Może odwróćmy dziś kolejność, podziękowania dla Patronów GWBA:

• Aleksander Kr
• Sławomir Po
• Kamil Wi

Wyobrażacie sobie impuls? Człowiek z własnej, nieprzymuszonej woli, po lekturze artykułu, postanawia przelać 10-20 złotych na rzecz serwisu internetowego. Cieszę się, to komplement najwyższy z możliwych, dziękuję. Nadajecie głębszego sensu istnieniu portalu! Bartek

Sixers 115 Celtics 103 [3-2]

Boston wybuczany przez własnych kibiców. Wszystkie problemy i znaki zapytania, jakie szły za nimi od rozpoczęcia sezonu, wychodzą teraz na światło dzienne. Brak doświadczenia trenera, wewnętrze podziały (Jaylen Brown), wiekowy środkowy, nadmierne oparcie na celności rzutów dystansowych, granica mentalna lidera.

Trzon gra ze sobą od sześciu lat, ale czy dostrzegacie szczególnie wybitny poziom zgrania, synergii, współpracy. Widzieliśmy wczoraj ruch piłki zdziesiątkowanego Miami, nie dysponującego połową talentu Celtics, widzieliśmy zespół z pomysłami na grę, jak opisywane double-ball screens czy współpracę z ławki Lowry’ego i Zellera. Na tym tle w Bostonie jest jak groch z kapustą. Pałowanie kotka za pomocą młotka. Jeśli odpadną z Sixers, należałoby podjąć szereg niewygodnych decyzji kadrowych. Co pachniało “blowoutem” może ostatecznie zakończyć się spektakularną klapą.

• 33 punkty i 4 bloki Joela Embiida
• 30 punktów i 6/12 zza łuku Tyrese’a Maxeya
• 17 punktów 8 zbiórek 10 asyst Jamesa Hardena
• 16 punktów i 11 zbiórek Tobiasa Harrisa
• zadziorni defensywnie PJ Tucker i De’Anthony Melton

Z drugiej strony:

• 36 punktów na blisko 30 rzutach Jaysona Tatuma (40% skuteczności)
• 24 punkty na 16 rzutach Jaylena Browna (57% skuteczności)
• pałujący Smart, serce i dusza zespołu, ale w talent mniej obrosły
• 0/9 zza łuku pary Derrick White i Al Horford
• ograniczony wobec ciasnoty pola trzech sekund Malcolm Brogdon

Exposed

Pierwsza kwarta to solidna dyspozycja zza łuku Embiida i Maxeya oraz drobna przewaga na atakowanej tablicy versus 0/5 z gry Tatuma oraz nieskuteczne próby rozciągnięcia obrony przez Horforda (zakończy spotkanie z dorobkiem 0/7 z gry). Druga kwarta, budzi się Tatum, ale koledzy wciąż cegły w rękach, Brown bez pojedynczej próby rzutowej (!) trzykrotnie traci piłkę, na dodatek z powodu kolejnych przewinień musi opuścić plac. Embiid z Hardenem trzymają drobną przewagę, była szansa odrobić straty, ale z przyspieszenia Bostonu nic nie wyszło.

Trzecia kwarta to aktywniejsza gra Hardena, który nie może uwierzyć jak Bsoton kryje pick and rolle. Momentalnie zwietrzył, czuje w nozdrzach szansę na dojechanie gospodarzy. Sixers są agresorami, po drugiej stronie wydaje się, że Tatum oddaje wszystkie rzuty. Już się chyba koledzy mentalnie pogodzili, że “nie umieją” i zaraz ich skutecznie własna gwiazda zamrozi. Brown 2/3 z gry przez dwanaście minut, ojoj. Czwarta kwarta to szesnaście punktów deficytu, na dodatek mowa ciała Celtów nie zdradza żadnej obietnicy. Sixers pozostają pewni siebie, co prawda rywale rzucają wszystkie siły przeciwko grze dwójkowej Brody i Kameruńczyka, którzy nie zaistnieją w ostatniej odsłonie, ale nie muszą. Tyrese Maxey i (nieoczekiwany przez nikogo) Danuel House są na posterunku, podobnie jak wczorajszy Lonnie Walker w meczu Lakers. Kiedy wszystkich palą płuca, świeża krew ciągnie Philadelphię! Doc Rivers rozanielony, niewiele zmienił przez całą serię, ale przynajmniej chłopaki dobrze się wokół niego czują i otrzymują szansę.

Joe Mazzulla…

Widzę na skrzynce artykuł BLC na temat tej, dość kontrowersyjnej postaci, więc może się ugryzę w język. Może bardziej ogólnie:

• drop coverage naprzeciw pick and rolla Harden x Embiid to gwóźdź do trumny
• za takie rzeczy traci się robotę niestety
• nawet Rivers każe Embiidowi przejmować zasłony Brown x Tatum (!)

• Timelord musi grać więcej, przejmować krycie, stanowić zagrożenie blokiem
• po switchu muszą iść podwojenia Hardena
• niech gracze zadaniowi 76ers podejmują decyzje w koźle!!
• nie ma sensu dłużej iść w small-ball skoro White nie stanowi (2/6 z gry)
• White musi spaść, nie robi różnicy defensywnie vs Maxey / Harden

• Horford na pewnym etapie przestał rzucać / Sixers przestali go kryć
• nawet przejmowany w ataku przez 60-kilogramowego Maxeya
• nawet z czystych pozycji – podawał piłkę!
• Tatum ma na sobie najlepszego stopera Sixers (pozwolę Wam zgadnąć)
• cała reszta obrony jest obliczona na zatrzymanie penetracji Browna
• C’s pobiegaliby do ataku, ale nie było z czego: 15-5 w kontrze dla Sixers

Innymi słowy, goście naprawdę chłopaków skontrolowali. Bez zmiany taktycznej Boston tego nie przejdzie. Idąć wprzód spodziewam się oglądać na placu dwóch wysokich Celtics. Horford musi stanąć na rzęsach jako gracz ofensywny albo jechać na ryby.

Suns 102 Nuggets 118 [2-3]

No nareszcie, triumfuje organizacja, a nie zaciemniający stan rzeczy indywidualny popis strzelecki. Od lat hołduję zasadzie, że na pewnym poziomie, bez jakościowej współpracy i głębszego porozumienia niczego w koszykówce (ani w życiu) nie wygrasz. Luźne wnioski przedstawiam poniżej:

• odzyskana dyspozycja Michaela Portera Juniora (19 punktów 5/8 zza łuku)
• MPJ absolutnie kluczowa postać: otwiera przestrzeń / ofensywę gospodarzy
• Jokić na wysokości zasłony / wraz z upływem czasu trzymający się bliżej obręczy
• założeniem Denver było zabrać Phoenix trójkę w pierwszej fazie meczu
• KD świetny, ale skuteczność adekwatna do warunków (26 punktów 11 zbiórek 7 asyst 10/26 z gry)
• męczy się okrutnie, jest kluczowym graczem Słońc przede wszystkim na bronionej połowie
• Landry Shamet wystawiany uparcie, stawający naprzeciwko Murraya?!
• Joker (29 punktów 13 zbiórek 12 asyst) dominujący Aytona, również w pojedynczym kryciu

Innymi słowy: szereg mało sprytnych rozwiązań po stronie Suns, zmęczenie materiału Bookera (8/19 z gry) i grający swoje, odblokowani gospodarze. Mecz nieformalnie zakończył się w trzeciej kwarcie. Reszta to fabuła, jakieś odpychanie przy linii bocznej podczas przerwy. Kulminacją zawodów był przechwyt Christiana Brauna i lot na kosz po przeciwnej stronie boiska. Denver ma tę serię, jeśli Porter nie złoży jaja w dwóch kolejnych meczach, Suns są ugotowani.

Other NBA news

Wczoraj wieczorem poznaliśmy członków 2022/23 NBA All-Defensive Teams. Uwagę zwraca w szczególności Alex Caruso, pierwszy biały obwodowy w najlepszej piątce obrońców od… 1980 roku:

• First team: Jaren Jackson, Brook Lopez, Alex Caruso, Evan Mobley, Jrue Holiday
• Second team: Bam Adebayo, OG Anunoby, Dillon Brooks, Draymond Green, Derrick White

Patrząc na tegoroczne playoffs pozmieniałbym nieco kolejność, ale nazwiska bardzo dobre, trzeba przyznać.

Dobrego dnia wszystkim. B