Luka in 9

Powiem tak :
GSW to wezmą. Boston za mało doświadczenia .
Ich czas nadejdzie . I tak szacun dla nich bo doszli dalej niż od nich oczekiwano w trakcie sezonu.
Zostawić skład na przyszły rok taki sam,wziac jakąś strzelbę za 3 i rasowego rozgrywającego .
Widać,że w 4 kwarcie brakuje im paliwa i lidera,który by ich pchał do przodu w tych trudnych chwilach.

Wychodzi doświadczenie, Celci można powiedzieć że płacą frycowe. Uwielbiałem Garego Paytona, rzutem na taśmę zdobył swój tytuł a może być tak że synek zrobi to wiele szybciej. Ma skubaniec ten gen po staruszku bez dwóch zdań.

Wklejam rozkminę 4 kwarty autorstwa mojego brata, zapaleńca analizy taktyki w NBA.

“Oglądam jeszcze raz czwartą kwartę. Wydaje mi się, że GSW wyczaiło jak atakować obręcz, żeby uniknąć Williamsa. Sprytnie go ktoś zawsze przesuwa poza zasięg bloku, a dodatkowo jak GSW robi penetrację, to wszyscy na obwodzie biegają jak potłuczeni, żeby spowodować, żeby inni obrońcy nie pomagali, a jak Brown albo Tatum atakują, to obwód stoi i wtedy minimum trzech gości wskakuje na atakującego. Dodatkowo zauważyłem, że Poole ma niesamowity pierwszy krok przy minięciu. Praktycznie każdego zostawia z tyłu. White zagrał straszną kupę w ataku i w obronie. GSW specjalnie celowali na akcje przeciwko niemu. Curry go mijał za każdym razem, Wiggins z tym dunkiem w 4 kwarcie też specjalnie wyczekał, aż Looney postawi zasłonę, żeby dostać po niej switcha na White’a. No i Wiggins morderca w obronie.”

Mam nadzieję, że GSW to weźmie, choćby żeby zostawić młodych Celtów z niedosytem ;]
Marzy mi się za rok/dwa finał Boston vs Memphis, choć szanse nieduże

Zatem, Warriors wzięli g5 przy:

– 0/9 3pt shooting Curry’ego
– mając o połowę mniej uzyskanych osobistych niż Celtowie
– własną team-defense marginalizując skuteczność Bostonu do 41 % z gry i zaledwie 34 % zza łuku

[Klay jako ojciec opatrznościowy i matka żywicielka]

więc jak rzeczy mają się w swej istotnej istocie : one man show czy jednak TEAM przez b. duże T ?

w poprzednim meczu świetny występ całej drużyny przyćmiony został nieco koncertem rzutowy Stepha, tym razem chyba nawet najwięksi sceptycy tezy sugerującej najwyższą jakość Dubs jako Zespołu będą mieli twardy orzech do zgryzienia, by przeciwny wniosek uargumentować.

btw, Steph Curry, jak niektórzy pisali już w poprzednich sesjach komentatorskich, zrobił bardzo znaczący postęp jako gracz defensywny, może nie lockdown defender, ale gracz zespołowej rotacji, wykazuje też książkowy leadership.

Kudos! dla Celtów, zwłaszcza za grę w obronie i niekwestionwane serce do walki [zabrakło raczej know how na poziomie G5 w Finałach, trudno było również zaangażowaniem wyrównać pewność siebie Warriors, grających z najwyższą świadomością historycznej stawki swoich usiłowań]; jeszcze nie przegrali, a w G6, jeśli utrzymają intensywność i poprawią shot selection, mogą śmiało rzucić wyzwanie Dubs i w najlepszym stylu pożegnać się z własną widownią.

Andrew Wiggins od samego początku nie miał mentalności i smykałki do odgrywania 1 opcji ofensywnej w warunkach NBA, ale posiadał cały talent świata, atletyzm z najwyższej półki, by zostać kimś na miarę Andre Iguodali czy Roberta Horry’ego – elitarnym stoperem, bezcennym elementem mistrzowskiej układanki, specem od daggerów wbijanych rywalom po rękojeść z rytualnym przekręceniem; musiał tylko przestać myśleć o sobie jako kandydacie na króla strzelców ligi, spalić w piecu bezwstydnymi opisami ilustrowane podręczniki z technikami naśladowania Kobego Bryanta czy Michaela Jordana, i z sercem nieustraszonym przyjąć do wiadomości swoje przeznaczenie; jak widać, już wykonał niezbędne korekty tożsamościowe i wyłonił się w oślepiającą biel gustownie odziany, a będzie jeszcze lepszy, bo dopiero zaczął i najwyraźniej swoje właściwe wcielenie zaczyna lubić oraz doceniać; iluż chłopaków [Darius Miles, Larry Hughes, Marvin Williams, Tyrus Thomas, Derrick Williams, Ben McLemore, Ron Mercer, Tim Thomas, byliby w pierwszej dziesiątce mojej listy graczy, którzy nie potrafili siebie samych odkryć i spożytkować w NBA, ew. nie zostali poinformowani o kierunku w jakim powinni podążać lub niedostatecznie w jego stronę o podobnych możliwościach zmarnowało swoją szansę w NBA, bo nie umieli oderwać cielęcego spojrzenia od własnej przeszłości, gdy w High School czy NCAA wokół nich kręcił się show, a każdy był Jordanem własnego podwórka; umiejętność zrzucenia wężowej skóry złudzeń i metamorfoza ze szkolnej gwiazdy w solidnego complementary player na poziomie zawodowym dowodzi dojrzałości zawodnika, same pieniądze za odgrywanie konkretnej roli nie wystarczą, potrzeba jeszcze autentycznego przekonania o celowości i niezbędności takiego przejścia, aby rzecz nie zamieniła się w karykaturę współczesnego galernika z twarzą wyrażającą cały smutek wszechświata.

Nie ma wybitnych teamów, dynastycznych okazów, bez takich jak Green : Pistons mieli Laimbeera, Boston Danny’ego Ainge’a, Lakersi mieli Rona Artesa vel Metta, Bulls Dennisa Rodmana, Heat Shane’a Battiera itd., a kto wie, czy Dray nie mógłby być z nich wszystkich najcenniejszy?

Yup, rutyna Dubs w ostatnich 2 meczach zaznaczyła się ewidentnie: wykorzystują presję okoliczności na swoją korzyść, nie tyle lepiej ją znoszą, ile z cynizmem bezprzykładnym korzystają z niej dla wzmocnienia swojej koncentracji, intensywności oraz realizacji założonych korekt; ofensywa klika dzięki talentowi, technicznej biegłości i wyszkoleniu, ale ich defensywna koordynacja absolutnie, wg mnie, bierze się z lepszego, szybszego, chłodniejszego myślenia podczas gry, czytania sytuacji boiskowych, współpracy pod batutą, absolutna zgoda z Redaktorem Naczelnym [pozdrawiam niezmiennie!], najlepszego obrońcy w lidze [Marcus Smart w tych NBA Finals ma również momenty wyborne, ale jednak Warriors prowadzą 3-2 i chyba jednak więcej w ich obronie zalezy od czynnika “intelektualnego” niż w atletycznej, opartej na sile i atletyzmie defensywie Celtów, co żadną miarą nie czyni jej z samej rzeczy lepszą, choć niezawodnie przynoszącą właściwe efekty w matchupie, czyli dostosowanej do potrzeb tej serii]

Przed G6 Boston czeka solidny trening rzutowy, aby podnieść skuteczność ofensywną, bo obronę zespołową utrzymują na dobrym poziomie w tak trudnej serii. Gdyby jednak chodziło tylko o nastawienie celowników, rzecz niosłaby ze sobą obiecujące nadzieje, bo musieliby zmagać się głównie z nerwami, a tutaj muszą jeszcze stawić czoło wyćwiczonej defensywnie uczestników pięciu NBA Finals, weteranów znających tę zabawę od fundamentów, korygujących w lot i umiejących utrzymać właściwą tonację niczym najlepsze jazzowe orkiestry. I tak oto, chciał czy nie chciał, wracamy do postaci Draymonda Greena, mrocznym cieniem swym uskrzydlonym nad tegorocznymi Finałami wznoszącego się.

Dobry artykuł, w sumie jak zawsze:)

Pytanie czy Wiggins obwieszczany na amerykańskich social mediach za przyszłą legendę Warriors nie spali się w następnym meczu? Na ile ma silny charakter i czy wytrzyma presję? Wiggins powinien wyłączyć internet w telefonie żeby się nie rozpraszać.
Stefanowi też “spece” dawali już MVP po czwartym meczu nawet jeśli PRZEGRA finały. No i w kolejnym spotkaniu 0-9 za 3. Wypadki się zdarzają najlepszym, od Currego można oczekiwać tylko lepszej gry, co nie zmienia faktu, że Celtics dobrze się przygotowali do jego obrony w meczu nr 5. Oddał najmniej trójek w tej serii. Drop coverage nie widziałem.

W trzeciej kwarcie Celtowie zużyli chyba wszystkie siły aby odrobić straty, na 4q juz sił zabrakło. Forsowanie i niedociągnięte rzuty Tatuma. Jaylen Brown zagrał piach w ostatniej partii.

Czy Draymond Green zostawi serce na parkiecie w meczu nr 6, czy zaliczy podobna padakę jak w meczach 3 i 4? Mecz o życie dla Bostonu przed własną publicznością ich poniesie. Znów mogą zdominować pierwszą kwartę jak w meczu nr 3.
Może Warriors odpuszczą żeby spróbować wygrać game 7 u siebie w domu.
Z drugiej strony Tatum i Brown chyba są jednak jeszcze za młodzi na takie stare wygi jak big three Warriors.
Często widać przy wyskoku do zbiórki kuksańce Draymonda czy Klaya, które kończą się bez faulu i widać tylko rozkładane ręce graczy Celtics. Z wiekiem i doświadczeniem nabiera się cwaniactwa i wyrachowania aby stąpać po cienkiej linii na granicy faulu.
Ja sam nie wiem jak potoczy się ta seria ale daję 51 % dla Warriors na mistrza.

nomenomen: GREEN katem Celtów