WTMW.

Jakie jest/ było prawdopodobieństwo, że trzy z czterech rozegranych meczów 1/8 Eurobasketu zakończą się identycznym wynikiem? Mało brakowało, a wszystkie cztery rezultaty wyglądałyby tak samo!

• Polska vs Ukraina 94:86
• Finlandia vs Chorwacja 94:86
• Włochy vs Serbia 94:86
• Grecja vs Czechy 94:88

Polska zbiła Ukrainę! Znalezienie się w najlepszej ósemce drużyn to największy sukces narodowej reprezentacji koszykarzy w historii naszych występów w mistrzostwach Europy. Konflikty i wewnętrzne tarcia poszły na bok, każdy chce się pokazać z dobrej strony na europejskiej scenie. Gdy widzisz na trybunach postaci pokroju Brada Stevensa (szef kadr Boston Celtics) nie ma innej możliwości – każdy zasuwa bez szemrania.

Czy dowiedzieliśmy się czegoś nowego o polskiej ekipie? Naszym najsłabszym punktem od zawsze była pozycja rozgrywającego. Odpowiedź trenera Igora Milicica? Gramy bez rasowego point-guarda. Atak pozycyjny pod presją inicjuje Mateusz Ponitka (9-5-7-5-6-6 asyst w kolejnych meczach). Wymiennie piłkę kozłuje AJ Slaughter szukający gry pick and roll z wysokim lub własnych zdobyczy. Do piłki wysoko wychodzi także i rozegranie z pozycji centra wspiera Balcerowski i to jest nowa jakość w kadrze.

W tym ujęciu gramy nowoczesny basket.

Nie ma jednej postaci odpowiedzialnej za kreowanie akcji. Nie tak łatwo nas odciąć. Na dodatek Ponitka (198 cm / 95 kg) i Sokołowski (196 cm / 90 kg) dysponują warunkami fizycznymi pozwalającymi im płynnie przejmować zasłony. Gdy rywal uparcie poluje na mismatch, trener ściąga Slaughtera (79 kg) z parkietu – jesteśmy wówczas bardzo sprawnym, atletycznym zespołem potrafiącym gonić do kontry. Pokuszę się o stwierdzenie, że właśnie dzięki szybkim atakom po wymuszeniu błędów Ukrainy wczoraj wygraliśmy.

Naszym problemem jest pozycja numer “cztery” (patrzę na ciebie Jeremy Sochan). Aaron Cel ma swoje zalety i doświadczenie, ale odstaje warunkami, Aleksander Dziewa z kolei nie dysponuje rzutem z odległości i póki co nabiera szlifów na międzynarodowej arenie. Na pewno gramy bez kompleksów. Nikt nas już na bezczelnego nie ciśnie, już nie trzęsą nam się ręce. Pressing potrafimy rozrzucić, wszyscy najważniejsi gracze występują w zagranicznych klubach, są przyzwyczajeni. To także przeskok jakościowy względem ostatnich kilkunastu lat.

Weźmy także pod uwagę, myśmy już “swoje” zrobili. Ciężar oczekiwań leży po stronie naszych rywali. Nas walczących w ćwierćfinale nikt się nie spodziewał. Co jeszcze wiemy?

• AJ Slaughter potrafi grać piłką

  (24 punkty 4/9 zza łuku 4 asysty)

Pociągnął nas strzelecko w najważniejszych meczach, z Czechami, Izraelem i wczoraj zaliczył skuteczność 15/31 zza łuku, czym zrobił różnicę. W obecnym kształcie kadry z pozycji “jeden” najbardziej potrzebujemy właśnie zagrożenia strzeleckiego. Faceta, który skupia uwagę obrony nie tylko z piłką w rękach.

• Olek Balcerowski gra nowoczesny basket na atakowanej połowie

Głowa w górze, nienaganne technicznie manewry, przytomność. Potrafi wyjść do podania na piąty metr, obejrzeć się wokół, podać. Mimo młodego wieku czyta grę, nie panikuje. Balcerowski to filar kadry na lata wprzód.

• Mateusz Ponitka i Michał Sokołowski to SG/SF europejskiego kalibru

Opisuję obu po raz wtóry. Weźmy pod uwagę wczorajszy występ Mateusza. W pierwszej połowie forsowane rzuty, nerwowość – bodaj 1/7 z gry. Po przerwie konsekwentne ataki obręczy po zasłonie, wymuszanie kolejnych przewinień, presja na obronę rywala. Ostatecznie 22 punkty przy 8/10 FT na koncie. Mówimy o zawodniku hiper ambitnym, pełnym dumy i uporu. Jego konflikt z trenerem odszedł w tym momencie na dalszy plan. Obawiam się, że mimo 29 lat długo już z kadrą nie pogra, chciałbym się mylić.

Razem z Sokołem panowie odwalają w drużynie najcięższą robotę. Jak sądzicie, kto kryje tych wszystkich Bogdananoviców, Hrubanów, Avdiję, Miciców czy Mikhailiuka? Ci dwaj panowie są jak szwajcarskie scyzoryki, robią wszystko. Biorą na siebie drugą linię gdy center idzie do wysokiego pick and rolla. Po zbiórce gonią kozłem na kosz rywala.

Kilka słów przed meczem ze Słowenią

Cała reszta (spore znaczenie mają w szczególności Garbacz i Michalak) zasuwa aż miło. Innymi słowy, chce się oglądać polską reprezentację, aż duma bierze. Czy mamy jakiekolwiek szanse ze Słowenią? To jest sport, dopóki piłka w grze, wszystko się może zdarzyć. W rzeczywistości Luka Doncic z ekipą są szesnastopunktowym faworytem bukmacherów. To ogromnie dużo, ale pocieszę Was. Serbia z wielkim Jokerem była wczoraj jedenastopunktowym faworytem w meczu z Włochami, a mimo to wraca do domu! Czego więc możemy się spodziewać, gdzie szukać szans i na co w szczególności uważać:

• Luka jest leniuchem w obronie
• jeśli zachowamy przytomność umysłu – będziemy rozrzucać piłki, będą pozycje na łuku
• ich środkowy Mike Tobey nie doszedł do siebie po skręceniu kostki
• trzeba go atakować po zasłonie ile wlezie!
• zesztywniał, niech rzuca te swojej pick and pop, zamknijmy środek
• liczą się pierwsze minuty – będą nas chcieli napaść, mocno nacisną piłkę
• jeśli przetrwamy pierwszą nawałnicę – od piątej do 30. minuty tempo spadnie
• Luka jak zawsze będzie się starał wyfaulować naszych

• zwłaszcza Balcerowski po zasłonie musi uważać, bez niego nie wygramy
• trzeba zarządzić podwojenia Luki poniżej linii rzutów wolnych – tego się boję
• najlepiej w ogóle odciąć go od piłki na low post, ale Milicić ma dziwne pomysły
• jeśli rzucą nam 15 trójek – trudno
• musimy liczyć na ich słabszą dyspozycję z dystansu
• nie wiadomo czy nie stracili Zorana Dragica
• Goran Dragic zaliczał już mecze bardzo nieciekawe, nie ma wielkiej formy
• nie wolno mu dać szaleć na otwartej przestrzeni
• mimo 36 lat na karku motorycznie wciąż będzie najlepszy na parkiecie
• Słowenia gra najlepszy szybki atak w turnieju
• ale można ich skubnąć na tablicach – walczmy więc

DO BOJU POLSKA!

Dobrego dnia wszystkim, podziękowania dla Maciek89 za wsparcie GWBA oraz anonimowym autorom nienawistnych komentarzy za poświęcony czas. B