Welcome to my world.

Wydarzenie zarejestrowały kamery monitoringu. Dwuletni Deon Drummond przez nieuwagę opiekunów ześlizgnął się z krawędzi i wpadł do przydomowego basenu. Instynkt rodzicielski zadziałał błyskawicznie, 130 kilogramowy papa Andre był w wodzie półtorej (!) sekundy później wyławiając młodego zanim ten zdążył załapać wodną traumę i zorientować się w jakim niebezpieczeństwie się znalazł. Śmiejącego się malucha przejęła matka. No, ociekający wodą Andre mógł stracić telefon. Jego notowania w lidze są niższe niż kiedykolwiek wcześniej, ale w swoim domu jest bohaterem!

Malice at The Palace

Obejrzałem wczoraj przed snem dokument na Netflixie na temat słynnej awantury w niegdysiejszej The Palace of Auburn Hills. Pamiętacie jak Ron Artest wskoczył na trybuny wymierzać sprawiedliwość kibicowi, który rzucił w niego kubkiem? Macie prawo nie wiedzieć lub nie pamiętać, bo (choć trudno w to uwierzyć) omawiane wydarzenia miały miejsce siedemnaście lat temu.

Zaczęło się jak zawsze, od przepychanek na parkiecie. Ktoś coś powiedział, ktoś kogoś sfaulował, ktoś kogoś pchnął, ktoś się napiął. Sęk w tym, że Pacers i Pistons mieli ze sobą na pieńku od dłuższego czasu. Należeli do ligowej czołówki między innym dlatego, że zatrudniali graczy charakternych, często z burzliwą przeszłością. Co za tym idzie, reprezentowali fizyczny, pełen kogucich zaczepek i prowokacji styl.

Żaden ze mnie krytyk filmowy, ale muszę Wam się do czegoś przyznać. To nie pierwszy raz gdy przekonuję się, że Netflix to nic innego jak audiowizualny fast food. Refleksja naszła mnie taka, że od miesięcy, ilekroć widzę czerwoną literkę N przy ikonie filmu czy serialu, zazwyczaj omijam. Te produkcje są coraz bardziej komercyjne, pozbawione głębi, poprawne politycznie, efekciarskie.

W tym konkretnym przypadku trudno mówić, aby na światło dzienne wypłynęło cokolwiek ponad to, co już od dawna wiedzieliśmy, my jako kibice NBA. Owszem, program zawiera kilka ciekaw ujęć z zaplecza zburzonej przed rokiem The Palace, jest próba oddania klimatu tamtych lat ze świętej pamięci Davidem Sternem, który na konferencji prasowej mówi, że decyzja o zawieszeniu Artesta do końca sezonu zapadła jednogłośnie, wynikiem jeden do zera. Widzimy rys historyczny, są reżyserowane emocje głównych postaci. Jest próba wyciśnięcia paru łez, ale na temat atmosfery tamtego, konkretnego wieczoru więcej powie Wam choćby artykuł, który wklejam poniżej:

Co naprawdę wydarzyło się podczas awantury w Detroit

Jestem oczywiście ciekaw Waszych spostrzeżeń w temacie. Dajcie znać.

Other NBA news

-> Zgodnie z oczekiwaniami, Kawhi Leonard podpisał nową umowę z Los Angeles Clippers. Kontrakt opiewający na nominalną kwotę 176 milionów dolarów został zawarty na kolejne cztery sezony, przy czym ostatni rok stanowi tzw. opcję gracza. Jeśli dobrze liczę,  rezygnując po trzech sezonach, w lecie 2024 roku Leonard będzie miał 33 lata.

A zatem w obozie LAC sytuacja stabilna. Przedłużyli świetnie spisujących się w playoffs Reggiego Jacksona i srebrnego medalistę IO Nicolasa Batuma. Z wolnej stopy zatrudnili atletycznego swingmana Justise’a Winslowa, który docelowo może wesprzeć rozegranie, na ostatni sezon umowy zostaje także weteran Serge Ibaka. Oby zdrowie dopisało. Abstrahując od kontuzjowanego kolana Kawhi, który wrócić powinien w okolicach All-Star Game, Clippers wyglądają przez niewielkie, ale jednak mistrzowskie okienko.

-> Trwają rozgrywki ligi letniej. Z przyjemnością podpatruję młodzieńczy wigor pierwszoroczniaków, graczy pragnących zaznaczyć się w lidze czy też przebić do rotacji swych zespołów. Z jeszcze większą przyjemnością widzę, że sytuacje w których sędziowie zazwyczaj odgwizdywali faul obrońcy, aktualnie kończą się faulem ofensywnym. Tutaj macie przykład, tego rodzaju nienaturalny ruch gracza ataku i podobnego rodzaju polowanie na kontakt z obrońcą, będzie kończyć się szarżą. Zyskają na tym gracze pokroju Marcusa Smarta i Jrue Holidaya. To będzie sezon na undery!

Thank You Patty!

Chwilowo nie mam nic więcej, zostawiam Was z migawkami Patty’ego Millsa. Film został opublikowany przez oficjalny kanał San Antonio Spurs, z którymi koszykarz związany był od połowy 2011 roku. Dziesięć sezonów jako lojalny żołnierz Gregga Popovicha. Dziesięć lat z ławki rezerwowych, średnie 9/2/2 i 39% zza łuku. Mistrz NBA w 2014 roku.

Od października Patty jak wiemy reprezentować będzie barwy Brooklyn Nets. Mimo 33 lat na karku wciąż pierwszorzędnie wychodzi do podania, z pełnego biegu potrafi zatrzymać się z piłką w miejscu, trafia 40% zza łuku i zdrowie wydaje się mieć żelazne. Nie opuszcza meczów, nie traci energii. Ma kiepskie warunki w obronie (185 cm / 80 kg) ale nadrabia intensywnością i nieustępliwością – idealne atrybuty na lidera punktowego nowojorskiej ławki. Zresztą sami popatrzcie:

Dobrego dnia wszystkim. B