“Anthony Edwards za parę lat może być jednym z pięciu najlepszych graczy NBA” – Richard Jefferson.

To prawda, pewnych fizycznych przewag nie da się chłopakowi odmówić. Jego talent koordynacyjno-motoryczny wykracza poza koszykówkę. Ant-Man byłby równie dobry na murawie futbolowej czy boisku do baseballa:

Wiem, że dobrze ci płacą, ale wybrałeś nie tę dyscyplinę, co trzeba [Tom Brady, legenda NFL]

Dochodzi do tego nieskrępowana niczym swoboda, pewna przestrzeń mentalna, do której nie mają wejścia: stres, presja, cały ten szum z zewnątrz. Chłopak jest równie nonszalancki co fenomenalny na parkiecie. Poza boiskiem równie ograniczony co błyskotliwy.

Tego się nie da wytrenować

Pojutrze (piątek) Ant Man skończy 21 lat, za pasem ma dwa sezony spędzone w lidze NBA. Dokonania?

• 144 rozegrane mecze w rundzie zasadniczej
• średnie 20.3 punktów 4.7 zbiórek 3.4 asyst 1.3 przechwytów
• progres zza łuku: 33 -> 36%
• trzynastokrotnie przekroczona granica 30 punktów w meczu
• rekordy: 49 punktów, 14 zbiórek, 10 asyst, 5 przechwytów 4 bloki, 10 trójek
• sześć rozegranych meczów playoffs (2-4) z Memphis Grizzlies
• średnie: 25.2 punktów 40.4% zza łuku
• im wyższa stawka meczu tym lepiej wygląda – jak mówiłem, presja mu nie robi
• pamiętacie jak w play-in odprawił Clippers?
• rywale agresywnym kryciem pozamiatali mentalnie Karla Anthony’ego Townsa
• Ant zdobył 30 punktów na 5/11 zza łuku

Widząc przejmujących krycie LAC przestał wołać zasłony tylko grał sam (przy okazji, odsetek akcji kończonych izolacjami w playoffs wzrasta o parę punktów procentowych względem rundy zasadniczej i na przestrzeni ostatnich sezonów waha się w granicach 47% wszystkich akcji!) Bardzo kiepsko w obronie przeciwko niemu wyglądali Marcus Morris i Norman Powell. Pamiętacie może akcję, w której Edwards wjechał środkiem by sam na sam z koszem dokończyć sezon gości? Oto ona, przemógł rywali psychicznie:

Pierwsze playoffs w karierze

Podobnie było w serii z Memphis. Na otwarcie serii Edwards znów był najlepszym graczem meczu: 36 punktów 6 asyst 12/23 z gry 8/8 FT. W drugim meczu Grizzlies zrozumieli, że musza obniżyć skład i nie dać się więcej mijać. Postawili na mobilnych Brandona Clarke i Xaviera Tillmana – przejmowali zasłony, bronili, biegali i jak przystało na najlepszą ekipę NBA w kontrze, rozbili Wolves 28 punktami.

Trzecie spotkanie unaoczniło brak elastyczności Wolves. Dwa razy prowadzili, raz 25, raz 26 punktami i w obydwu przypadkach niski, ale atletyczny skład rywali odrabiał straty! Edwards był wycofany, nie potrafił sobie znaleźć miejsca. Grizzlies nie tylko przejmowali zasłony, ale wyraźnie zacieśniali wokół niego przestrzeń. Karl Towns ponownie odcięty przez podwojenia, siadł psychicznie, mazgaił do sędziów. A propos sędziów, w czwartym meczu dosłownie wygwizdali Memphis z hali, Ja Morant ogrywany w pierwszej linii, w sumie 40 wolnych Wolves.

Piąty mecz Wolves przegrali na własne życzenie, w ścisłej końcówce wszyscy liderzy popełniali drastyczne błędy, w tym Edwards (zdobywca 22 punktów). Są sytuacje, w których nie wolno pozwolić sobie na ryzyko, ale zrzućmy to na karb młodego wieku i braku doświadczenia. Wolves przegrali czwartą kwartę trzynastoma punktami!

Wieńczący serię szósty mecz ukazał przewagę fizyczną (i mentalną) Grizzlies, znów przełamali rywala w czwartej kwarcie, tym razem wynikiem 40:22! Po raz trzeci w tej serii Wolves zmarnowali dwucyfrowe prowadzenie w czwartej odsłonie! D’Angelo Russell znów był nieprzydatny, końcówkę spędził na ławce. Towns jak chodził do zasłon to nie było komu zbierać (przegrana 37-56 na deskach!) i tylko Edwards ciągnął wynik (30 punktów 5 zbiórek 5 asyst). Tak było, nie zmyślam.

2022/2023

Wolves zaadresowali bolączki ze zbiórkami i kiepską obroną pola trzech sekund zatrudniając Rudy’ego Goberta. Na silnym skrzydle pięknie rozwija się Jaden McDaniels, który choć szczupły już dziś stanowi elitę obrońców z pomocy. Dodatkowo na “czwórkę” ściągnięto inteligentnego defensywnie, wspierającego rozegranie Kyle’a Andersona. I choć boli strata Patricka Beverleya (nie ma komu stanowić tzw. point of attack defense) na własnej połowie powinno być o wiele lepiej. Już ich Memphis dwudziestoma zbiórkami w ataku nie ogra, nie ma opcji.

Co na to wszystko Anthony Edwards?

Chcę być starterem w meczu All-Star w tym sezonie. Podwyższyć średnie. Wygrać wiele meczów i zajść daleko w playoffs. Seria z Memphis? Mam wrażenie, że im to oddaliśmy. Mieliśmy każdy mecz wygrany, nie wiem co się stało, nie mam pojęcia.

Porażająca szczerość, nieprawdaż?

KAT twierdzi, że albo mistrzostwo albo klapa i ja się z nim zgadzam. Dodanie Rudy’ego do składu sprawia, że oczekiwania względem nas wzrosły. Nie, nie widziałem, żeby Draymond Green się z tego śmiał. Śmiał się? Draymond to głupek. Doda swoje pięć groszy do każdej wypowiedzi, żeby zwrócić na siebie uwagę.

A co Wy myślicie? Czy Wilkom uda się poukładać Goberta i Townsa. Co zrobią z D’Angelo Russellem, którego rywale znów będą atakować w pierwszej linii. I jak w to wszystko wpisze się nasz bohater? Pozdrawiam. Bartek