Z zapartym tchem i szklaneczką czegoś wyjątkowego zamierzam śledzić półfinałowy mecz Polaków z Francją. Takiego bowiem wydarzenia w świecie polskiej koszykówki nie było jeszcze w XXI wieku. Przede wszystkim, choć zdaniem bukmacherów jesteśmy 8-9 punktowym “underdogiem” na tym etapie rywalizacji może wydarzyć się absolutnie wszystko. W grupie typera dziś rano pozwoliłem sobie napisać tak:

Bądźcie z nami LIVE

Zapraszam wszystkim na relację na żywo, tutaj, w tym poście. Będzie miło jeśli zostawicie tu swój ślad / komentarz. Czego możemy się spodziewać? Obwodowi Evan Fournier i zapewne wchodzący z ławki Thomas Heurtel będą podwajani z piłką na zasłonach. Dodatkowo znany z NBA Fournier otrzyma kuratelę w postaci naszego najlepszego stopera, Michała Sokołowskiego. Rudy Gobert będzie przejmowany w środku przez schodzących do pomocy skrzydłowych. Nie wolno mu pozwolić zakozłować ani/lub bez piłki wbiec pod obręcz, bo gdy Francuzi poślą mu loba nad komin, nikt do niego nie doskoczy.

Bać się musimy w szczególności: trójek z rogu parkietów, które w ataku pozycyjnym odpuścić niejako musimy. Tracimy do Francuzów fizycznością na pozycjach podkoszowych, ale na resztach pozycji wyglądamy nieźle zarówno pod względem motoryki co umiejętności. Kolejnym zagrożeniem będzie gra silnego skrzydłowego pamiętającego czasy Boston Celtics, czyli Guershona Yabusele. Ten narobi nam szkód, jeden na jeden oraz na tablicy. Jest silny, szybki, sprawny, rzuca z dystansu. Dodatkowo prezencja w obronie Goberta wymusi na naszych grę na półdystansie, wejść nam pozwolą, ale na trzeci metr.

Skutecznie uderzyć penetracjami w Rudy’ego nie będzie łatwo, ale próbować trzeba. Chłop z tego żyje. Za to pobiera świadczenia rzędu 40 milionów dolarów za sezon. A więc floatery, krótkie rzuty z półdystansu, przytomność umysłu, odegrania na obwód, być może próba dogrania do zbiegającego wzdłuż końcowej zawodnika. Mamy wiele opcji. Panowie grają ze sobą nie od dzisiaj. Długo by pisać, każmy Francji grać w ataku przez Goberta, a pojawią się błędy / okazje do kontrataków. Pomagajmy sobie na tablicach. Będzie dobrze! To jak jesteście z nami?

DO BOJU POLSKA!

I kwarta: defense!

Wychodzimy z ofensywnym Aaronem Celem na “czwórce”. Czytaj: idziemy po zwycięstwo, chcemy narzucić ton, nie kłaniamy się rywalowi. Sokołowski klei się do Fourniera, podwajają gościa z Balcerowskim po zasłonie, nie puszczają do piłki, jest pierwsza strata Francji, druga… i trzecia z rzędu! Brawo panowie. Na podobnej zasadzie Albicy zamyka Slaughtera, ten ma problemy z dojściem do podania.

Zostajemy wypchnięci daleko od obręczy, nie dysponujemy prezencją podkoszową, która pozwoliłaby nam przenieść piłkę bliżej kosza. Balcerowski bez walki oddaje przestrzeń, wychodzi do podań na 7-8 metr… Pozostają nam wysokie zasłony pomiędzy obwodowymi, próby wjazdów Ponitki i izolacyjne próby Slaughtera. Na plus naszym zaliczyć trzeba przechwyty, wymuszane straty, szarże i ogólną presję. Niestety nie robimy z tego punktów w tranzycji. Dziewięć punktów po pierwszej kwarcie nie nastraja pozytywnie… fizyczny Yabusele zdążył już nastrzelać osiem. Fournier miał dwie pozycje i obie wykorzystał…

II kwarta: Rudy czyści wszystko

Trwa impas Polaków na atakowanej połowie, na budziku (20:9) dla Francji, dziwi decyzja trenera Milicica, że ani Slaughtera ani Ponitki nie ma na placu w chwili kryzysu. Za to strukturę ofensywną rywali tworzy w tej chwili Thomas Heurtel: cierpliwy, doświadczony, wysokiej klasy rozgrywający (Real Madryt), rozrzuca nas podaniami, wyczekuje nerwowych ruchów obrony i korzysta. W środku zaczyna się zaznaczać Gobert… tracimy kolejne punkty.

Ale co to? Jest pionowe podanie do rolującego Balcerowskiego, jest trójka (wprowadzonego przed chwilą) Slaughtera w kontrze, podnosimy głowę! Francja gra dwoma środkowymi, demonstrują skuteczne akcję Hi-Lo między Gobertem i Poirierem. Aaron Cel tego drugiego dziada (213 cm 110 kg) nie utrzyma, nie ma opcji. Imponująco za to “Szpaku” trzyma się przeciwko Rudy’emu, ten naprawdę nie ma talentu w grze 1-na-1. Za to blok, który Gobert przed momentem zasadził Slaughterowi… odechce się AJ-owi wchodzić pod kosz. Póki co rozgrywają nas jak chcą, niestety.

Ponitka także traci siły pod presją atletycznego Tarpeya. Jeśli nawet uda się Mateuszowi przebić pod obręcz, nie jest w stanie oddać rzutu przy obecności Goberta. I nie tylko on, niestety. Rudy rządzi w pomalowanym. Nasi rezerwowi mają na koncie dwa punkty (szczęśliwa dobitka Olejniczaka, który do gry na tym poziomie nie dorasta niestety). Do przerwy przegrywany 18:34.

III kwarta: helpless case

Oglądamy rozkład mentalny polskiej drużyny. Sokół przechwycił co prawda piłkę i pogonił na wsad, wpadła trójka, ale jesteśmy dojechani i bezradni. Nasi liderzy nie mają z czego ciągnąć. Anemiczny pan Cel naprzeciwko Yabusele to słaby żart. 9/37 z gry Polaków, grozi nam najniższa zdobycz drużynowa w turnieju. Francja gra konsekwentny, zespołowy basket, złapali luz, ten mecz jest już zakończony, przegrywamy 27:54. Zgodnie z przypuszczeniami kroi nas Yabusele, który ma już 22 punkty na koncie. Od początku było wiadomo, że Polska nie ma na niego odpowiedzi. Francuzi wygrali tę odsłonę 30:18 czym pokazują nam miejsce w szeregu, przegrywamy różnicą 28 punktów.

IV kwarta: garbage time

Po parkiecie biegają rezerwowi. Francja chce odpocząć przed finałem. Nasi liderzy także zasłużyli na odpoczynek przed meczem o brązowy medal.

Wynik 80:41 delikatnie przekracza granice dobrego smaku, ale Francji wpada naprawdę wiele. Nasi nadal nie mogą wykreować skutecznej akcji. Jakub Schenk to kolejna postać, która nie nadaje się do gry na tym poziomie. Przewaga fizyczna naszych rywali sprawia, że nie jesteśmy w stanie pokryć książkowego pick and rolla. Tak czy inaczej, DZIĘKUJEMY PANOWIE za dostarczone emocje i historyczny sukces. Wynik końcowy 95:54 – czyli najniższy dorobek drużynowy w turnieju. Najważniejsza rzecz, trybuny skandują “Polska Biało-Czerwoni”. Jeszcze raz, dziękujemy. b