WTMW

Wolves 127 Cavaliers 122

Cały typerski twitter stawiał wczoraj over punktowy Karla Townsa (rzutowo najlepszy center w lidze, 41% w tym sezonie przy ponad pięciu próbach w meczu) który zawiódł oczekiwania… zdobywając punktów siedemnaście. Założenia były słuszne, mnie osobiście zabrakło aktywności środkowego na szczycie parkietu, ale zdaje się, że:

a) Wolves nie chcieli dać się Cavs wypchnąć z dala od obręczy, do czego ci usilnie dążyli. Największy gabarytowo KAT grał więc raczej ze środka -> inside/outside jak Hakeem Olajuwon i Houston Rockets w latach dziewięćdziesiątych.

b) koledzy Beverley, Russell, McDaniels, Beasley pokazali się z dobrej strony jako strzelcy dystansowi (we czwórkę trafili 15/27 zza łuku) więc nie było sensu wspierać dodatkowo obwodu.

c) Cavs grę tyłem do kosza kryją fenomenalnie, umiejętnie podwajają gdy trzymetrowy Jarrett Allen sobie nie radzi.

Karl Towns o21.5 pts [-125 bet365]
worst possible matchup for J-Allen
expect pick&pop frenzy
post ups vs weaker Mobley+rolls
last time: played below average mins (blowout)
shot 0/7 from 3-> still got 21 points!
on top of all Cavs don't double! ☝️#GamblingTwitter
RT if tail! pic.twitter.com/YFZKkafugk

— Bartek Gajewski 🇵🇱 (@gwiazdyB) February 28, 2022

Grupa typera -> zapraszam mailowo: [email protected]

Co nie zmienia faktu, że decydującą akcją spotkania była… trójka Townsa na kilkanaście sekund przed końcem. Z zimną krwią przełamał remis, Cavs nie potrafili odpowiedzieć i pozostało im faulować po nieudanej akcji.

To, czego najbardziej mi brakuje jeśli chodzi o warsztat Townsa to umiejętność wymuszania fauli (2/2 FT). Teatralnie macha łokciami, krzyczy, robi miny przez co tym bardziej zniechęca sędziów przed reakcją. Czy bywa faulowany, owszem. Jeśli chodzi o gwiazdy NBA sędziowie gorzej traktują chyba jedynie Stepha Curry, gdy ten porusza się bez piłki. Przy okazji, to właśnie za sprawą rzutów wolnych (34 do 19) energicznego startu oraz 10/19 zza łuku Love’a i Osmana z ławki, Cavs trzymali się w grze. Jeszcze raz, pozbawieni rasowego playmakera popełnili aż 20 strat.

Pacers 103 Magic 119

Wydarzeniem meczu był powrót na parkiety (po 14 miesiącach!) Markelle Fultza. No i teraz ciekawe, bo robi się naprawdę gęsto na obwodzie Orlando: Anthony, Suggs, Fultz, Ross, Harris, Hampton… to się chyba nazywa model sita.

MF wyglądał bardzo solidnie (10 puntków 5/7 z gry 6 asyst 1 strata). Przy rzucie z wyskoku windę ma wysoką, wysoko też ciągnie piłkę na głowę, a o tych neurologicznych problemach / spazmatycznych odruchach nie ma śladu. Ruchy ma płynne, a dzisiejszy występ z pewnością doda mu pewności siebie.

Pacers zmęczeni dzień po dniu, próbowali strefą bronić, ale co to za strefa co ją można kozłem sforsować i oddać rzut z czwartego metra? Przeciwko Bostonowi nie mogli spudłować, dziś wrócili na ziemię ze skutecznością.

21-10 w stratach. Brogdon nie zagrał (achilles się odzywa). Haliburton 7 asyst przy 6 stratach. Niemal wszystko co słał nad obręcz po zasłonie przechwytywali atleci Orlando. Jeszcze niech wróci Jonathan Isaac, naprawdę ciekawa grupa się tu zebrała. Wyraźnie wyróżniającej się gwiazdy nie ma, ale zespół mają szeroki i dynamiczny.

Raptors 133 Nets 97

Dwie ekipy rozbite kadrowo. Nets jak pisałem ostatnio, walczą o pozostanie w stawce playoffs wyczekując powrotu gwiazd. KD wraca w tym tygodniu, Simmonsa wciąż plecy bolą, Kyrie wciąż nie gra w meczach przed własną publicznością. Goście też bez mózgu operacji Freda VanVleeta, na dodatek z wyraźnie osłabionym Siakamem.

Wszystkich obecnych na placu przyćmił dziś rookie Scottie Barnes (28 punktów 16 zbiórek 4 asysty 5 przechwytów 12/14 z gry) który gdyby nie 5 strat można powiedzieć rozegrał perfekcyjny mecz. Przy czym to nie żadna wirtuozeria młodego, ale wysiłek i praca. Dobitki, ścięcia, biegi, presja na piłkę. Trafił pierwszych jedenaście rzutów (zaczął od celnej trójki) narzucając rywalom swój energiczny, partyzancki styl. Poszli za tym koledzy (Precious Achiuwa 20 punktów 8/14 z gry – Malachi Flynn 18 punktów 7/11 z gry) i już po pierwszej kwarcie było piętnastoma dla Toronto.

Raptors wywierali presję na całym parkiecie jak ekipa NCAA, wymusili 22 straty Nowojorczyków. Byli szybsi, więksi, bardziej zdecydowani. Steve Nash choć go szanuję jako zawodnika i osobę, nie wygra z Brooklynem pierścienia.

Spurs 105 Grizzlies 118

Ten młody Ja Morant to się robi prawdziwy gigant.

52 punkty to nie tylko nowy rekord kariery, ale zarazem rekord klubu, który w 1995 roku dołączył do NBA jako Vancouver Grizzlies. Pamiętam dokładnie, byłem tam, hehe.

Ciekawostka: przed przystąpieniem do ligi, wspólnie z Raptors, Grizzlies brali udział w tzw. expansion draft. Mogli sobie dobrać po jednym zawodniku z każdej ekipy ówczesnej NBA. Przy czym zespoły mógł “zabezpieczyć” jedynie ósemkę zawodników. Pierwszym wyborem Grizzlies był rozgrywający, Greg Anthony z New York Knicks. Prywatnie ojciec Cole’a Anthony’ego, młodej gwiazdki obecnych Orlando Magic.

Wracając jednak do Moranta, widzieliście wsad? Widzieliście buzzer-beater? Dzieciak nie kłania się nikomu. Wyprzedza i przeskakuje każdego na swej drodze. 52 punkty 22/30 z gry (!) 4/4 zza łuku 7 zbiórek. Nie szuka podania, szuka obręczy. Memphis gra na niego mniej lub bardziej skomplikowane zagrywki, specjalnie przyspieszają tempo by ten mógł atakować z biegu i kończyć akcje. Idzie mu doskonale:

Allen Iverson -> Derrick Rose -> Ja Morant przy czym ten ostatni może być najlepszy z całej trójki. Wszyscy trzej mieli doskonałą kontrolę ciała i nieziemską dynamikę, ale Ja w wieku 22 lat już teraz lepiej czyta obronę rywala.

Bulls 99 Heat 112

Chicago (39-23) w dalszym ciągu jest bez obrońców obwodowych, co należy wziąć pod uwagę, ale czy pośród całej tej rekordowej serii DeMara DeRozana (18 punktów 7/16 z gry) zauważyliście, że nie pokonali dotąd prawie żadnego zespołu z topu NBA?

Już od pierwszej kwarty przewaga miejscowych wynosiła w okolicach piętnastu oczek. Heat zepchnęli ich daleko na łuk skąd goście osiągnęli skuteczność 7/29! DeRozan podwajany. Zresztą nie tylko on.

Bam Adebayo -> wybitny obrońca, można powiedzieć określa tożsamość Miami, polecam Wam tę akcję:

Vucevic nieobecny jako zone buster w środku. Zamiast wychodzić do podania w środek sam siedział gdzieś na obwodzie skąd umówmy się, że ostatnio mu bardzo nie idzie. Przykro było patrzeć, to znaczy zależy komu kibicujesz, ale obrona strefowa Miami całkowicie zdominowała gości. Gabe Vincent i Tyler Herro po dwadzieścia punktów. Butler i Adebayo po piętnaście. Strus trzynaście. Lowry – nie grał. Łatwo ich zbili.

Hornets 106 Bucks 130

Milwaukee zezłoszczone ostatnimi niepowodzeniami przycisnęli pedał gazu, na co Charlotte pozostawało tylko cicho pierdnąć. Odjazd nastąpił w drugiej kwarcie (44:21) w której za sprawą kolektywnego wysiłku obrońcy tytułu odjechali na bezpieczną odległość. Wciąż puszczają za dużo rzutów dystansowych, ale fizycznie (62-41 na tablicach) zjedli Hornets razem z odwłokiem. Najwyżej punktującym klasycznie Giannis: 26 punktów 16 zbiórek 6 asyst 4 bloki. You don’t like him when he gets angry.

Jordan Nwora jest fajnym strzelcem, ma doskonałe warunki do uprawiania koszykówki, ale fundamentalnych zasad obowiazujących w obronie chyba nigdy nie przyswoi. Gdyby więcej myślał byłby wyróżniającą się postacią ligi. Dla kontrastu, świetną obronę (jak zawsze) i energię prezentuje nowy nabytek Bucks Jevon Carter.

Kings 131 Thunder 110

Nie oglądałem. Co najwyżej przefiltrowane migawki Shai Gilgeousa Alexandra (37 punktów 10 asyst 12/16 z gry) – niesamowity chłopak.

Other NBA news

-> Lakers zwolnili DeAndre Jordana (przejmą go najpewniej Sixers) w jego miejsce zatrudniają doświadczonego rozgrywającego Disc Jockeya Augustina.

-> Isiah Thomas, legenda NBA lat 80/90 wyjaśnia kolegę Charlesa Oakleya i resztę odklejeńców. Czy Giannis w tamtym okresie byłby równie dominującą postacią, jaką jest obecnie?

Podziękowania dla Jahro oraz Bartka M za objęcie GWBA patronatem!

No i klasycznie, dobrego dnia wszystkim. b