WTMW.

Na początku kwietnia Marc Gasol udzielił wywiadu Los Angeles Times:

To ciężka piguła do przełknięcia, wiem że na pewnym etapie mogę wypaść z rotacji. To nigdy nie jest łatwe dla zawodnika. Jako zawodowy koszykarz chcę grać. Chcę wspomagać zespół, dokładnie z tego powodu tu przyszedłem i jestem zaangażowany. Zobaczymy jak będzie.

Los Angeles Lakers przekonali się, że lepsze jest wrogiem dobrego. Gdy w końcówce marca Cavaliers zwolnili z obowiązku pracy Andre Drummonda, czym prędzej wzięli wolnego agenta do siebie i mimo ewidentnego braku formy umieścili (sztywnego Andre z mocno ograniczonym bball IQ) w wyjściowym składzie kosztem Gasola. Od tamtego czasu Hiszpan spędzał na parkiecie średnio jedną kwartę, a w kilku meczach nie zagrał wcale mimo zgłoszonej dostępności.

Ogień ugaszony

W ten sposób LAL ugasili ogień w sercu wielkiego profesjonalisty – przynajmniej do koszykówki w wydaniu amerykańskim.  Na wieść o tym, że zaangażowanie Hiszpana osłabło i rozważa on sportową emeryturę, spuścili Gasola do Memphis oszczędzając przy okazji dziesięć milionów dolarów w postaci braku konieczności zapłaty ligowego podatku od luksusu oraz kreując niewielkie trade exception.

Grizzlies zamierzają teraz odprawić swego zasłużonego zawodnika z honorami. Marc pozostaje w ojczyźnie, w wieku 36 lat chce jeszcze pracować i wszystko wskazuje na to, że zostanie zawodnikiem Basquet Girona, czyli pierwszoligowego klubu, który sam założył w 2014 roku.

Jest zarobiony (z samych wypłat NBA uzbierało się 183 mln $ brutto) kieruje się pasją, którą powinniśmy docenić. A Lakers? Do dziś wypominacie mi, że nadmiernie wychwalałem zalety Gasola w barwach złota i purpury. Dziś wewnątrz klubu mówi się, że umiejętności Hiszpana w kwestii np. wyjścia do podania czy dalekiego rzutu bardzo przydałyby się w lineupach obejmujących Russella Westbrooka. Moim zdaniem nadałby się znacznie bardziej niż zatrudniony w jego miejsce DeAndre Jordan.

“Myślę, że Marc stanowiłby dla nas realną wartość dodaną w tym sezonie” – anonimowe źródło wewnątrz klubu Los Angeles Lakers. I na tym zakończmy temat Gasola.

The Manimal

LAL jak wiecie są najbardziej wiekowym zespołem ligi. Na rozsądek, przydałby się atletyczny rim runner z pozycji 4-5. Jednostkowego talentu, mocnych warunków fizycznych i źródeł ofensywy mają pod dostatkiem, ale wywrzeć biegowej presji na rywalach nie będzie komu. Jeden z drugim weteran potrafią i chcieliby rozprowadzić kontrę, ale kto będzie sprintem gonił pod obręcz i kończył akcje?

Z tego powodu Jeziorowcy przyglądają się kandydaturze Kennetha Farieda. Pamiętacie The Manimala? Trudno w to uwierzyć, ale facet ma już 31 lat. Ostatnie lata spędził w lidze chińskiej. Mimo to długowłosy podkoszowy żywotności i energii nie zatracił. Sami popatrzcie (zdjęcie pochodzi z sierpnia 2021).

Jako defensor bywał zbyt wątły i brakowało mu zasięgu jednak wciąż jest relatywnie lekki i prędki na nogach, ma sprawne dłonie do przechwytów i świetnie biega. Postawi zasłonę, skończy akcję wokół obręczy zarówno po prawej co po lewej stronie i tylko z rzutem jest wciąż absolutnie na bakier. Mimo to myślę, że wielu kibiców tego sympatycznego i entuzjastycznego zawodnika doceniłoby jego powrót do najlepszej ligi świata nawet jeśli grałby epizody w iście szalonej układance LAL. Mam rację?

In season tournament!

“Takie proste, wypuszczasz na ziemię lewy pakiet i frajer sam podnosi”.

NBA dyskutuje nad wprowadzeniem mini turnieju pośrodku sezonu zasadniczego.

Po pierwsze: jeszcze więcej kasy, po drugie odpoczynek dla najbardziej utyranych w trakcie rundy zasadniczej.

Chcą mini playoffs rozgrywanych do jednego zwycięstwa (!) gdzie nagrodą byłby milion dolarów na łeb.

Wprowadzą to jak nic. Nieprzewidywalność jednego meczu sprawi, że wygrać może każdy, a największe gwiazdy zapewne odsapną.

Coach’s Challenge

Aby nie przerywać dodatkowo gry i nie przedłużać, szefostwo ligi dyskutuje nad wprowadzeniem pewnej zmiany. Nie, niestety nie jest to ograniczenie liczby nadawanych w przerwach reklam. Otóż protest trenera (coach’s challenge) miałby stanowić JEDYNY sposób by zaprosić sędziów przed monitory i przeanalizować sytuację sporną w przypadku wyjścia piłki na aut, gdy do końca meczu pozostało mniej niż dwie minuty gry. Do tej pory arbitrzy szli oglądać taśmy z automatu, a końcówki ciągnęły się jak ser na pizzy. Dobry czy niedobry to kierunek? Wy mi powiedzcie. Scott Foster jest pewnie w siódmym niebie, haha.

To wszystko na tę chwilę, dziękuję za uwagę, a trójce patronów za wczorajszy “donate” w szczególności mam na myśli:

• Marcin M
• Damian G
• Roberto

Dobrego dnia wszystkim, Bartek