WTMW.

Cavaliers 104 Heat 100

Trzynaście, szesnaście i osiemnaście punktów – oto dorobek Donovana Mitchella (średnia sezonu na poziomie 27.4 punktów) w trzech ostatnich meczach przeciwko Miami. Powodów jest wiele. Pierwszy to indywidualnie podejście Erika Spoelstry, byłego video koordynatora i jego zdolności czytania gry. Co za tym idzie, skauting przeciwko konkretnym zawodnikom Miami ma topowy. Żaden inny trener nie dysponuje taką elastycznością, pod względem tzw. adjustments, najwyższa półka. Odbierają rywalom ulubione klepki, czytają ich słabości, reagują na dyspozycję dnia itd.

Miami gra najwięcej obrony strefowej w lidze. Ich domeną jest pierwsza linia tzw. point of attack (POA) defense, za którą odpowiedzialni są Bam Adebayo i Jimmy Butler. Obaj wybitnie sprawni na nogach, atletyczni, wyżyłowani.

Mitchell (tak samo jak np. Trae Young czy LaMelo Ball) nie potrafi konsekwentnie ogrywać 1-na-1 tych chłopów. Na zasłonie jest przejmowany lub podwajany, w zależności od miejsca, próby minięcia Adebayo odprowadza pod obręcz i zmusza do rzutów pod presją. Najczęściej kończy się to jednak poddaniem (podaniem lub stratą) piłki. Nade wszystko, tego typu manewry kosztują masę energii. Miami to także czołówka jeśli chodzi o powrót do obrony, co w przypadku Spidy jest szczególnie istotne. Nic tak nie “otwiera” zawodnika jak trójeczka wbita w semi-tranzycji i wszelkie inny rzuty po koźle na otwartej przestrzeni.

 To tak informacyjnie. Na szczęście Cleveland to nie tylko Mitchell (18 punktów 4 asysty 3 straty 7/18 z gry). Zaś skład Miami gdy wymieniona wyżej dwójka liderów siada na ławie, potrafi przysporzyć o ból zębów. Bardzo brzydka koszykówka pozbawiona struktury. Ogrom strat, Victor Oladipo forsujący rzuty w czwartej kwarcie (0/5 z gry). Cholernie brakuje w Miami pewniaka, Tyler Herro ma ten walor, ofensywnie potrafi wziąć na siebie wszystko i nie wpadnie w kompleksy, ale to nie ten kaliber. Oczami wyobraźni widzę (to niemożliwe) KD dołączającego do Miami z wolnej stopy. To byłby pewny finał NBA. Można tak zapewne powiedzieć o 3-4 innych klubach, ale Durant to perfekcyjny przykład profilu zawodnika, którego brakuje Heat.

O issues

Spoelstra się miota ofensywnie. Próbuje grać gości z gorącą ręką, jednocześnie odblokowywać zaciętych. Wierzy w walory charakteru pominiętych w drafcie jak np. Max Struss czy Gabe Vincent, ale na przestrzeni całego sezonu braków talentu przykryć po prostu nie idzie.

W playoffs muszą bardziej uruchomić Herro. Niech pod niego grają zagrywki. Bam Adebayo sprawdzi się jako short-roll, w roli powiedzmy Draymonda Greena, ale gdzie jest Klay Thompson, trzymający help defense w ryzach? Miał nim być Duncan Robinson, ale po podpisaniu 90 milionowego kontraktu nie utrzymał dyspozycji, nie zrobił postępów (obrona), delikatnie posypał się zdrowotnie, a co za tym idzie zżarła go presja otoczenia. Jak się domyślam, Heat skorzystaliby z warsztatu Kyle’a Lowry (kontuzja) nawet w ograniczonej dyspozycji, bo jakość ich ataku pozycyjnego bez Adebayo woła o pomstę do nieba gdy trójki (8/29) nie siedzą.

Cavs rzucali zza łuku równie słabo, ale tutaj “guard play” wygląda dużo sprawniej za sprawą prędkiego Garlanda i doświadczonego Rubio, którzy nawet pod presją potrafią wygenerować jakościowe pozycje. Efekt: cała pierwsza piątka z dwucyfrowym dorobkiem punktowym, do tego piękny rozkład (26) asyst pomiędzy wszystkich zawodników. Co ciekawe, Cavaliers nie przeszli w small-ball, nie było takiej konieczności. Mógłbym wiele pisać… będę się rozwijał w playoffs, ok?

Przychodzę do Was z terminami obozów letnich Draft Camp 2023, ale przedtem ciekawostka. Wejdźcie na stronę, zobaczcie bazę nazwisk, jakie przez dziesięć lat brały udział a Draft Campie. Wśród nich są prawdziwe perełki, dla przykładu kolega Jeremy Sochan, prześledźcie sobie jego młodzieńcze statystyki:

Tegoroczne turnusy Draft Camp:

CHŁOPAKI urodzeni w latach 2004-2006
06-14.07 Brzesko
26.07-03.08 Brodnica

CHŁOPAKI roczniki 2007-2008
26.06-04.07 Brodnica
06-14.07 Września
16-24.07 Brzesko

CHŁOPAKI roczniki 2009-2010
26.06-04.07 Brzesko
06-14.07 Zambrów
16-24.07 Września

JUNIOR CHŁOPAKI (2011-2012) i DZIEWCZYNY (2010-2012)
26.06-04.07 Września
16-24.07 Brodnica
26.07-03.08 Wyszków

DZIEWCZYNY (2004-2009)
26.07-03.08 Brzesko

ZAPISY -> https://www.gwiazdybasketu.pl/DC-2023

Hawks 122 Wizards 120

ATL pod nowym szkoleniowcem bardzo chcą odbić w górę i to widać. Jest ekstra wysiłek i zmiany w układzie gry. Clint Capela (3 zbiórki w meczu) biega z wywieszonym językiem na szczycie parkietu za Bealem i Porzingisem, na plac wstępują gracze wedle zadań a nie politycznej hierarchii. Ciekawie wygląda “walka o minuty” między środkowymi, a także na silnym skrzydle, między Johnem Collinsem i Saddiqem Beyem.

Pozytywnych zmian widzę wiele, efektywny, ale nie forsujący Trae Young (28 punktów 11/14 z gry 10 asyst). Bardzo aktywna i zaangażowana ławka rezerwowych. Siedmiu w zasadzie ośmiu (Okongwu 9 punktów) graczy Hawks z podwójną zdobyczą. Tematem naprzód jest zbyt “paniczne” udzielanie pomocy w obronie, często (chyba z przyzwyczajenia, że Youngowi trzeba pomagać) pomoc idzie za szybko, rozpada się łańcuch, Wizards osiągali pozycje, pokłuli ich strasznie:

• Porzingis 43 punkty 17/22 z gry 7/10 zza łuku (tego trudno odciąć na szczycie parkietu)
• Kuzma 25 punktów 10 zbiórek 6 asyst
• Beal 24 punkty 8 asyst (tu poszło największe skupienie obrony)

Patrząc na dyspozycję powyższej trójki, możecie mi wierzyć, że dotychczasowi ATL by tego nie wygrali. Zaczyna się od lidera, Trae naprawdę się stara nie dać minąć. Różnie mu to idzie, ale energia jest zaraźliwa.

Blazers 93 Celtics 115

Warto pisać? Boston nie miał najmniejszych problemów z odegnaniem Portland z własnej hali. Na plac wrócił Jusuf Nurkić spowalniając i usztywniając obronę, co przeciwko polegającym na ruchliwości i rzutach z wyskoku Celtom, nie miało prawa się udać. Zwłaszcza, że za wyjątkiem Lillarda (27 punktów 11/11 FT) goście naprawdę nie mają dynamiki ofensywnej zdolnej zagrozić C’s. Najlepszym strzelcem meczu zawodnik nazwiskiem Jayson Tatum, autor 30 punktów przy 7/10 zza łuku.

Mavericks 106 Pelicans 113

Brandon Ingram skręcił kostkę. Dallas pozbawione obrony, dwóch stoperów oddali w transferze za Kyrie (DFS, Dinwiddie), Reggie Bullock ma naciągnięte ścięgno udowe. Maxi Kleber dopiero wraca do gry i w meczach dzień po dniu nie gra. No ewidentnie widać zmęczenie materiału po stronie Mavs. Na domiar złego ścięgno udowe odezwało się u Luki (4/14 z gry) który nie dograł meczu do końca. Także został Irving w bardzo ograniczonym kompetencyjnie składzie. Lufę wciąż celną stanowi Tim Hardaway Junior (5/12 zza łuku) ale długo w ten sposób nie pociągną.

Pels nareszcie u siebie. Potrzebowali tego zwycięstwa, a najlepszym graczem na placu był zdecydowanie CJ McCollum (32 punkty 12/22 z gry) który zrobił miazgę z pierwszą linią Dallas, podobnie jak inni obwodowi przed nim. Zobaczcie:

Pod koniec panowie Bertans i Hardy (zobaczcie poster, będzie w skrócie) próbowali jeszcze przywrócić nadzieje gościom, ale ich CJ dokończył pięknie (szesnaście punktów z rzędu!) Na tę chwilę obrona Dallas woła o pomstę do nieba, a to przecież (podobno) konik Jasona Kidda. Materiał ludzki może mieć pod tym względem najsłabszy w lidze.

Bulls 117 Nuggets 96

Nikt tego nie przewidział. Nikola Jokic, Jamal Murray i Michael Porter Junior osiągnęli w trzeciej kwarcie wynik 1/12 z gry. Jeden z niewielu naprawdę kiepskich występów po stronie Jokera i co się okazuje? Cały zespół się rozpada jak domek z kart. Denver pozostaje oczywiście niezagrożone na pierwszym miejscu w tabeli, bo tychże słabych występów dwukrotnego MVP było dotąd tyle, że wystarczy palców u lewej ręki. Co nie zmienia faktu, że odpuścili. Liczyli pewnie na ławkę, ale Thomas Bryant na tle Jokica to dłonie ma drewniane. Kulminacją wieczoru była spudłowana próba wsadu po stronie Murraya.

Byki poza tercetem egzotycznym DeRozan (17/6/8) LaVine (29/5/4) Vucevic (25/15/3) wystawiają obecnie dwóch gryzipiórów Beverleya i Caruso. Ci lubią fizyczne tarmoszenie, na które niekiedy Denver reaguje uczuleniowo, to na pewno. Pamiętam do dziś jaki problem mieli z Lakers w bańce, ci byli dla nich po prostu nazbyt fizyczni.

Thunder 101 Suns 132

Pyrrusowe zwycięstwo, bo chociaż OKC bez udziału dwójki najzdolniejszych strzelców nie miało papierów na zwycięstwo, skręcona na rozgrzewce kostka Kevina Duranta nie może nastrajać pozytywnie. Próbował przemóc uraz, ale noga napuchła jak bania i nie było kolejnego występu w trykocie PHX.

Słoneczka wygrywają po raz czwarty z rzędu. Na parkiecie rządzi duet Chris Paul i Devin Booker, którzy wspólnie notują 64 punkty 13 asyst i 10/15 zza łuku. Gospodarze lepsi w każdym elemencie: 54-37 na tablicach, 27-15 w punktach z kontry, 44-36 w polu trzech sekund choć to przecież OKC słyną z szalonej liczby wjazdów podkoszowych.

Raptors 100 Clippers 108

Fred VanVleet powie po meczu:

Nie zależy mi, biorę grzywnę na klatę. Sędzia Ben Taylor był dziś k%rewsko beznadziejny. W kilku kolejnych meczach zalicza serię decyzji, które kompletnie rozpie%dalają mecz. Przeciwko Denver nas załatwił. Dziś to samo, walczymy twardo, w trzeciej kwarcie dostaję techniczny z kapelusza, co zmienia cały rytm. Reszta arbitrów pracuje ciężko, starają się być uczciwi, potrafią się komunikować z zawodnikami, ale kilku jest zwyczajnymi ch%jami. Myślę, że tracimy wiele z powodu tego czym stała się NBA i czym była kiedyś. Jestem zawiedziony. Jeśli spojrzysz na moje faule techniczne w tym sezonie, większość jest od Bena Taylora. Na pewnym etapie czujesz jako zawodnik, że chodzi o osobiste zatargi, uprzedzenie. To nie dlatego dziś przegraliśmy, zostaliśmy ograni, ale tego rodzaju zachowanie arbitrów czyni nasze zadanie znacznie cięższym.

Jeśli zaś chodzi o koszykówkę

Kawhi Leonard (24/12/4/3) dobrze odnajduje się w fizycznej grze i jak widać wciąż potrafi zaskoczyć dynamiką:

Przede wszystkim sensu zaczynają nabierać rotacje trenera Lue (piszę to z ostrożnością). Czwartą kwartę panowie Morris i Westbrook przesiadują na ławce rezerwowych. Po parkiecie w ich miejsce biegają m.in. Batum i Mann (14 punktów 4 zbiórki 4 asysty). Ten ostatni jest jak powiew świeżego powietrza na parkiecie po stronie LAC. Biega na dużej energii, broni, ścina bez piłki, a jak okazjonalnie trójka mu siądzie to powinien być absolutny starter po 32-35 minut na boisku. Kolejna rzecz: Paul George (23 punkty 8/19 z gry) również bardziej energiczny, zdarza mu się nawet jeździć z piłką na kosz, czego dawno nie oglądaliśmy. Ponoć przez ostatni okres borykał się z urazem kolana. Ach tak… W każdym razie, tego właśnie brakowało Clippers – zacięcia, dynamiki, serducha. Gdy nie gwiazdują tylko atakują kosz, nadzieje kibiców zostają przywrócone.

Dobrego dnia wszystkim, dziękuję A.Kazn oraz K.Pie – nadajecie sens mej pracy! B