WTMW.

Clippers 91 Warriors 115

Wczoraj na Discordzie pisałem o anonimowym szkoleniowcu, który uznał, że odkąd Clippers sprowadzili do zespołu Russella Westbrooka, mniej się ich obawia. Idę o zakład, że tym trenerem był Steve Kerr. Było jak sądziłem, Draymond Green został umieszczony w roli “free safety”. Wolnego elektronu siedzącego w środku, którego zadaniem jest przeszkodzić w organizacji ataku rywala, zagęścić strefę podkoszową jak mąka ciasto na naleśniki i zneutralizować tym samym dominujące warunki fizyczne Clippers pod obręczą.

The Russell Westbrook effect

Przybrało to formę kuriozalną, bo Westbrook miejsca miał przesadnie wiele stojąc na szczycie boiska. Draymond osiagnął swój cel, mięśnie żuchwy Russa znów stężały. Powiedzcie, czy istnieje większa zniewaga dla zawodowego koszykarza niż krycie na radar? Przed kamerami i przy okazji wszelakich wystąpień, podcastów mogą się wzajemnie komplementować, ale prawdy nie oszukasz. Golden State Warriors, wielokrotni mistrzowie NBA, organizacja prezentująca najlepszy “ruch bez piłki” prawdopodobnie w historii NBA, uważa Westbrooka za słabe ogniwo. Ten oddał pięć rzutów trzypunktowych, ale zgadnijcie co? Wszystkie spudłował. Przestrzelił wszystkie osiem rzutów z wyskoku, które oddał! Łącznie na jego koncie znajdziemy 8 punktów 6 asyst 4 straty przy 3/12 z gry. Jego wskaźnik plus/minus wyniósł -10.

Tym samym Los Angeles Clippers zaliczają czwartą z rzędu porażkę odkąd wprowadzili Russa do składu. Przedtem wygrali 10 z czternastu rozegranych spotkań. Imponowali obroną, w pierwszej piątce pięknie odnajdował się Terance Mann. Jednak czy winą za niepowodzenia należy obarczać wyłącznie numer zero? Zdecydowanie nie!  Otóż, największa szarża obrońców tytułu miała miejsce w momencie gdy Russ siedział na ławce!

LAC to zespół najemny.

LAC to zespół najemny w najgorszym możliwym wydaniu tego słowa. Kolejne obietnice bez pokrycia (Mann, Hyland), kolesiostwo (Morris, Westbrook) i specjalne warunki (Kawhi, George) sprawiły, że tej organizacji brakuje serca do gry, sportowej złości, poczucia przynależności. Oto macie liderowanie spod znaku Kawhi Leonarda, który koszykarzem jest świetnym, ale to skończony indywidualista, dziwak, który nie tworzy wokół siebie klimatu. W San Antonio i Toronto przyszedł na gotowe pod tym względem, robił swoje, kultura organizacyjna i otoczenie weteranów/profesjonalistów stworzyło mu idealne warunki. Co innego zbudować coś samemu…

Paul George nie ma charakteru zwycięzcy. Abstrahuję od strat, rokrocznej nieskuteczności w najważniejszych meczach. Od ośmiu lat powtarzam, że “nie nadaje się na pierwszą opcję”. Przede wszystkim, to jest facet, który idzie biegać czy na siłownię tylko gdy ma dobry dzień, rozumiecie o co mi chodzi? Nigdy nie zapomnę jak mu się Joe Ingles śmiał w twarz ograniczając w kluczowym meczu playoffs do 5 punktów i 6 strat. Inteligentne koszykarsko postaci ligi już dawno wiedzą, że ten facet słabnie pod presją. Cholera jasna, dwie gwiazdy pracują ze sobą od czterech lat, ale czy widzicie między nimi jakąś więź, efekt synergii, porozumienie? Czy winą można obarczyć trenera? To pytania retoryczne.

3rd quarter magic

Jeśli się nie mylę, Golden State Warriors zostali właśnie pierwszym zespołem w historii NBA, który dwa kolejne mecze wygrał dwucyfrową różnicą mimo, iż do przerwy przegrywał dwucyfrową różnicą. Wciąż nie ma Stephena Curry’ego (powrót spodziewany jest pod koniec tygodnia przeciwko Lakers) ale do łask wracają firmowe “trzecie kwarty” w wykonaniu Dubs:

• 39:17 przedwczoraj przeciwko Portland
• 42:16 dzisiaj

Jakby to powiedzieć. Może wypunktuję, bo zbyt wiele wątków jest do poruszenia:

• Russ jako obrońca bez piłki to jest dramat ludzki, zostaje na zasłonach, leni się, odpuszcza

• George, Powell i Russ osiągnęli kolektywnie 1/21 zza łuku
• nikt już nie wie, w jakiej roli występuje oraz czego się od niego oczekuje
• rotacje znów się wysypały, na boisku rządzi absolutny chaos
• Kawhi męczy się niebywale:

Co gorsza, Clippers nie mają czasu na poukładanie swoich spraw. Dziś znów grają, jestem ciekaw czy load management znów będzie obowiązywał i przegrają po raz piąty z rzędu.

Westbrook sprawił, że cała reszta gra gorzej. Nie kupuję faceta nawet gdy zdobywa triple-doubles, bo najczęściej trzech ludzi wokół niego lata z pustymi taczkami, traci motywację i zwyczajnie wypisuje się z gry. Zubac czy Plumlee mieli być beneficjentami “playmakingu” Russa, ale okazuje się, że w czterech meczach ten dał obu centrom łącznie… cztery asysty. Spójrzcie jeszcze raz na zdjęcie nagłówkowe i powiedzcie, co w takim układzie boiskowym może mieć do powiedzenia center.

Poole party

Jordan Poole zdobył w trzeciej kwarcie 22 punkty. Po pierwsze jest za szybki z piłką po zasłonie, by przejąć go mógł wysoki obrońca. Po drugie, gość dokładnie wie gdzie pobiec by dostać podanie, rośnie w nim pewność siebie, przestaje myśleć, zaczyna reagować. Wkrótce wchodzi w rytm i naprawdę trudno go zatrzymać. Na pochwałę zasługuje jego praca w koźle, coraz mniej strat, rosnąca efektywność. Ponoć pracuje z osobistym trenerem Stepha.

To samo tyczy się Jonathana Kumingi (19 punktów 7/12 z gry) gość wchodzi na mistrzowski poziom. Półdystans – ciach. Jeden na jeden z PG-13 – wjeżdża po wsad. Give and go – podwojony, oddaje na wolne pole, relokacja, trójka z rogu – siedzi. Gość kozłuje przez całe boisko, dribble handoffs ze strzelcem, ścięcie pod kosz, center posłany pompką w powietrze – w ostatniej chwili zza pleców Kawhi łapie go blokiem. George’a jedzie jak chce tyłem do kosza. Piłka w ramach ofensywy Golden State chodziła dziś pięknie w drugiej połowie. Tak pięknie, jak nigdzie indziej w lidze.

CZYTAJ DALEJ >>