LaMelo Ball mianowany Rookie Of The Year.

Nie było innej możliwości. W tym wyścigu liczyły się dwa konie: LaMelo (16/6/6 w 51 meczach) oraz Anthony Edwards (19/5/3 w 72 meczach). Można się spierać, który lepiej wypadł statystycznie, ale jeśli chodzi o wpływ na zespół nie mieliśmy wątpliwości. Zanim najmłodszego z braci Ball dopadła kontuzja nadgarstka, jego naturalne instynkty rozgrywającego pchnęły Hornets w rankingach (wskaźnik zwycięstw o dziesięć punków procentowych wyższy sezon do sezonu) i można powiedzieć, umieściły Charlotte z powrotem na koszykarskiej mapie. Znów chciało się ich oglądać, nosić czapeczki i koszulki z logo walecznego szerszenia.

Stan Van Gundy zwolniony jako head coach New Orleans Pelicans.

Niespodzianka można powiedzieć żadna. Tegoroczni Pelicans stanowili drużynę anachroniczną, niedopasowaną, nieelastyczną, grającą poniżej potencjału z toczącym się gdzieś wewnątrz konfliktem choćby z weteranem JJ Redickiem. Oddawali niewiele rzutów trzypunktowych (25. miejsce w lidze) za to sami tracili hurtowe ilości trójek (27. miejsce w lidze). Skupieni w polu trzech sekund zaliczyli 22. rating defensywny w lidze. Mocni fizycznie, wymuszali wiele fauli i rzutów wolnych. Grali pod kosz, byli najlepsi na ofensywnej tablicy. Z drugiej strony nikt nie tracił więcej punktów po stratach.

Koniec końców nie wiadomo było jaką rolę pełnią Lonzo Ball i Brandon Ingram, skoro Ziona Williamsona w połowie sezonu usadowiono w roli ball-handlera. Im dłużej to trwało tym bardziej niezadowolone i rozczłonkowane wydawało się całe towarzystwo, a nawykły do dyscypliny oraz nieco histeryczny Stan zaczął tracić posłuch.

Scott Brooks zwolniony jako head coach Washington Wizards.

Oto jest facet, który potrafił w kluczowych momentach wystawiać na plac piątkę pod tytułem Russell Westbrook, Ish Smith, Raul Neto, Davis Bertans, Alex Len. Nie dbający o obronę tatuś, który kręci karuzelą byle szybciej, nawet jeśli niektóre dzieci już rzygają. Nie reagował na wydarzenia boiskowe, nie dostrzegał dobrego dnia młodych chłopaków, jechał minutami według rozpiski bądź nie wiem, sympatii. Zagubiony w chwilach przełomowych. Kibice Wizards powinni skakać z radości.

Donnie Nelson zwolniony jako szef kadr w Dallas Mavericks.

Tutaj sprawa jest grubsza, bowiem Nelson przepracował w Dallas dokładnie 24 lata. Czy zrobił dobrze wymieniając Setha Curry’ego na Josha Richardsona? Czy sprowadzenie kontuzjowanego JJ Redicka w zamian za Wesleya Iwundu i Jamesa Johnsona miało sens? Czy pięcioletni, maksymalnych rozmiarów kontrakt dla Kristapsa Porzingisa był sensownym posunięciem? Nie, nie i nie, ale ten się tylko nie myli, kto nic nie robi.

Sęk w tym, że znany skądinąd Luka Doncic, którego w tegorocznym offseason Mavs bardzo chcieliby przyklepać do 2026 roku, miał dobre relacje z Nelsonem, który odpowiadał m.in. za wybór Luki w drafcie. To raczej reszta sztabu budziła wątpliwości Słoweńca. Wśród nich jest enigmatyczny doradca, analityk, typer, hazardzista, sprowadzony do klubu przez samego Marka Cubana, niejaki Haralabos Voulgaris.

Kto oglądał Moneyball z Bradem Pittem, ten wie jak rozbieżne potrafią być opinie sztabowców dotyczące zawodników i jak różnych aspektów mogą dotyczyć.

Jeden reprezentuje stronę analityczną, inny opiera się na psychologii, ocenia rzemiosło, relacyjność, charakter. Inaczej wiadomo funkcjonuje szatnia, w której przebywają profesjonaliści, gdzie oczekiwania względem chłopaków są zgodne z ich własnym postrzeganiem siebie jako zawodnika i członka organizacji. Ważne są relacje, zaufanie, pewna przewidywalność reakcji i pewność, jaka się z tym wiąże itd.

Niestety w szatni Dallas nie dzieje się dobrze.

Widać niewprawnym okiem, że Porzingis i Doncić nie pałają do siebie sympatią. Rick Carlisle jest raczej sierżantem musztry niż gościem od budowania relacji. Dallas muszą określić przede wszystkim kierunek. Porzingis wypadł na aut w playoffs, nie stanowił o sile zespołu, jest niezadowolony ze swej roli, a jednocześnie nie bardzo wiadomo na jakiej pozycji powinien grać. Na czwórkę jest za wolny, na piątkę za słaby. Być może offseason pozwoli mu odzyskać wcześniejszą sprawność, w jego przypadku chodzi przede wszystkim o poprawę obrony z pomocy oraz celność rzutów.

Tim Hardaway Junior i JJ Redick są wolnymi agentami. Nicolo Melli i Boban Marjanovic także. Richardsona najchętniej spuściliby na drzewo, ale do wypłaty pozostaje jeszcze rok za kwotę 16.5 miliona dolarów. Wątpliwe by zrezygnował z tej opcji. Jednak przede wszystkim, liczy się przedłużenie Luki na kolejne pięć lat, które kosztować będzie w okolicach 201 milionów dolarów.

Takie newsy. Nie najświeższe, ale chyba ok, co? b

Jesteśmy pozytywnie zaskoczeni liczbą zamówień bluzy GWBA. To nie są tanie rzeczy, ale obiecujemy, że jakość będzie tego warta. Kto wciąż zastanawia się nad zakupem: zamówienia można składać do niedzieli 20 czerwca.

https://gwbastore.pl/limitowana-bluza-gwba/