Ostatnim aspektem, którym się dziś zajmiemy, to legendarne już ochronne maski, w których zmagają się gracze mający problemy z twarzą. Oczywiście mowa o tych natury chirurgicznej. Na przestrzeni lat grało w nich gro zawodników, ale kilku z nich wpisało się szczególnie w kreowanie istoty tego przedmiotu.

Przede wszystkim – Richard Rip Hamilton. Kiedy pierwszy raz zobaczyłem wywiad z Hamiltonem, na którym nie miał ubranej swojej maski, to nie poznałem typa. Niesamowite, jak bardzo wpisała się ona w jego osobę. W sezonie 2003/2004 Hamilton kilkakrotnie zmagał się z poszarganym nosem. Noszenie maski okazało się konieczne, bo każdy kolejny pstryczek kończyłby się raczej źle. Początkowo – był pot, niewygoda i ogólna dezaprobata, ale dziś Hamilton nie wyobraża sobie sytuacji inaczej:

To moja osobista ‘peleryna Supermana’

1

Chyba jest to jedyny zawodnik, który nosi swą maskę na stałe. Okresowo bowiem pojawiali się w niej tacy gracze jak LeBron James w 2005 roku, Bill Lambeer za czasów Bad Boys z Detroit, Kobe Bryant po felernym łokciu Wade’a czy rok temu Kyrie Irving.

Zamaskowany Kobe Bryant to jedna z ostatnich osób, jakich chciałbym zobaczyć podczas samotnego spaceru ciemną uliczką. A Kyrie Irving w swojej masce wyczyniał takie rzeczy, że nie mieściło się to w granicach zdrowego rozsądku:

[vsw id=”-lOhbA0fn_A” source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]

Chciałbym kiedyś mieć możliwość założyć coś takiego i zobaczyć, jak to działa.

Przypominacie sobie jeszcze kogoś, kto powinien się tutaj znaleźć?

{KUBA}