Welcome to my world.

Zanim przejdę do zrelacjonowania dzisiejszej nocy w NBA, prześledźmy pokrótce co na parkietach najefektowniejszej ligi świata działo się w sobotę. Poniżej przywołuję trzy najważniejsze mecze, bo warto.

Nuggets 119 Sixers 126

Znów chwalę Doca Riversa, który w drugiej połowie przykleił PJ Tuckera Jokerowi do biodra, a Joela Embiida zaparkował pod koszem w roli obrońcy z pomocy. Kameruńczyk “oszukiwał w obronie” przeciwko Aaronowi Gordonowi, czyli najsłabszemu strzelcowi Denver, na dodatek bez pracy nóg pod koszem.

Także była to historia dwóch połów. W pierwszej dominowali Joker z chłopakami (73:58) w drugiej Embiid z Brodą (68:46). Jednocześnie powiedzmy sobie, że Sixers wygrali po raz dziewiąty w ostatnich dziesięciu meczach i prezentują koszykówkę najlepszą od lat, a Joelowi Embiidowi (33.8 punktów 10.0 zbiórek 4.2 asyst 1.7 bloków 53% z gry) bezwględnie należała się pozycja startera w nadchodzącym All-Star Game. Należała, ale jej nie otrzymał.

Lakers 121 Celtics 125 [OT]

Święta wojna NBA, a w niej goście z Los Angeles wydmuchani po całości przez sędziów, którzy nie odgwizdali faulu w ostatniej akcji regulaminowego czasu gry. LeBron miał stuprocentową pozycję do zdobycia zwycięskich punktów, wchodził layupem na lewą rękę, w którą został w oczywisty sposób uderzony przez Jaysona Tatuma. Niestety gwizdek się nie rozległ, czas upłynął, a do wyłonienia zwycięzcy potrzebna była dogrywka.

James szalał z wściekłości, na kolana klękał, a na koniec siedział pokonany z ręcznikiem na głowie. Trener Darvin Ham powiedział na pomeczowej konferencji:

Starasz się winą nie obarczać arbitrów, ale coraz ciężej nam to przychodzi.

O co chodzi trenerowi?

Oczywiście błąd ma prawo się zdarzyć każdemu jednak w przypadku Lakers faktycznie błędów sędziowskich ostatnio mamy wysyp. Pamiętacie jak (15 stycznia) Russell Westbrook skrewił decydującą akcję 1-na-1 w końcówce meczu z Sixers? Było to na 3 sekundy do końca przy jednopunktowym prowadzeniu 76ers. Jak pamiętacie, to teraz popatrzcie na to ujęcie:

Mecz wcześniej (12 stycznia) Lakers rozegrali dwie dogrywki przeciwko Dallas choć… nie powinni byli ich rozgrywać. W końcówce czwartej kwarty sędziowie nie odgwizdali oczywistego faulu przy rzucie na zwycięstwo Troya Browna Juniora:

Dziś (to znaczy w sobotę) było “najgorzej”. Patrick Beverley wziął kamerę i pokazał arbitrom powtórkę, ale jedyne co dostał w odpowiedzi, to faul techniczny. Na twitterze dziwnym zrządzeniem losu usunięto profil zatytułowany “NBA Ref Stat Page”, na którym zbierano dane i “statystyki” arbitrów. Wcześniej ktoś wyszukał informację, że Boston Celtics w meczach sędziowanych przez pana Erica Lewisa od 2020 roku zaliczają bilans… 15-1. Niepokojący jest też fakt, że w samej końcówce spotkania sędzia Jacyn Goble dostrzegł faul Patricka Beverleya stojąc najdalej od akcji, niemal na połowie boiska, natomiast faulu Tatuma nie dostrzegł z odległości dwóch metrów.

Pięciominutową dogrywkę zdominowali Jaylen Brown (11 punktów 3 zbiórki 3/4 z gry 4/5 FT) z kolegą Tatumem (5 punktów 1/1 z gry 3/3 FT).

Suns 128 Spurs 118 [OT]

Najlepszy mecz w karierze młodziutkiego Jeremy’ego Sochana, który chyba sam do końca nie wie, co nawyczyniał, hehe:

• 30 punktów
• 8 zbiórek
• 5 asyst
• 3/6 zza łuku
• 5/5 FT

Phoenix chcieli być cwańsi od Polaka na emigracji zarobkowej, postawili na Sochanie niższego od dwadzieścia centymetrów Chrisa Paula.

Jeremy niezmordowanie atakował, przejmował zasłony w obronie, biegał do kontry. Kolejna rzecz, która może (powinna) się podobać w grze Polaka to umiejętność poruszania bez piłki i szukania wolnych przestrzeni. Mowię o wyjściach do podania i ogólnej ruchliwości zawodnika. Samą przewagą “energii” można czasem wiele ugrać i Jeremy jest tego świetnym przykładem.

Inną rzeczą jest, że Spurs coraz więcej na niego grają! Sezon jest przegrany, to wiadomo, bój toczy się o loterię draftu oraz rozwój młodych jednostek i w myśl tego ostatniego Jeremy szans powinien otrzymywać coraz to więcej. To już się dzieje. Zagrania tyłem do kosza, przebijanie się pod obręcz przeciwko mniejszemu obrońcy, szukanie przewag. To cenna umiejętność, ale nie każdy zespół stwarza swoim młodym adeptom tego rodzaju możliwości. Dość powiedzieć, że Sochan oddał w tym spotkaniu 25 rzutów.

Way to go Jeremy!

Najbardziej efektowny i imponujący był bez wątpienia wjazd wzdłuż linii końcowej zakończony reverse layupem. Były też trójki z otwartych pozycji, trafione i brzydko spudłowane, ale wszystko zgodnie ze sztuką. W tempo i bez hamowania rytmu ofensywnego zespołu. Kolejna trafienie zza łuku odbiło się od obręczy pięć razy zanim wpadło do kosza, ale zgadnijcie co – Spurs wciąż byli w grze na półtorej minuty do końca, aby za chwilę doprowadzić do dogrywki.

Powiem więcej, Jeremy był energetycznym liderem swojego zespołu, pewnie brał na siebie kolejne akcje i na sam koniec – krył go już najlepszy stoper PHX, czyli Mikal Bridges. Nie mając miejsca nie było już tak łatwo, ale to kolejny krok w koszykarskim rozwoju Polaka, który zbiera komplementy od większości ludzi znających się na koszykówce

Uwielbiam w nim to, że skupia się na bronionej połowie i ambitnie podchodzi do obrony. Atak przyjdzie, będzie coraz lepiej rzucał. Jednak defensywnie, oprócz warunków ma charakter. W każdym meczu chce kryć najlepszego zawodnika rywali i to się ceni [Tyronn Lue, główny szkoleniowiec LA Clippers]

DZISIEJSZA KOLEJKA – CZYTAJ DALEJ >>