Skyline Plaza Frankfurt wita zabłąkanych maratończyków z laptopami pod pachą. Jestem i ja! Kolejny dzień analiz NBA przyniósł dobre wyniki: Tristan Thompson się nie odnalazł przy Drummondzie (dzięki Seba za zwrócenie uwagi), rezerwista Dennis Schroeder nie porzucał, Nuggets nie zrobili linii choć to na farcie -> Lakers fantastycznie biegają, Horford pokazał klasę de facto bez zmiennika, no i Blazers wygrali pierwszy mecz na wyjeździe, bo z Orlando bardzo korzystny mają matchup, a talent Damiana Lillarda jest… z braku lepszego słowa napiszę: dominujący. Jeden tylko Andre Drummond zebrał więcej niż zakładałem, ale to dlatego, że kładąc się spać nie wiedziałem, że Kevin Love opuści mecz z urazem stopy. Cienko widzę ekipę bez jego playmakingu, rzuty mogły nie siedzieć, ale jednakowoż grę robił i przestrzeń zapewniał. No i właśnie:

cleveland cavaliers 103 detroit pistons 110

Przewaga 48-30 na zbiórce zapewnia spory margines błędu. W żaden sposób nie mogę nazwać Pistons drużyną z aspiracjami mistrzowskimi, co nie zmienia faktu, że 4-0 zaliczają! Z dziecięcą łatwością mijali kozłem pierwszą linię Cavs, a gdyby tego było mało – moi “ulubieńcy” Drummond i Griffin dominowali pod deską (kolektywne 52 punkty 32 zbiórki 20/30 z gry!!!) W drugiej połowie gospodarze całkowicie kontrolowali wydarzenia choć wynik końcowy wcale tego nie odzwierciedla.

Szybki rookie Sexton i strzelający zza łuku Kyle Korver próbowali trzymać gości w grze, ale wszyscy mentalnie byli już chyba pogodzeni z (kolejną) porażką. Jaką różnicę potrafi zrobić jeden człowiek… wiecie, o kim mówię.

boston celtics 101 oklahoma city thunder 95

Nie było łatwo położyć do snu gospodarzy, którzy ze wszystkich sił starali się uniknąć startu 0-4. Russell Westbrook twierdzi, że się nie martwi – ja twierdzę, że powinien zacząć. Szesnastoma prowadzili do przerwy, ale zostali odczytani taktycznie, adrenalina zeszła i w samej trzeciej kwarcie Boston zaliczył 40 punktów i odrobił wszelkie straty. Goście przestali pchać się pod obręcz i mocować z fizycznymi Thunder. Posypał się grad trójek w czym dominowali zwłaszcza wysocy Bostonu: Horford i Marcus Morris. Koziołek Kyrie dołożył trochę magii od siebie, a Jayson Tatum przez całe spotkanie równo napadał z półdystansu.

Końcówka na styku, wszystko się mogło wydarzyć, niestety Russell Westbrook za trójkę nie trafił (0/5) za to będący w gazie Morris jak najbardziej. Ostatnie cztery minuty meczu goście zamknęli wynikiem 16:1!

Problemy OKC

1. nie ma shooterów -> jeden jedyny Paul George dysponuje rzutem dystansowym na miarę playoffs
2. nie ma obrony -> są pomysły, zbiórka i wykonawcy, ale brakuje konsekwencji, dyscypliny no i zdrowia
3. nie ma też tempa -> koszykarze na tłustych kontraktach biegają wolniej, to prawda stara jak NBA
4. organizacja gry -> punkt najważniejszy, bezpośrednio związany z pierwszymi trzema

Z góry przepraszam fanów zespołu, ale atak pozycyjny wygląda pokracznie i stosunkowo łatwo ograniczyć poczynania chłopaków. Gdy jeden z drugim gwiazdor zmuszony jest forsować gaśnie jego skuteczność, parę gier później wytykają go palcami, wkradają się frustracje i koło się zamyka.

W obozie przyjezdnym też zamieszanie, nie myślcie że Boston prezentuje w tej chwili super basket. Defensywnie stoją najwyżej w rankingach, ale… Aron Baynes kontuzjowany, cienka zbiórka (45-57 przegrali deskę), za dużo utalentowanych mord do wykarmienia, trwa oswajanie z nowymi rolami, weterani grają na pół gwizdka etc. Na szczęście Kyrie Irving (15/5/5) przytrymował brodę i w końcu trafiać zaczyna. Ozdobą spotkania paczka Tatuma (24 punkty 6 zbiórek) nad próbującym bloku PG-13. Bidok dostał plastra na biodro i z dystansu 2/10 tylko zrobił.

Wniosek: jeśli Thunder przegrają kolejne spotkanie z Phoenix, coach Donovan powinien stracić posadę. Nie da się w NBA wygrywać izolacjami i tak zwanymi “curl screens”.

denver nuggets 114 los angeles lakers 121

Lakers gonią stawkę, pozdro hejtery, Lance make ’em dance! Drugą kwartę upodobali sobie Jeziorowcy, to wówczas biją najmocniej. Rozluźnia się i znów ma przebłyski geniuszu tańczący Lance Stephenson, LeBron uderza pancerzem i spycha z drogi opozycję, grają o dwa tempa szybciej niż rywale i nic ich przed tym nie powstrzyma. Transition game świetna -> 31 punktów zdobywają średnio z kontry a to niemal półtora raza tyle (!) co drudzy pod tym względem Warriors. Zdobywają też najwięcej punktów z pola trzech sekund w NBA. Porozumienie między zawodnikami coraz lepsze i gdy natrafią na słabszą dyspozycję rzutową przeciwnika (jak dzisiaj) mogą ubić w ten sposób każdego.

Pierwsza porażka sezonu dla Nuggets: 6/23 zza łuku nie zrobiło roboty. Nikola Jokic i Paul Millsap na wstecznym biegu, zmuszeni naparzać sprintem, a to nie ich gra. Nie byli w stanie przyhamować meczu. Duża liczba playmakerów i elastyczność pod tym względem Lakers sprawiła im trudność. Wszystko grane w przód. LeBron (28/11/11) znów czuje się chyba jak w koledżu, hehe. Zaklinam niebo by zdrowie zachowali, a jest/będzie z nich rzadka atrakcja. Lubię niekonwencjonalne metody, zawsze to jakaś odmiana. 27 asyst – Lonzo Ball z dorobkiem 12/6/8/5 przy czym trójka z odejścia w twarz Jokica musiała zrobić wrażenie – ogółem szóstka graczy LA z dwucyfrowym dorobkiem, yeah!

portland trailblazers 128 orlando magic 114

Szacunek dla zespołowo grających gospodarzy a w szczególności boskiego Vucevica (24/11) oraz T-Rossa, którego niegdyś nie chciano wymienić za konia: 21 punktów 5/9 zza łuku z ławki!

Dame się jednak nie certoli w tańcu, nie szło mu w pierwszej połowie, ale właściwie czemu miałby się oglądać na jakiegoś DJ Augustina czy ktokolwiek wychynie gościowi zza pleców? 41 punktów 7 zbiórek 6 asyst 13/23 z gry 5/10 zza łuku. Terry Stotts uwielbia grę na trzech niskich, wczoraj na placu dostrzec mogliśmy równocześnie Lillarda, McColluma i młodszego brata Curry. Witajcie w nowoczesnej NBA gdzie każdy jeden strzela.

Other NBA news

Houston Rockets mają problem i wiedzą o tym. Zaproponowali właśnie cztery (delikatnie chronione) picki I rundy draftu za Jimmy’ego Butlera. Cztery to maks, jaki dopuszczają ligowe przepisy. Oni chcą wygrywać teraz i zaraz. Trzymamy kciuki, byłoby ciekawie. Jimmy w roli trzeciej strzelby, w towarzystwie podobnych sobie socjopatycznych osobowości, odnalazłby się myślę znacznie lepiej.

Dobrego dnia! Ano i jeszcze jedno, ogłoszenie (parafialne) na koniec:

Czy wiecie, że rekord kariery Stephena Curry to 54 punkty zdobyte w Madison Square Garden w 2013 roku? Jest w gazie, właśnie wbił Wizards 51 punktów przez trzy kwarty! Czy i tej nocy znokautuje New York Knicks w pojedynkę?

https://Stephen-Curry-Challenge