Rajon Rondo: geniusz czy megaloman
Z czym Wam się kojarzy stan Kentucky? Pola, lasy, stodoły, bydło? Biorąc pod uwagę rozległość terenu zbyt wielu ludzi tu nie ma. Największa aglomeracja, czyli Louisville liczy sobie zaledwie 700 tysięcy mieszkańców. Co ciekawe, to tutaj powstało znane na całym świecie KFC, produkuje się ogromne ilości tytoniu, a mieszkańcy obsesyjnie śledzą konne gonitwy, w tym jeden z najbardziej prestiżowych wyścigów, Kentucky Derby, znacie?
Poza tym nuda więc aby dodać życiu emocji, od lat stawia się na sport. Mówiąc ściślej, sport w wydaniu uczelnianym, na najwyższym światowym poziomie. Cały stan pała ognistą miłością zwłaszcza do dwóch dyscyplin: futbolu i koszykówki. Skupmy się może na tej drugiej, hehe.
Dwie największe uczelnie, czyli University of Kentucky oraz University of Louisville to istne kuźnie talentów. Dzięki solidnie dofinansowanemu programowi koszykarskiemu, samo UK dostarczyło 24 (!) aktualnych zawodników NBA, między innymi: Demarcusa Cousinsa, J-Walla, KAT-a, Juliusa Randle, Devina Bookera oraz Rajona Rondo.
Właśnie temu ostatniemu chciałbym poświęcić niniejszy tekst. Rajon Rondo znany jest ze swej krnąbrności, genialnych podań i twardego charakteru. Ma na koncie tytuł mistrza NBA, nieoficjalny tytuł ligowego mistrza szachów oraz liczne konflikty ze szkoleniowcami. Zapraszam do lektury.
A może futbol?
Od małego miał pod górkę, jego nieustępliwy charakter, który aktualnie bardziej mu przeszkadza niż pomaga tworzył się już w czasach dzieciństwa. Ojciec koszykarza zostawił żonę z czwórką dzieci gdy Rajon miał 7 lat. Żeby zapewnić godny byt swojej rodzinie matka brała nadgodziny w fabryce tytoniu. Na początku pasją Rondo był futbol, ale ponieważ mama Amber nie chciała odwiedzać połamanego syna w szpitalu, namówiła go by przerzucił się na basket.
Talent atletyczny objawił się szybko. Dość powiedzieć, że w II klasie liceum Rondo robił średnio 28 punktów, 10 zbiórek i 7.5 asyst, co zaowocowało nominacją do najlepszej piątki stanu oraz obwołaniem Rajona najlepszym graczem Kentucky. Aby zmaksymalizować swe szanse kariery w NBA, w klasie maturalnej Rondo przenosi się do legendarnej Oak Hill Academy, seryjnie produkującej najlepsze prospekty w kraju.
A skoro koledzy na poziomie to i bilans drużyny mocny, dokładniej: 38-0! Na studniówce Rajon tańczy do akompaniamentu swoich średnich: 21 punktów, 12 asyst i 3 zbiórki. W jednym z występów zalicza 27 asyst, innym razem 31 asyst. A dzięki przewadze szybkości potrafi wmontować 55 oczek. Idzie za tym powołanie do McDonald’s All-American Team, a szuflada wypełnia się listami stypendialnymi.
Dom rodzinny Rajona w Louisville przeżywa prawdziwe oblężenie skautów uczelni wyższych, ale wybór może być tylko jeden: Kentucky Wildcats. W swym pierwszym sezonie ustanawia rekord uczelni w ilości przechwytów (87) ale Final Four okazuje się poza zasięgiem. Drugi sezon to kolejny rekord w postaci 19 zbiórek z pozycji rozgrywającego oraz powołanie do kadry narodowej U-21 z którą w Argentynie zdobywa młodzieżowe mistrzostwo świata.
Obserwatorom imponuje jego koszykarskie IQ, błyskotliwy przegląd pola, zażarta obrona i kontrola tempa gry. Tylko jeden, dość istotny mankament skutecznie obniża jego pozycję w drafcie. Rondo nie potrafił rzucać.
Geniusz?
Po dwóch latach w UK zgłasza się do draftu. David Stern stoi na podium, wyciąga koperty czytając nazwisko za nazwiskiem, ale “Rajon Rondo” wciąż nie pada z jego ust. Ostatecznie decydują się Phoenix Suns z 21. pickiem po czym następuje błyskawiczny transfer do Bostonu.
Pierwsze kroki w zawodzie nie zwalają z nóg. Rondo dzieli minuty z Sebastianem Telfairem i zdziwaczałym miłośnikiem broni palnej Delonte Westem. Jako zmiennik zaznacza się w meczu z Toronto, zdobywa aż 23 punkty. Wkrótce otrzymuje szansę gry w pierwszym składzie. Wciąż zaskakuje: 14 zbiórek przeciw San Antonio, 11 przechwytów z Indianą… Cyfry rosną, ale bilans drużyny to marne 24 wygrane i aż 58 porażek.
Wówczas następuje przełom, skład zostanie rozszarpany na kawałki. Do miasta przyjeżdżają gwiazdy Kevin Garnett i Ray Allen. Teraz Rajon ma prawdziwe pole do popisu, korzysta z braku uwagi poświęcanej utytułowanym kolegom, kolejne zwycięstwa dodają mu pewności siebie i energii. W swym debiucie w playoffs Rondo zdobywa 15 punktów, 9 asyst i 2 przechwyty.
Boston kosi po kolei zadziorną Atlantę, młodego LeBrona oraz Bad Boys z Detroit. Świętują awans do wielkiego finału, gdzie czeka ich święta wojna z LA Lakers. Pamiętam to napięcie. Pierwsze dwa mecze w TD Garden i dwa zwycięstwa Bostonu, Rondo w drugiej grze notuje 16 asyst. Seria przenosi się do Staples Centre, a Kobe pokazuje klasę, 36 punktów i minimalna wygrana Jeziorowców. Game 4 i mamy 3-1 dla Celtics, a cały Boston już zaczyna świętować 17. mistrzowski tytuł. Po powrocie przegrywają u siebie, ale co się odwlecze to nie uciecze i już w następnym spotkaniu Rondo i spółka dają miastu upragniony tytuł mistrzowski.
Dla Rajona były to przełomowe playoffs, pierwsze i od razu mistrzowskie. W każdym razie średnie 10 punktów, 7 asyst i 4 zbiórek zapewniły mu nieśmiertelność w Bostonie.
CZYTAJ DALEJ >>
Świetny art! Pozdrawiam 😀
Powiem szczerze jako fan Bullsów bardziej ucieszyłem się z transferu Rondo niż Wade’a. Dlaczego? Nie mam pojęcia. Ma coś w sobie, co prezentuje na parkiecie 😀 Mimo, że robi czasami Czeczenie w szatni to jest jednak częścią zespołu (póki co) 🙂 Jak zwykle artykuł, który chce się czytać ;D Tak 4mać 😛
Pisałem już gdzieś to kiedyś. Moim zdaniem Rondo jest typem gracza, którego dosyć ciężko dopasować stylem grania oraz charakterem do drużyny. Środowisko, które najlepiej do niego pasowało oraz w którym się najlepiej odnajdywał był Boston. Był graczem od kreowania gry, resztą zajmowali PP, KG, RA. Dodatkowo Doc Rivers, Kevin Garnett i Paul Pierce byli/są dosyć charakterni więc trzymali młodego w ryzach. Właśnie w takiej to “układance” Rondo “działa / działał” najlepiej . 🙂
Nie okłamujmy się, Rajon Rondo najlepsze lata ma za sobą, nie ma i nie będzie już drugiego takiego Bostonu.
Gdyby tak tylko dorobił się rzutu. Mógłby przez lata stanowić solidne wzmocnienie ławki, zespołów aspirujących do tytułu.
Super art 😀
Mnie zawsze wkurzala jego gębą…
Cieszę się, że Lakers nie podpisali go gdy ten spotykał się z Kobe na posiłkach..
Rondo to typ zawodnika który musi być otoczony zawodnikami którzy w ataku non stop wychodzą na pozycję i nie obrażają się kiedy on poda w inną stronę mimo wyjścia na dobrą pozycję… Trzeba mu ufać a 100% że wie co robi i do kogo podaje… Chłop widzi wszystko i podaje w idealnych momentach… Trzeba mu dać piłkę do rozegrania a reszta musi być w ciągłym ruchu on zauważy każda pozycję i poda kiedy trzeba… Obrona niestety przez ograniczenia fizyczne ( kontuzje itp) nie stoi już na tak wysokim poziomie jak kiedyś ale doświadczeniem potrafi skierować gracza w odpowiednią stronę aby ktoś przyszedł z podwojeniem tylko potrzeba zrozumienia z innymi aby to wychodziło
Dla uściślenia jestem wielkim jego fanem i rozumiem jego frustrację kiedy trener narzuca mu inną grę… Tak naprawdę to trener powinien dostosować taktykę zespołu do graczy jakich posiada a nie mieć swoją filozofię i mimo braku odpowiednich zawodników dalej próbować narzucić im swój styl
Gra sie zmienila, teraz każdy musi rzucać, Rondo nie pasuje do takiego modelu.
MVP jak wszyscy będą rzucać to nikt nie będzie rzucać.
A kim jest Rondo, żeby pod niego ustawiać drużynę?
To nie jest Steph Curry czy Kevin Durant.
Przeczytałem Twój komentarz, który z jednej strony jest merytoryczny, ale z drugiej strony brzmi tak – żeby Rondo zaczął robić to co do niego należy, to cała organizacja zacząwszy od trenera, a skończywszy na sprzątaczkach, ma mu się podporządkować, bo inaczej strzeli focha i zniszczy drużynę od środka.
Rozumiesz jego frustracje, gdy trener narzuca mu inny sposób gry? Co?
Jego obowiązkiem jest słuchanie trenera. Jeśli ten każe mu rzucać alley-oopy do Wade’a z pod swojego kosza, to właśnie to powinien zrobić.
O Rondo wiele mówi to, że pożarł się nawet z Rickiem Carlisle.
“Tak naprawdę to trener powinien dostosować taktykę zespołu do graczy jakich posiada a nie mieć swoją filozofię i mimo braku odpowiednich zawodników dalej próbować narzucić im swój styl”
W Dallas nikt nie miał problemu z filozofią trenera. Wróć, nikt, poza jedną primadonną, która w trakcie playoffów zaczęła strzelać fochy.
Bardzo trudno dostosować taktykę pod Rondo, bo równa się to podporządkowaniu całej drużyny pod rozgrywającego bez rzutu, a także obrony.
Rondo robił cyrk w każdej drużynie, w której się pojawił. Nawet w Celtics zdarzało mu się strzelać fochy na to, że ktoś mu wytknął jakiś błąd, o czym pisał Shaq w swojej biografii.
Naprawdę trudno mi zrozumieć, jak można bronić tego zawodnika, po wszystkich akcjach, które zdążył odstawić w każdym klubie, w którym się pojawił.
“Nieoficjalny tytuł ligowego mistrza szachów”, serio?
Zawsze go lubiłem ale teraz OFICJALNIE lubię jeszcze bardziej.
Pozdrawiam,
CHESSbasket
@Bednar tyle, że w przypadku tego, co się wydarzyło w Dallas, to były zwykłe pyskówki w kierunku trenera i podważanie jego autorytetu. Przestarzała, ograniczona przez kontuzję gwiazda próbowała ustawić coacha, którego nazwisko znaczy w lidze wiele więcej, niż jego własne i to się nie mogło skończyć inaczej, niż transferem. Nie bójmy się tego powiedzieć- charakter Rajona sprawia, że gość jest rakiem każdej szatni po odejściu z Bostonu, a braki atletyzmu spowodowane kontuzjami i zerowe kompetencje rzutowe powodują, że zwykle jest jak kotwica u szyi tonącego. Od dobrych paru lat nie ma podjazdu do dobrych rozgrywających, jak np. J Wall, a o konkurencji np. z CP3 nie ma co gadać w ogóle.
O co chodzi z it’s all about 18?
18sty tytuł Bostonu, od 2008 nic nie zdobyli i chcą miska.
dajcie spokoj z tym sakramento, ostatnie lata robią jakieś dziwne rzeczy ale przeciez wczesniej walczyli o finaly wiec o co wam chodzi panowie?! piszcie ze sac to najgorzej zarzadzana ekipa ostatnich lat a nie historii.
Game 5 Finałów w 2008 było w Staples 😀
Dokładnie. Wtedy jeszcze finały były rozgrywane systemem 2-3-2.
Wszyscy wypominają jak to RR nie ma rzutu…
Fakt mistrzem w tej konkurencji nie jest i daleko mu do tego ale ile on potrafił i pewnie nadal potrafi zrobić punktów z asyst. Dajmy na przykład takie 15 asyst powiedzmy 8 za 2 i 7 za 3 co daje nam 37 wraz z tymi 10+/- jego zdobytymi punktami. Dodajmy zbiórki i przechwyty no i może parę strat, w końcu każdemu się zdarzają. Nadal to jednak sporo na plus.
Rondo jest zawodnikiem, któremu dasz piłkę i każesz po prostu grać basket, jego basket a otoczony 4 ludźmi, którzy potrafią wyjść i wrzucić do kosza będą siać postrach a rzut w większości przypadków będzie mu zbędny.
Widać, że kompletnie nie rozumiesz koszykówki na poziomie taktyki, no offence. Rzut nigdy nie jest niepotrzebny, bo jeden gracz bez rzutu zmienia całe ustawienie obrony przeciwnika.
Hahahaha o kuwa nie rozumiem koszykówki xDDDDD
Dawno się tak nie uśmiałem hahah
Made My Day :DD
i masz 16 lat..
Rajon to dla mnie wyjątkowy zawodnik. Koszulka z numerem 9 to była pierwsza koszulka jaką sobie sprawiłem. Rondo jest jednym z moich ulubionych zawodników ever. Jest zawodnikiem nietypowym. Posiada niesamowite, naprawdę niesamowite basketball IQ ale oprócz tego jest też “po prostu” inteligentny (b-ball IQ nie zawsze idzie w parze z tą “zwykłą” inteligencją). Mimo, że poziom chłopaków z NBA jest o niebo wyższy od zawodników kopanej, którzy są po prostu tępi, to jednak do inteligentów ich zaliczyć nie można. Najbardziej imponujące w Rondlu jest to nietypowe połączenie, w sporcie rzadko spotykane: jest inteligentny, waleczny, wręcz zadziorny posiada pasję do kosza a przy tym nie jest wybitnie utalentowany. Pomimo swojej wielkiej słabości jaką jest brak rzutu był w stanie dominować spotkania. To mi w nim najbardziej imponowało.
Pamiętam ostatni wspólny sezon Celtów. To były moje ulubione playoffs, te z 2012. Pamiętam ten filmik promocyjny z hasłem : I am not Hollywood, I am not South Beach, I am a Celtic ! 50 letni Garnett robiący 20 ppg i 12 rpb, Rondel trzepał wtedy 3-double z rękawa. Pamiętam jak w finałach konferencji Rondo w Miami robił 40 coś punktów, zawodnik bez rzutu pokazywał, że jak się ma serducho do gry i używa się łepetyny to można wszystko. Nastraszyli wtedy Lebrona ładnie. Po game 7 łzy leciały po policzkach… ahhh to są serie i emocje których brakuje obecnie. Dlatego cieszę się, że mamy w lidze takie starcia jak OKC vs GSW, gdzie zawodnicy by się pozabijali najchętniej.
Wracając do Rondla to po kontuzji stracił strasznie na swojej przydatności dla zespołu. Stracił na agresywności, obecnie jak się go ogląda to widać, że on po tym urazie wręcz boi się wejść ostro pod kosz, a to był jego jedyny sposób na zdobywanie punktów. Teraz można go odpuszczać praktycznie wszędzie poza trumną co przy dodatkowo słabszej obronie niż kiedyś czyni go zawodnikiem praktycznie bezużytecznym. Szkoda ;(
Jeszcze jedno. Nie zgodzę się, że Rondo jest rakiem w szatni. Oprócz tego epizodu w Dallas, gdzie był świeżo po kontuzji i mógł się jeszcze adaptować do swoich ograniczeń plus jego ego nie zniosło pogodzenia się ze zmianą z zawodnika numero uno na element układanki, w której się wgl nie odnajduje. W Dallas zachował się jak frajer. Sac-to to jest burdel na kółkach więc tam na każdego zawodnika się narzeka jak powiedzie cokolwiek jak np. Boogie. A Chicago to też jest burdel, który nie jest winą RR. Wydaje mi się, że on już wie, że nie jest gwiazdą i to przełknął ale jako osoba inteligentna i wygadana stanął w obronie młodziaków z Chicago i moim zdaniem Rondo zachował się odpowiednio, jak na weterana przystało. Jeżeli zrobiłby coś takiego grając dla zespołu z czuba tabeli to wtedy można by to zachowanie inaczej oceniać. Ale w Chicago gdzie trener to pizda w korach, Wade pogodził się z tym, że nic tu nie ugra i myśli pewnie o tym gdzie grać w przyszłym sezonie i Butlerze, który robi swoje ale całą resztę ma w dupie i dla swojego świętego spokoju zrzuca wszystko na zawodników z ławki, którzy fakt grają cienko ale kto ich tak podobierał i kto rozdziela im minuty i zadania na boisku ? Rondo ma już na swoim koncie pierścień, all-d teams i powołania do all-star, swoje już zarobił i nie przepie*doli tego jak niektóre ex gwiazdy bo nie jest tępy także stanął za tymi dla których taka wypowiedź mogłaby oznaczać wylot z klubu, łatkę jakiegoś zadymiarza (taką właśnie łatkę ma Rondel hehe) i po prostu brakiem pieniędzy czyli niepewnej przyszłości. Wydaje mi się, że takie zachowanie i taki zawodnik to nie do końca “rak” drużyny.
Mam nadzieje, że jeszcze go zobaczymy i że nie będzie to CBA.
No, murzyny z getta chodzącą inteligencją.
Pierwszy i ostatni tytuł 😉
NOEL W DALLAS <3
Taki se ten trade, szkoda ze Boguta nie będzie w Cleveland…
Będzie Sanders o ile jest w formie..
Tak działa Boston, wypompować i zostawić. Niestety ta organizacja tak ma, liczy się tylko jedno za wszelką cenę.
Idiota
Mcdermott i taj gibson w OKC 😀
Mcdermott i taj gibson w OKC 😀
Hibbert do Nuggets 🙂 to akurat nikogo nie obchodzi ale co tam, składam raport 🙂
PG13 zostaje w Indianie. Ciekawe czy komuś sie przyda to info.
PJ Tucker w Raptors
Butler zostaje w Chicago, wiec wychodzi na to ze dużo hałasu o nic, tylko OKC, o których nikt nie gadał w kontekście transferów, zrobiło coś konkretnego ze składem. No i DMC oczywiście 🙂
“best pg alive”… serio juz nie ma starej gwardii z gb ze nie było tego komentarza ? 😀
To był mój ulubiony gracz 🙂