w chaosie nieodmiennie od dwóch dekad. Pozycja rozgrywającego dramat, dwóch gości niedostępnych dzisiaj (Dennis Smith, Elfrid Payton). Czy więc trener Fizdale łaskawie puści w piątce Franka Ntilikinę? A skąd! Jako uzasadnienie: boi się, że Franek popadnie w problem z przewinieniami. Chłopak wchodzi na parkiet w siódmej minucie, trafia trzy rzuty, w tym daleeeeką próbę na koniec kwarty. Mecz kończy z dwoma faulami i jako jeden z nielicznych jest w tym spotkaniu na plusie. Co to wszystko znaczy? Wy mi powiedzcie! Moim zdaniem Ntilikina jest lepszy niż cała reszta playmakerów, jaka zebrała się w tym klubie. Musi być pewien minut albo oddajcie go do San Antonio, Popovich niejednego Francuza już wychował i uczynił mistrzem. Liderami obu ekip Nikola Vucevic (21/13/4) i Julius Randle (16/10/7).

detroit pistons 113 toronto raptors 125

Zawiódł nas Marc Gasol (tylko 15 minut na parkiecie) znany i uznany pogromca Andre Drummonda. Hiszpan wydaje się zmęczony ciężko przepracowanym latem, tytuł mistrza świata musiał kosztował sporo zdrowia. Wiek jak na centra też słuszny: 34 lata. Nick Nurse coraz częściej daje mu odpoczywać. Dziś jego obowiązki przejął Serge Ibaka, któremu Andre Drummond nawtykał 21 punktów i 22 zbiórki. Nie da rady utrzymać tego zawodnika.

Mistrzowie mieli jednak zdobycze AD wkalkulowane w koszty. Przeważali szybkością, bardzo łatwo dochodzi do pozycji rzutowych i jako drużyna osiągnęli 59% skuteczności z gry! Liderem pędzący od kosza do kosza Pascal Siakam (30 punktów 5 zbiórek 5 asyst) który wyrasta w Kanadzie na nowe bożyszcze tłumów. Mówię serio, Kameruńczyk robi co chce, mija rywali z piłką. Zadziwiająco dobrą formę, jak na gościa po niedawno przebytej operacji kciuka trzyma także Kyle Lowry (20/5/8) chapeau bas!

milwaukee bucks 105 boston celtics 116

Wydawało się, że Bucks mają temat rozpracowany. W pierwszej połowie prowadzili już 19 punktami niewiele się pocąc. A potem zaliczyli 0/9 zza łuku w trzeciej kwarcie, a skoncentrowany w polu trzech sekund Boston zaczął po swojemu przechodzić z obrony do ataku. Jayson Tatum w krótkim czasie trafił 3 dalekie rzuty, kolejne dwa dostarczył Gamer Hayward i worek z punktami się rozwiązał. W czwartej kwarcie było to samo, moc strzelecka przeszła na gospodarzy i opuścić ich nie chciała, a czego nie dorzucili, to szybkością wypracował Kemba Walker. Najczęściej były to rzuty wolne. Liderami panowie Tatum (25) Kemba (32/6/6) Hayward (21/10/7) Smart (19/4/6) a po stronie gości klasycznie Middleton (26/6/3) oraz…

• nie próbujący nawet rzucać z odległości
• dwukrotnie zaliczający “airball” na linii rzutów wolnych

Giannis Antetokounmpo (22/14/5).

indiana pacers 118 brooklyn nets 108

No i masz, zaskoczyli w najmniej spodziewanym momencie. Zwłaszcza że zaraz na starcie kostkę zwichnął Myles Turner i całkowicie zepsuł nam typ:

Od tego momentu Domas w zasadzie nie schodził z parkietu, miejsca miał sporo korzystając z dobrej dyspozycji powracającego do zespołu Jeremy’ego Lamba (25/7) oraz TJ Warrena (20 punktów). Pojawiły się niespodziewanie: trójka z rogu oraz pick and pop normalnie kończony przez Turnera. Kolejno grał akcje post up z obydwoma wysokimi Nets ogrywając ich niemiłosiernie techniką i zdecydowaniem, a gdy coach Atkinson na koniec obniżył skład, mało obręczy nie urwał. Niesamowity występ, chłap zdecydowanie dał dziś radę jako center. Obsługiwany wielokrotnie przez Malcolma Brogdona, który kolejny raz notuje znakomite cyferki: 21/8/13/3. W drużynie przeciwnej kilka atrakcyjnych wizualnie akcji Kyrie Irvinga (28/7/6) ale doprawdy nie jest to zawodnik, który ciągnąłby za sobą drużynę. Brooklyn to temat na odrębny artykuł.

portland trailblazers 102 oklahoma city thunder 99

Steven Adams ma problemy z kolanem toteż OKC łatają środek jak mogą. No i widzicie, środek ogarnęli OK (Hassan Whiteside również się uszkodził w II kwarcie) ale zabrakło im na obwodzie. Gdyby nie horrendalna skuteczność dystansowa 4/27 zza łuku!!! zbiliby gości bankowo. Dla kontrastu, Portland osiągnęło 17 trójek i mimo zmęczenia, nieprzychylności parkietu i przegranej deski, to oni są zwycięzcami. Mecz brzydki, masa nieskuteczności, strat i przypadkowości. Liderem tradycyjnie Dame Lillard, autor 23 punktów 7 zbiórek i 13 asyst. Najważniejsze bomby znów nadeszły w końcowej fazie gry. Niesamowity chłopak.

houston rockets 159 washington wizards 158

Wiecie, nawet nie będę próbował opisywać wydarzeń w stolicy. Dość powiedzieć, że James Harden zdobył 59 punktów, Bradley Beal 46 punktów, a suma 317 punktów to chyba rekord za mojej 27-letniej kadencji kibica NBA. Broda i Brodie zdobyli lub asystowali przy 128 oczkach Houston. Stan wciąż był remisowy gdy na 2 sekundy do końca Harden klasycznie wymusił faul, trafił raz i oto wynik. Popatrzcie sami:

Nie wiedziałem, że będziemy musieli zdobyć 160 punktów by dziś wygrać, ale tak wyszło. Wiele wspaniałych występów indywidualnych. Rywale grali wspaniale. Trafiali wszystko [Mike D’Antoni]

Jo tam [James Harden]

los angeles clippers 96 utah jazz 110

No i jak Wam się podoba ten cały Kawhi? Opuścił mecz, bo klub gra back to back, a jemu nie wolno dzień po dniu, bo się zmęczy. Dziś wystąpi przeciwko niepokonanym San Antonio. Clippers wtopili mecz, bo Lou Williams musiał ciągnąć atak w pierwszej piątce, Montrezl Harrell szybko złapał faule, a Mike Conley elegancko przełamał: 29 punktów 5 asyst 5/8 zza łuku. Idę o zakład, że gdy ten profesor złapie formę, Jazz zbiją dowolną ekipę. Mecz bez większej historii, wygrał zespół lepiej ułożony i mocniejszy kadrowo. Dwukrotnie odjeżdżali z wynikiem gospodarze, najpierw w drugiej, potem w trzeciej kwarcie wygranej 38:20.

charlotte hornets 118 sacramento kings 111

Królowie nadal bez zwycięstwa, nie tak to miało wyglądać. Co jednak poradzisz, Hornets lepiej się zbiec potrafią w obronie by przypilnować środka, formę życia złapał Cody Zeller, a młodzież zamiast płacić frycowe, dostarcza. Siedmiu szerszeni z dwucyfrowym dorobkiem, tempo gry wysokie, nie każdy lubi. Wiadomo, że w takiej grze wszelkie różnice talentu się zacierają. Charlotte to partyzantka i cieszę się, że choć jeden mecz na zachodnim tournee wyciągnęli dla siebie. Jednocześnie, Luke Walton nie zagrzeje miejsca w Sacramento, facet się pogubił.

phoenix suns 121 golden state warriors 110

Na koniec najsmutniejsza informacja, Ricky Rubio w obliczu dużej przewagi Słońc nie zrobił 8 asyst (miał siedem) a nieszczęśnik Stephen Curry złamał rękę po tym, jak Aron Baynes cielskiem zwalił mu się na lewy nadgarstek!

Wynik końcowy nie oddaje dominacji Słońc, zaczęło się od 43:14 (!!! najlepszy wynik w historii klubu po pierwszej kwarcie) i w okolicach trzydziestki bujało, zanim punktów nie nawrzucali rezerwowi GSW. Biednemu wiatr w oczy, Steve Kerr musi się zastanowić czy aby nie warto poddać sezonu. Zaraz się wymyśli jakiś uraz dla Draymonda i będzie loteria draftu. D’Angelo Russell (15/7/6)? Nie chcę wszystkiego co złe zrzucać na tego chłopaka, ale nie jest to żadna zaznaczająca się postać i wszystkie te okładki magazynów są w jego wypadku na wyrost.

Nie sądziłam, że będziemy dobrzy, ale DANGG, nie wiedziałam, że będziemy tak żałośnie słabi. Dobra, dajcie mi uniform, trenerze: wpuść mnie na boisko! No dobra kończę, kocham moich chłopaków, czy wygrana czy przegrana, ale zaraz kim są ci chłopacy? LOL [matka Draymonda Greena]

Dobrego dnia wszystkim!