WTMW.

Waszej uwadze polecam dziś zespół Charlotte Hornets 2021/2022. Wciąż mamy kalendarzowe lato, ale nieformalny obóz przygotowawczy rozpoczęła już większość składu Szerszeni, to się ceni. Nie czuję, że rymuję…

PG: LaMelo Ball / Ishmael Smith

SG: Terry Rozier / James Bouknight (rookie)

SF: Gordon Hayward / Jalen McDaniels / Wesley Iwundu / Cody Martin

PF: Miles Bridges / Kelly Oubre Junior

C: PJ Washington / Mason Plumlee / Kai Jones (rookie) / Vernon Carey Jr. / Nick Richards

W wolnej agenturze stracili Malika Monka (Lakers) mojego ulubieńca Devonte’ Grahama (Pelicans) i Cody’ego Zellera (Blazers).

Postawili na ludzi najbardziej perspektywicznych. Trójka kreatorów na pozycjach 1-3 miała być docelowo otoczona biegaczami / atletami i zamysł zrealizować się udało. Obaj wyjściowi podkoszowi mają super sprawne nogi nawet jak na warunki NBA. Obaj pierwszoroczniacy są dynamiczni. Zmiennik na rozegraniu, czyli Ish Smith grę uptempo wyssał z mlekiem matki, a co za tym idzie szykuje nam się bardzo efektowny sezon w północnej Karolinie. Szkoda oczywiście nadgarstka Grahama, którego trzeba było respektować na dystansie, ale rookie Bouknight (taki bym powiedział Jordan Clarkson) niewiele mu w tym zakresie (przynajmniej docelowo) ustępuje.

Nowhere to go but up

W zeszłym sezonie jak pamiętacie, w turnieju play-in Hornets walczyli o wejście do najlepszej ósemki konferencji. Ostatecznie ich sezon dobitnie zakończyli Indiana Pacers wynikiem 117:144! (21 zbiórek i 9 asyst Sabonisa, 16/33 zza łuku jego kolegów, 54 do 36 na tablicach).

A potem nadeszło lato. Dużą kasę pchnęli w stronę Terry’ego Roziera (20.4 punktów w poprzednim sezonie) który przez kolejne cztery lata zarobi 97 milionów gwarantowanych dolarów. Nie żeby mieli wyjście, nie ma na rynku mocniejszych free-agentów, którzy skłonni byliby zasilić szeregi Hornets. Swego czasu mówiło się o chęci zatrudnienia się Stephena Curry’ego w rodzinnych stronach, ale to grubymi nićmi szyte i nieprawda. Steph jest zawodnikiem o najdłuższym stażu w macierzystym klubie i myśl o wyrwaniu go z Golden State jest absurdalna. Poza tym rodzice Stephena po 33 latach małżeństwa ogłosili, że się rozwodzą także z tym “domem rodzinnym” to bym nie przesadzał.

Rozier zatem dźwigał będzie ciężar ofensywy, oddawał zapewne najwięcej rzutów. Zdrowy (miejmy nadzieję) Hayward stabilizował grę ze skrzydła, ale oczy wszystkich zwrócone będą na LaMelo. Naturalna charyzma tego młodego zawodnika oraz niezaprzeczalny instynkt do gry na rozegraniu przy wzroście 198 centymetrów czyni go graczem nieszablonowym. Swoboda w podejmowaniu decyzji z piłką oraz wrodzona pewność siebie połączona ze składem komplementującym walory Balla uwielbiającego grę do przodu, czyni zeń zawodnika, który kolegów umacnia i dodaje entuzjazmu. Biorąc pod uwagę rozpoznawalność liga zrobi wiele aby uczynić z Melo gwiazdę, przynajmniej w ujęciu marketingowym. Jest to definitywnie chłopak, którego ma się ochotę oglądać, zobaczcie:

Elementy do poprawy w Charlotte:

Przede wszystkim, dotychczas Hornets odstawali od konkurencji warunkami fizycznymi. Talent oni mają duży, ale Washington i Bridges ważą po 104-102 kilogramy, czyli tyle co Marcus Smart. Bismack Biyombo zapewniał gabaryty i krzepę potrzebną by czyścić deskę, ale w ataku psuł założenia. Nie łapał piłek, nie był w stanie wyjść do wyższego podania, czopował przestrzeń z uwagi na brak odpowiedniego warsztatu technicznego. Wynikało z tego:

-> zbyt wolne tempo gry (20. miejsce) nie licujące z talentami zawodników

-> brzydka proporcja gry do środka i na zewnątrz (relatywnie niewielka liczba rzutów wolnych)

-> kulejąca defensywna zbiórka (25. miejsce w lidze)

-> tragiczna obrona linii rzutów za trzy (rywale oddawali przeciwko nim najwięcej trójek) w szczególności z rogów parkietu skąd trener James Borrego kazał rotować chłopakom wspierając własną tablicę

Obecnie do miasta przybył Mason Plumlee (115 kg) który wyszkolenie ma solidne. W Detroit pamiętam zaliczył dwa czy trzy mecze na poziomie triple-double. W połowie gier zaliczał po 4-5 asyst, co oznacza ni mniej ni więcej, że można przez niego puszczać piłkę. To duży plus. Skok jakościowy powinien być widoczny. Plumlee żadnych fajerwerków na centrze nie zapewni. Co nie zmienia faktu, że może być najbardziej kompetentnym obrońcą strefy podkoszowej w Charlotte od czasów Alonzo Mourninga, heh.

PJ Washington mimo żywiołowości i solidnie ułożonego nadgarstka nie ustoi przeciwko rasowym centrom, ale tu już rotować będą w zależności od matchupów. Moim skromnym zdaniem, jeśli kontuzje nie popsują tegorocznym Charlotte zabawy, celem maksimum jest… przejście pierwszej rundy playoffs.

Ostatnim razem taka sztuka udała się w Charlotte w 2002 roku. Zapewne nie dadzą rady zdrowemu Milwaukee czy Brooklynowi. Z całą resztą gotowi są myślę konkurować za sprawą swej energii i wybuchowego charakteru. Zespół to iście partyzancki, czytaj dynamiczny i nieprzewidywalny. Co sądzicie?

Not my job!

-> Jak donosi Brian Windhorst z ESPN, jedną z wiadomości, jaką szefowie Philadelphia 76ers otrzymali od Bena Simmonsa było stwierdzenie, iż “podniesienie swej wartości transferowej nie należy do jego obowiązków“.

To fakt, im mniej drużyna do której ostatecznie trafi będzie musiała oddać w zamian, tym większe jest sportowe szanse, hah.

Jednak patrząc na (coraz niższych lotów) styl i podejście zawodnika, nie sądzę by jakakolwiek drużyna o “wypracowanej” komunikacji wewnętrznej i kulturze organizacyjnej chciała u siebie Bena oraz cały ogon w postaci Klutch Sports.

Wiecie, nie wszyscy mają charakter zwycięzców. Niektórzy traktują swój zawód po prostu, jak pracę zarobkową. Tak sobie myślę, że prawdziwie ambitny facet, który chce wygrywać i chce być najlepszy w swej dziedzinie, czułby się zażenowany słysząc jak kibice czy różnej maści reporterzy nazywają go “beznadziejnym” czy “nie wartym pieniędzy” oraz wymyślają transfery, w których Simmons wart jest czapkę śliwek.

Na miejscu tegoż zawodnika chciałbym właśnie udowodnić ludziom jak bardzo się mylą. Wypowiedź, że to “nie jego zakres obowiązków” świadczy albo o przeogromnej niechęci w kierunku Sixers albo braku mistrzowskiego charakteru (zapewne oba). Czasem tak bywa, że ekstremalnie wysoki poziom zarobków osiąga się za sprawą wybitnego talentu, warunków fizycznych i obietnicy, jaki stanowi potencjał rozwojowy, w tym wypadku niezrealizowany. Chciałbym się mylić. Chciałbym zobaczyć nową odsłonę Simmonsa.

Other NBA news

-> TJ Warren, utalentowany strzelecko skrzydłowy Pacers wciąż pozostaje bez daty powrotu na parkiet. Złamana wskutek mikropęknięć stopa w dalszym ciągu nie zaleczyła się jak należy.

-> Jeden z moich ulubieńców (jak wiecie) Jonathan Isaac wraca do składu Orlando po zerwaniu ACL. Nie jest pewien występu w meczu otwarcia w drugiej połowie października, ale przed Bożym Narodzeniem zobaczymy go na pewno. Trzymajcie kciuki, bo to potencjalnie wybitny chłopak, materiał na DPOY!

-> Tyler Herro zmężniał.

-> Legenda bostońskich parkietów Paul Pierce, wyrzucony z ESPN przed paroma miesiącami za filmiki z marihuaną i kurtyzanami, w najmniejszym stopniu nie żałuje utraty roboty w telewizji. Twierdzi, że nie nadawał się do roli reportera między innymi dlatego, że “trzeba było cały czas gadać o LeBronie”. Wspólnie z Kevinem Garnettem zamierzają stworzyć show, w którym opowiedzą swe przygody po swojemu, czyli podróżując po świecie i robiąc rzeczy, których kontrakty NBA dotąd im zabraniały. Czekam z utęsknieniem, a z LeBronem rozumiem. Daj LeBrona na czołówkę a osiągnie dwukrotnie taki zasięg, co dajmy na to De’Aaron Fox. #facts

Na koniec dziękujemy naszym wczorajszym darczyńcom, czyli autorom dobrowolnych wpłat na rzecz GWBA:

• Damian J
• Jacek W
• Mikołaj S

Pozdrawiamy, dobrego dnia wszystkim! Bartek