– Kiedy byłeś dzieckiem i potem, jako nastoletni adept koszykówki, co było dla Ciebie najtrudniejszym testem? Co w stawaniu się graczem zawodowym było największym wyzwaniem?

Wiara we własne siły. Pewność siebie. Kiedy jest się dzieckiem, jednym z milionów czarnych dzieciaków z piłką, cel stania się graczem NBA wydaje się być bardzo odległy. To onieśmiela. Jestem z małej mieściny, jako dziecko nie znałem świata, nie podróżowałem poza własną dzielnicę, ale śniłem o tym, by być gwiazdą NBA. Wiedziałem, że nie będzie to łatwe, ale krok po kroku przybliżałem się do realizacji tego marzenia. Oswajałem się z nim. To coś wspaniałego, kiedy sięgam pamięcią wstecz i porównuję tamte czasy z teraźniejszością, tamtego Kevina z tym, który siedzi przed Tobą. Chcę pozostawić po sobie ślad na kartach historii, reprezentując ludzi, którzy mnie ukształtowali i sprawili, że stałem się tym, kim jestem. Chcę być inspiracją dla młodych dzieciaków, przykładem na to, że żadne marzenie nie jest zbyt wielkie i że wszystko jest możliwe, choć na pewno nie jest łatwe.

1

– Czy widzisz dla siebie miejsce w NBA za 10 lat? Czy spodziewasz się kariery tak długiej jak Garnett, Kobe czy Tim Duncan?

Tak, oczekuję, że będę wtedy w NBA. Chciałbym tego. Choć mam ledwo 26 lat, “na karku”  mam, wiele gier (dokładnie 569 sezonowych i 73 playoffs, Durant jest w lidze od kampanii 2007/2008- przyp. BLC). Oby to trwało jak najdłużej. Czuję się już dojrzałym zawodnikiem, jestem gotowy by wygrywać, by zrobić kolejny krok w mojej karierze, jednak przede wszystkim trzeba skupić się na tym, co jest teraz, bez myślenia zbyt wiele o przyszłości.

1

– Która z dwóch szkół ścierających się w NBA “za Twojej kadencji” jest Ci bliższa? Wolisz szybki small-ball czy tradycyjną grę z wysokimi centrami?

O… Świetne pytanie. Uwielbiam tradycyjny basket, myślę, że pozwala mi lepiej rozwinąć skrzydła, świetnie mieć za sobą dwóch szybkich obwodowych i dwójkę potężnych graczy pod koszem, myślę, że świetnie pasuję do takiej układanki. Smallball z kolei pozwala mi grać na czwórce, inaczej się ustawiać, zarówno w ataku jak i obronie. Dzięki niemu mogę zaskakiwać rywali, robić rzeczy, których nominalnie robić nie powinienem, to też jest super. Nie ulega jednak wątpliwości, że liga skłania się ku tej drugiej koncepcji, więc w tym kierunku musimy się rozwijać. To już się dokonało, kto się nie dostosuje, zostanie w tyle.

1

– Kto jest Waszym największym rywalem na Zachodzie?

Ciężko powiedzieć. Mamy niezłą historię rywalizacji z Memphis, graliśmy z nimi trzykrotnie w playoffs, zawsze były to piekielnie trudne serie. Jestem również ciekaw jak zaprezentują się Spurs w kolejnych rozgrywkach, na nich zawsze trzeba uważać.

1

CZYTAJ DALEJ >>