Hej hej tu NBA! Relację składam na Wasze ręce nieco później niż zwykle, ale za to udało nam się naprawić awarię z serwerami i ruch na stronie znów powinien odbywać się płynnie. Jeśli komuś z Was witryna nadal ładuje się z oporami, proszę o znak sygnał.

washington wizards 101 indiana pacers 109

Bez środkowego i bez Johna W. przeciwko solidnie poukładanym Pacers na ich własnym terenie? To nie miało prawa się udać! Bradley Beal (30 punktów 10/27 z gry) oraz Kelly Oubre (23 punkty 9/14 z gry) mieli co prawda pewne obiekcje względem kolejnej porażki, na przełomie 3 i 4 kwarty Wizards przypuścili szaloną szarżę, ale ostatecznie wszelkie skargi przyjezdnych zostały oddalone. Sześciu ludzi z dwucyfrowym dorobkiem punktowym i choć nie był to wcale dobry mecz w wykonaniu Indiany (24 straty!) na tablicach zniszczyli rywali 57-41, a strefą podkoszową niepodzielnie rządził żylasty Myles Turner, autor 26 punktów 12 zbiórek i 5 bloków!

detroit pistons 102 philadelphia 76ers 116

Parę godzin przed startem meczu dowiedzieliśmy się, że gwiazda zespołu Blake Griffin nie wystąpi. Dodatkowo pozbawieni kreacji autorskich na ławie (Ish Smith naciągnięta pachwina) oraz dwójki swych najlepszych 3+D (Reggie Bullock, Stanley Johnson) grający dzień po dniu goście byli zdani na łaskę Sixers. Pozostało im napadać z kontry oraz gra inside/outside. Andre Drummond mistrzem defensywy nigdy nie będzie, ale swoją deskę ogarnia i można mu też stosunkowo łatwo dograć piłkę.

Wynik trzymali w ryzach panowie Luke Kennard oraz nieszczęsny Reggie Jackson (wspólnie zgromadzili 43 punkty na skuteczności 8/14 zza łuku) ale nie wystarczyło to by nawiązać z Sixers walkę w drugiej połowie. Joel Embiid po kilku przeciętnych występach znów był sobą (24 punkty 8 zbiórek oraz 14 wymuszonych FT) a w czwartej kwarcie temat zakończył agresywny z piłką Ben Simmons, posłuchajcie co mówi:

Nie sądzę, że byli na mnie gotowi. W każdym meczu przeciwko Pistons czuję, że pewne matchupy mogę zdominować, wjechać na obręcz i zrobić swoje [Simmons 18 punktów 10 zbiórek 7 asyst]

Co racja to racja, Detroit jest najgorzej broniącą przestrzeń wokół obręczy ekipą NBA i mam na to dowody. Oby tylko nie okazało się to pyrrusowe zwycięstwo, gdyż w pierwszej połowie pachwinę uszkodził bohater ostatniego pojedynku Jimmy Butler.

new orleans pelicans 100 boston celtics 113

A miało być w drugą stronę, bo przecież Kyrie, Horford i Hayward nieobecni. Celtowie lubią jednak wyzwania, talentu i determinacji im nie zbywa, a ponieważ Jrue Holiday był zajechany wczoraj (mecz z Detroit wygrał w pojedynkę) a Anthony Davis od dłuższego już czasu bywa nonszalancki (41 punktów 17/34 z gry więc niczego mu nie zarzucisz) nie dało rady zbić Bostonu!

Atmosfera jak w playoffs, skład też niemal jak w maju. Rozier, Smart, Theis, Tatum, Brown i Morris w swoim żywiole, wysoka intensywność, konsekwentne ataki. Pelikany słabo bronią, a tymczasem sami nadziali się na zasieki i na dobre w nich utknęli. Gospodarze odseparowali się gdzieś na początku I kwarty, na starcie drugiej połowy trzy kolejne trójki trafił rozciągający obronę Marcus Morris (31 punktów 10/15 z gry) i już do końca utrzymywali w miarę bezpieczne prowadzenie. Różnicę zrobił… ogólny poziom energii gospodarzy. Tylko tyle i aż tyle.

Po raz pierwszy w karierze solidne minuty zagrał też młody center Robert Williams (7 punktów 11 zbiórek) któremu w udziale przypadło krycie Davisa. W pewnym momencie zablokował nawet rzut rywala czym wprawił TD Garden w jeszcze lepszy humor.

sacramento kings 108 chicago bulls 89

W notatkach typerskich napisałem tak: “Wojna domowa w szeregach Byków, którzy są za słabi defensywnie by dotrzymać kroku rywalom, pamiętajmy że Chicago tankuje…” dodajmy jeszcze brak organizacji wynikający ze zmian szkoleniowo/kadrowych (powroty Bobby Portisa i Krisa Dunna) a wynik kompletnie przestanie dziwić. Po skutecznej pierwszej kwarcie rotacje się posypały i ofensywnie ktoś jakby włożył Chicago kij w szprychy. Są też oczywiście dobre strony: Dunn (9 punktów 6 asyst 20 minut) winien pojawić się w wyjściowym składzie teraz i zaraz. W obozie Sacramento sześciu młodych kozaczków z dwucyfrówką, lubię ten zespół bardziej niż wskazywałaby na to ich gra.

cleveland cavaliers 92 milwaukee bucks 108

Bez Giannisa (zadrapanie na szyi) z zastępującym go Ersanem Ilyasovą spacing Milwaukee był jeszcze lepszy niż zazwyczaj. Każdy z piątki siał zza łuku, wykonawców i talentu ofensywnego Bucks mają pod dostatkiem. No i co? Pięć trójek w pierwszej kwarcie przeplatanych wjazdami pod kosz przesądziło o losach spotkania. Więcej nie patrzyłem.

utah jazz 113 oklahoma city thunder 122

Zbyt wiele talentu, zbyt wiele przewag fizycznych mają panowie z OKC by nadrobić to ustawieniem. Trzeba energii, wielu celnych rzutów i szybkiego powrotu na własną połowę. 8/29 zza łuku oraz 20 strat nie zrobi roboty. Thunder wiedzieli, że Jazz trzeba atakować, nie można się certolić co pokazali dziś w szczególności Paul George i Dennis Schroeder. Steven Adams potarmosił Goberta, a Westbrook co najwyżej sam siebie potrafi zatrzymać, chwała mu za to, że nie forsuje… oh wait… 12 punktów 11 zbiórek 10 asyst 4/18 z gry.

orlando magic 76 dallas mavericks 101

Dallas od dawna ma swoje patenty na Orlando, które przyzwyczaiło nas, że po silnym początku sezonu, w okolicach Bożego Narodzenia zapada w sen zimowy, a gdy na dodatek tracą swego najlepszego shootera (Evan Fournier enigmatycznie nie pojawił się na placu) to już w ogóle nie ma o czym pisać.

Słoweński książę Luka Doncic nawet gdy traci równowagę to podejmuje dobrą decyzję (7 punktów 11 zbiórek 9 asyst 2/11 z gry). Młode chłopisko pod nieobecność kontuzjowanego Dennisa Smitha Juniora proszone jest o kreowanie akcji i czyni to znakomicie raz po raz obsługując kolegów w akcjach dwójkowych. Sprawdziłem, jako “pick and roll ball handler” zdobywa średnio 8.4 punktów w meczu (ósme miejsce w lidze, liderami Kemba i Lillard) ale pod względem skuteczności tego rodzaju akcji (1.0 punktów na posiadanie) stoi wyżej wyprzedzając m.in. Donovana Mitchella czy Devina Bookera.

No jeszcze wypadałoby bym napisał… choć dziś nie miało to najmniejszego znaczenia, Mavericks tracą średnio najwięcej punktów w lidze z pozycji shooting-guarda, a to pozycja nominalnie przypisana Doncicowi. Także tego.

memphis grizzlies 99 denver nuggets 105

Witamy na pokładzie nowy nabytek Denver niejakiego Nicka Younga, kojarzycie? Nie żeby odegrał jakąś szczególną rolę, dziś nie zagrał, ale to jak z szybkim autem: łatwiej jeździć wolno mając świadomość, że jak się będzie chciało, to można pojechać szybko, czy jakoś tak. Swaggy sympatyczna postać i cieszę się, że z horyzontu nie spadł.

Denver odważnie postawiło sprawy wystawiając na plac dwóch środkowych, a co tam! Memphis i tak grają ślamazarny basket, a ostatnim czego potrzebowali to to, żeby im na silnym skrzydle młody (i silny) JJJ wbił w parkiet kiepskiego defensywnie Treya Lylesa. Mimo najlepszych starań niedźwiadków ruchem jak zwykle sterował niezatapialny Joker (27 punktów 12 zbiórek 6 asyst) ale to obwodowy Monte Morris jest objawieniem tegoż spotkania (20 punktów 6 zbiórek 5 asyst 4/5 zza łuku w tym jeden wyjątkowy farfocel). Grizzlies chcieli wygrać gdzieś do 4 minuty (przed końcem). W górach jak to w górach, silnik odmówił posłuszeństwa i dalej iść nie chciał.

los angeles clippers 123 phoenix suns 119 (OT)

TJ Warren pojawił się na boisku, ale trudno mu przypisywać zasługę skoro zagrał tylko 12 minut. Suns po kilku kompromitujących występach nieoczekiwanie postawili się (przeżywającym lekki kryzys) LA Clippers. Na szczęście ci ostatni nie przegrali jeszcze dogrywki (4-0) w tym sezonie.

Temat dokończył walczak Avery Bradley, który przechwycił rzut sędziowski, był faulowany i z zimną krwią nabił na licznik dwa wolne. W rolach głównych wystąpili skrzydłowi Tobias Harris (33 punkty 8 zbiórek 11/19 z gry) oraz rozstrzelany w drugiej połowie Danilo Gallinari (25 punktów 5 zbiórek 11/12 FT).

Poszaleli ci młodzi, DeAndre Ayton (20/12) tym razem już nie bał się Bobana, masę energii wniósł na plac Richaun Holmes (19/7) ale to rookie Mikal Bridges jest odkryciem tego spotkania (19 punktów 4/8 zza łuku). LAC chyba zlekceważyli temat, zbyt dużo swobody miał klepacz De’Anthony Melton (zwariuję z tym imionami).

minnesota timberwolves 108 golden state warriors 116

Powrót na parkiet Draymonda Greena oznaczał tylko jedno, wygraną mistrzów. Pozostawała tylko kwestia różnicy punktowej. Mimo przedłużającej się absencji Dray nie spuszcza z tonu, nadal mierzy w statuetkę Defensive Player of The Year. Minnesota, która od momentu zatrudnienia Roberta Covingtona robi fenomenalną robotę niwelując rozgrywających rywali tym razem musiała pocałować się w czoło. Uwaga podaję numery: 38 punktów 7 zbiórek 6 asyst 7/14 zza łuku Stephena Curry. Za nim poszła reszta: Klay 26, KD 22, Dray 7/10/7 i tak dalej.

Aha, jeszcze jedno: Steph Kosmita został właśnie liderem wszech czasów w kwestii skuteczności rzutów wolnych, jego średnia kariery to w tym momencie 2347 na 2595 czyli 90.44% -> dokładnie o jedną setną wyprzedza Steve’a Nasha (3060/3384).

miami heat 105 los angeles lakers 108

Ostatnie w historii starcie legend NBA: LeBrona Jamesa (28/9/12) i Dwyane’a Wade’a (15/5/10!). Co tu wiele gadać, obaj stanęli na wysokości zadania, byli liderami swych ekip, a odchodzący na sportową emeryturę Wade raz po raz zdradzał przebłyski dawnej świetności dynamicznymi wjazdami pod kosz. Końcówka trzymała w napięciu, wysoką skuteczność zaprezentowali Lakers odrabiając 6 oczek deficytu i po kolejnym trafieniu Kyle’a Kuzmy (33 punkty 7 zbiórek!) prowadzenia już nie oddali. Na zakończenie panowie gwiazdorzy wymienili się jerseyami, ale nie tymi przepoconymi, Wade był przygotowany, zawczasu przygotował egzemplarz z napisem:

Dzięki, że pchnąłeś mnie dalej, niż myślałem, że jestem w stanie dojść.

Waszą uwagę zwracam na genialną ostatnio formę Justise’a Winslowa (28 punktów 7 zbiórek) i choć piłki wypadały Olynykowi, dużo bardziej lubię oglądać South Beach bez Hassana Whiteside’a.

Dobrego dnia wszystkim!