WTMW.

Magic 119 Sixers 109

Phila zniosła jajko. Odpuścili w obronie. Cienia presji, jaką potrafią wywrzeć na rywali nie wywarli tym razem. Rozleniwieni dwudziestopunktowym prowadzeniem z pierwszej połowy. Spodziewali się łatwego zwycięstwa. Nie spodziewali się szarży pierwszoroczniaka Paolo Banchero (29/9/3) w trzeciej odsłonie oraz trafień zza łuku na poziomie 6/8. Pozwolili gościom podnieść łeb i się przejechali. W czwartej ćwiartce gra Orlando poszła przez nieszablonowego Moritza Wagnera. Ten 25-letni center parokrotnie ograł zespół Sixers jak dzieci. Urywał się na zasłonie, pompką słał w górę Embiida, innym razem na szybkości wymusił faul Kameruńczyka. Orlando jest zbyt duże fizyczne i zbyt utalentowane by ich lekceważyć.

Lakers 104 Nets 121

Goście bez LeBrona i Davisa. Jakiś tam opór stawiali, w trzeciej kwarcie doszli rywali. W skrócie: pilnowali obręczy, a Russell Westbrook ile mógł biegał z chłopakami. Przypomniały się czasy Wizards, czyli Russ, Hachimura i Thomas Bryant. Brooklyn to jednak zespół zbyt mocny strzelecko by się przeciwko nim zamknąć w pomalowanym. Kyrie i tak zrobi wyłom w obronie: 26 punktów 7 zbiórek 6 asyst. Jednak różnicę w tym spotkaniu uczynili strzelcy z nowojorskiej ławki: Patty Mills i Cam Thomas do spółki zaliczyli 42 punkty przy 8/13 zza łuku. W ten sposób Nets znów prowadzili dwucyfrowo w czwartej kwarcie. Kurtyna.

Kings 118 Wolves 111 [OT]

Kiepski mecz, obie ekipy siebie warte. Sabonis wyautowany pod koniec, spadł za faule, ale Wolves nie byli w stanie tego wykorzystać. Trzeba było atakować obręcz przeciwko niskiemu ustawieniu, ale no cóż, organizacja gry. Dwanaście spudłowanych rzutów wolnych Minnesoty oraz 18 popełnionych strat. Anthony Edwards podwajany (dość bezkarnie) w drugiej połowie. D’Angelo Russell umieszczony w roli strzelca nie uciągnął (4/16 z gry). Kings też słaba skuteczność, nadrabiający szybkim atakiem. Aha, kolega Anthony Edwards przyznał się, że zjada trzy paczki chipsów dziennie.

Warriors 128 Thunder 120

Łapią rytm obrońcy tytułu. OKC to zespół skrajnie niewygodny, prędki, żywiołowy, potrafiący zdobywać punkty seriami. Są mali fizycznie stąd mają tendencję by zamykać się pod koszem, ale Warriors też wielcy nie są.

Na szczęście Splash Brothers (66 punktów 15 asyst 15 zbiórek 14/28 zza łuku) w znanej sobie formule, obsługiwani przez Draymonda Greena (7/9/12) to wciąż bardzo solidny fundament. W ekipie gospodarzy rozwinął się jak zwykle Shai Gilgeous Alexander (31/4/7) i to pomimo bardzo nieciekawego wejścia w mecz.

Wizards 127 Spurs 106

Wynik zgodny z wymiarem talentu i hierarchią w tabeli. Beal (21/7/7) powoli wraca do siebie, do składu wrócił też Porzingis (17/9/7) no i jest jeszcze ten niezmordowany Fin Kaile Kuzmainen (16/6/3). Do tego Deni Avdija – dzień konia: 10/12 z gry, czyli 25 punktów i 9 zbiórek. Super, po prostu super są te mecze.

Nas i tak interesuje głównie Jerema Sochan, autor 17 punktów i 5 asyst. Praktycznie cała zdobycz punktowa pochodziła z pierwszej kwarty. Co nowego w grze Polaka? Kozłuje agresywnie, umie czytać ruch obrońcy, dynamicznie wychodzi z kozła w górę. Rzuca w rytmie. Cool. Otworzyć się potrafi do podania czy to w kontrze, na otwartej przestrzeni, czy pod dziurą. Widzi, że typ mu daje miejsce – identyfikuje, rzuca. Ozdobą alley oop w szybkim ataku. Piętnaście punktów zdobyte w dziewięć minut, zanim mocniej się na nim skupili Wizards.

Pistons 105 Mavericks 111

53 punkty Luki Doncica na skuteczności 17/24 z gry oraz 14/18 rzutów wolnych. 24 z 30 punktów zespołu w pierwszej kwarcie. Jestem za zaostrzeniem przepisów, powrotem hand-checkingu i przywróceniem roli obrony w koszykówce. Inną sprawą jest, że tegoroczne Detroit to stan umysłu. Dziewięciu ludzi po 20-25 minut na parkiecie. Szkółka koszykarska psia jego mać.

Hawks 125 Blazers 129

To samo co wyżej tylko nazwisko Doncica zamień na Lillard (42/2/6) czy  Murray (40/8/7) po drugiej stronie. Punktów za dużo. Defensywy tyle, co kot napłakał. Nie opłaca się! Ryzykowne jest stawać na drodze czy skakać do bloku. A propos: cały zespół Atlanty bloków nie zaliczył wcale, ANI JEDNEGO. Za to dwie wymienione wyżej gwiazdy, liderzy zespołów osiągnęli w sumie 26/26 z linii rzutów wolnych!

Raptors 106 Suns 114

Devina Bookera wciąż nie ma, więc jakoś muszą sobie radzić panowie z Phoenix. Szczęśliwie odzyskali Chrisa Paula (19/4/9) który pokleił ich grę w ataku i odpowiednio steruje tempem. Głównymi wykonawcami są Mikal Bridges (29/3/6/3) dla którego był to najlepszy mecz ofensywny od dawna, oraz sprawny środkowy DeAndre Ayton (22/13/2). Raptors w obecnym układzie to dla nich myślę wyrównany przeciwnik. Mecz walki, bardzo wyrównane zawody. Różnicę stanowiły: totalny brak ławki Raptors, egzekucja pod koniec.

Dobrego dnia wszystkim, podziękowania dla trzech szefów wspierających GWBA, czyli Tomek B, Tomek S oraz Bartek M