Witajcie, za chwilę postaram się przedstawić sylwetkę dwóch gwiazd: Carmelo Anthony’ego i LeBrona Jamesa krok po kroku, począwszy od liceum do zakończenia ich pierwszego sezonu w lidze NBA. Zasadnicze pytanie brzmi: kto powinien otrzymać statuetkę Rookie of The Year w 2004 roku? Poniżej moje stanowisko w tym temacie. Jako pisarski amator, wszystkich błędów językowych szczerze żałuję i obiecuje poprawę. Miłego czytania!

#early 2000s

Obaj panowie wchodzili do ligi jako zawodnicy, którzy mimo młodego wieku potrafią na parkiecie naprawdę dużo. Jednak cała historia rozpoczyna się dobrych parę lat przed legendarnym draftem 2003, gdy wszystkie oczy zwrócone były na zawodnika, który swą posturą, szybkością oraz wzrostem zdecydowanie odstawał od rówieśników – Lenny’ego Cooke’a.

www.gwiazdybasketu.pl/lenny-cooke-lepszy-niz-lebron/

Tak się chłopak nazywał. Miał wszystko by zostać gwiazdą. W 2001 roku pewien reżyser postanowił nakręcić dokument, wybierając prowadzącego w jakichkolwiek rankingach najbardziej utalentowanych nastolatków, gdzie mając nazwiska takie jak Amar’e Stoudemire oraz LeBron James wybrał właśnie Lenny’ego. Nagrał ponad 100 godzin materiału. Podczas gdy jednak nasz feralny młodzieniec zaszalał i krótko mówiąc: sodówa uderzyła mu do głowy, film nie został opublikowany. Jest to zdecydowanie temat na osobny artykuł.

Nigdy nie zagłębiałem się w ten temat, jednak przeczytałem gdzieś że LeBron “skończył” karierę Lenny’ego decydującym rzutem w czasie trwania meczu na jednym z turniejów. Pokusiłem się napisać nawet do chłopaka urodzonego w New Jersey na Instagramie. Czy to historia tego rzutu to prawda. Wyświetlił. Nie odpisał.

#Young Me7o

Gdzieś między tym wszystkim kwitnie Carmelo Anthony. Polecam przyjrzeć się archiwalnym nagraniom 15-letniego Melo. Już wtedy zauważyć można płynność ruchów, technikę, luz w grze. Po wielu latach J.R Smith zapytany o możliwość gry z Carmelo a potem z Jamesem ujął to tak:

LeBron jest bardziej wszechstronny. Carmelo to znakomity strzelec. Obaj są wybitnymi zawodnikami.

No właśnie. Myślę, że każdy z nas mógłby się pod tym podpisać. Wypowiedź JR nie jest może przesadnie odkrywcza lecz pokazuje coś, co będzie kluczowe już za chwilę przy porównaniu obu zawodników. Któż wtedy spodziewał się, że jeden będzie uważany za jednego z najlepszych koszykarzy wszech czasów, a drugi będzie miał na koncie 4 medale olimpijskie w tym 3 złote.

#Nowa era

Sezon 2002/2003 zbliżał się ku końcowi: Tracy McGrady szalał śrubując średnią 32.1 punktów, Allen Iverson grywał rekordowe minuty, a Allan Houston był liderem pod względem skuteczności rzutów wolnych. Z kolei uczelniane rozgrywki NCAA wygrał uniwersytet Syracuse dowodzony przez studenta I roku Carmelo Anthony’ego. Wynikiem 81:78 pokonali Kansas w finale, a 18-letni Anthony został mianowany tytułem Most Outstanding Player. W swym jedynym roku na uczelni notował średnio 22.2 punktów 10 zbiórek oraz 45% z gry. Nikt nie miał złudzeń, że dzieciak jest dobry.

Po drugiej stronie kurtyny swoje robił LeBron James, będący określany “Wybrańcem”. Dominujący fizycznie był jak dorosły między chłopcami, których bezlitośnie ustawiał w szeregu, dzielił i rządził. Przy tym wszystkim popisywał się przeglądem parkietu, cieszyły go asysty, już na pierwszy rzut oka był bardziej wszechstronny, więcej widział.

W czasach licealnych panowie spotykali się raz po raz. Zdecydowanie najciekawsze spotkanie odbyło się 12 grudnia gdzie St.Vincent St. Marys podejmowali Oak Hill Academy. Im bliżej do legendarnego Draftu 2003 roku tym bardziej napięcie rosło. Mimo początkowych spekulacji, pierwszym numerem draftu został LeBron James.

Hype, który był na LeBrona można przyrównać do lat 90 w naszym ojczystym kraju i zachłyśnięciem się produktami z zachodu, amerykańskimi serialami lub internetem dekadę później. Tak, był to najpopularniejszy 18-latek w kraju.

#ROY

Wielu obserwatorów sceny NBA tamtego okresu uważa, że Cavaliers umyślnie tankowali, by pozyskać LeBrona. W końcu to talent, który zdarza się raz na kilka pokoleń. Jak pamiętacie, Carmelo poszedł z numerem trzecim do Denver Nuggets. Oba zespoły zakończyły sezon 2002/2003 z bilansem (17-65).

Debiut należał zdecydowanie do LeBrona, który zdobył 25 punktów na wyśmienitej skuteczności oraz pokazał, że jest gotowy by stać gwiazdą w lidze. Melo w meczu otwarcia zaliczył 12 punktów, ale swą pierwszą trzydziestkę zdobył już w szóstej kolejce sezonu. LeBron potrzebował na to aż 17 gier. Obaj zanotowali też po 41 punktów jako rekord rookie sezonu. No i właśnie, dlaczego uważam, że nagroda Rookie of the Year 2004 powinna wpaść w ręce Carmelo? Gdy porównamy ich statystyki, są one bardzo zbliżone.

LBJ: 20.9 ppg 5.5 rpg 5.9 apg 41% skuteczności rzutowej

Melo: 21.0 ppg 6.1 rpg 2.8 apg 42% 

Inne pozycje, Anthony grał bliżej kosza przez co więcej zbierał i celniej rzucał, LeBron od wejścia robił za konduktora, co widać po przeważającej liczbie asyst oraz strat. Piłkę w rękach miał niemal dwukrotnie dłużej, bo ówcześni playmakerzy Jeff McInnis i Ricky Davis zostali wytransferowani, a Cavaliers de facto nie mieli w składzie rasowego rozgrywającego.

Cóż, może Carmelo nigdy nie był zawodnikiem, który rozdawał podania i dyrygował tempem gry, ale już od pierwszego sezonu grał obok takiego specjalisty jak Andre Miller, wybitnego technika i podającego. Defensywnie LeBron był lepszy. Tu się zgodzę, Melo na wejściu był tragicznym obrońcą przy czym nie chodziło wcale o motywację, ale mało wiedzę, brak doświadczenia w temacie przekazań, decyzyjności, ustawienia, czytania gry. W moim odczuciu nie jest to jednak argument, który przypieczętowuje dyskusję na temat ROY 2003.

Nuggets zakończyli sezon 2003/2004 z bilansem 43-39 (8 lokata WEST)

Cavaliers zakończyli sezon 2003/2004 z bilansem 35-47 (9 lokata EAST)

#Bigger impact

Jeśli spojrzymy na progres, jaki wykonała drużyna w stosunku do poprzedniego sezonu: Denver wygrało o 26 spotkań więcej i z ósmego miejsca weszło do fazy playoffs. Tym samym Melo został pierwszym zawodnikiem od czasów środkowego Davida Robinsona, który jako rookie przewodził drużynie w punktach i ta zakwalifikowała się do najlepszej ósemki.

Cleveland poprawiło rekord o 18 zwycięstw, co nie wystarczyło do awansu. W głosowaniu na Rookie of The Year z wszystkich 1062 punktów 508 oddanych zostało na LeBrona, 430 na Carmelo, 117 na D-Wade’a, a statystykę uzupełnili Kirk Hinrich (4) oraz Chris Bosh (2).

Jeśli chodzi o pierwsze miejsca: 78 głosów dostał LeBron, 40 powędrowało do Carmelo. Pytanie czy były to głosy biorące pod uwagę wszystkie okoliczności? Dziś wiemy kto zaliczył donośniejszą karierę i kto jest lepszym zawodnikiem. Jednak jeśli brać pod uwagę tylko pierwszy sezon i głosowanie…

Czy aby nie daliśmy się ponieść sławie LeBrona? Proszę, przedstawcie swoje stanowisko i dajcie znać w komentarzach co Wy o tym sądzicie i kto powinien tę nagrodę otrzymać. Dajcie znać również jak chcecie jeszcze jakiś tekst, mogę opowiedzieć jeszcze wiele ciekawych historii i poruszyć mnóstwo ciekawych wątków. Krytykę jestem w stanie przyjąć na klatę. Do przeczytania!

[Autorem wpisu jest czytelnik Mikołaj Wojtyra]

May I have your attention please. Do polskich sklepów wjechała kolekcja sprzętów od Nike, łapcie:

http://www.gwba.pl/nike-collection